Да Габрэяў 7 глава

Пасланне да Габрэяў
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Библейской Лиги ERV

 
 

Мэльхізэдэк, кароль Салема, святар Найвышэйшага Бога, выйшаў насустрач Абрагаму, які вяртаўся пасля паразы каралёў, і благаславіў яго.
 
Мелхиседек был царём Салима и священником Всевышнего Бога. Встретив Авраама, возвращавшегося после победы над царями, Мелхиседек благословил его.

Абрагам удзяліў яму дзесяціну з усяго. Імя ж ягонае азначае перш за ўсё «кароль справядлівасці», а потым — «кароль Салема», што значыць «кароль спакою».
 
И Авраам отдал ему десятую часть захваченного в битве. (Имя Мелхиседека, царя салимского, имеет два толкования: во-первых, Мелхиседек означает «царь праведности», а «царь Салима» также означает «царь мира»).

Без бацькі, без маці, без радаводу, не маючы ні пачатку дзён, ні канца жыцця, але прыпадобнены да Сына Божага, ён застаецца святаром назаўсёды.
 
Никто не знает, ни кто были отец и мать Мелхиседека, ни его родословной, никто не знает, когда он родился и когда умер. Подобно Сыну Божьему, он остаётся священником во веки веков.

Падумайце, які вялікі той, каму патрыярх Абрагам даваў дзесяціну з першага плёну.
 
Вы видите, каково величие этого человека! Даже Авраам, наш патриарх, отдал ему десятую часть своей доли, захваченной в битве.

І тыя сыны Левія, якія атрымліваюць святарства, маюць наказ збіраць дзесяціну з народу паводле Закону, гэта значыць са сваіх братоў, хоць яны таксама нашчадкі Абрагама.
 
Закон гласит, что потомки Левия, которые становятся священниками, должны собирать десятину с народа. Они собирают десятину с собратьев своих, хотя и те и другие, — потомки Авраама.

А той, хто не паходзіў з іх роду, атрымаў дзесяціну ад Абрагама і благаславіў таго, хто меў абяцанне.
 
Мелхиседек же, хотя и не произошёл от Левия, собрал десятину с Авраама и благословил имевшего обещание Бога.

Без ніякіх спрэчак, меншы атрымлівае благаслаўленне ад таго, хто больш значны.
 
Нет сомнения, что тот, кто раздаёт благословения, выше того, кто принимает их.

Тут таксама бяруць дзесяціну людзі, якія паміраюць, а там — той, чыё жыццё засведчана.
 
Священники собирают десятину, но они всего лишь люди, которые живут, а потом умирают, Мелхиседек же, собравший десятину с Авраама, продолжает жить, как сказано в Писаниях.

І калі можна так сказаць, праз Абрагама і Левій, які збірае дзесяціну, сам даў дзесяціну,
 
Можно даже сказать, что Левий, собирающий десятину, в самом деле заплатил Мелхиседеку десятину через Авраама.

паколькі ён быў яшчэ ў бацькоўскіх сцёгнах, калі яму насустрач выйшаў Мэльхізэдэк.
 
Левий ещё не был рождён, но уже существовал в теле своего предка Авраама, когда Мелхиседек встретил его.

Калі б дасканаласці ўдалося дасягнуць праз левіцкае святарства (бо народ праз іх атрымаў Закон), ці была б патрэба ўстанаўліваць яшчэ аднаго святарана ўзор Мэльхізэдэка, а не на ўзор Аарона?
 
Народу был дан закон, основанный на священничестве племени Левия, но никто не мог достичь духовного совершенства через это священничество. Так почему же была необходимость в том, чтобы появился другой священник, подобный Мелхиседеку, а не Аарону?

Бо разам са зменай святарства неабходна правесці і змену Закону.
 
Если произойдёт смена в священничестве, то и закон должен измениться.

Той жа, пра каго гаворыцца, належаў да іншага пакалення, з якога ніхто не служыў алтару.
 
Христос, о Котором сказано всё это, принадлежал к иному племени, чем Левиты, и никто из Его рода не служил у алтаря.

Вядома, што наш Пан выйшаў з пакалення Юды, а Майсей нічога не згадваў наконт святароў з гэтага пакалення.
 
Очевидно, что наш Господь произошёл из рода Иуды, а Моисей не упоминал о священниках из этого племени.

Гэта яшчэ больш відавочна, калі на падабенства Мэльхізэдэка паўстае іншы святар,
 
И это становится ещё очевиднее, когда появляется священник, подобный Мелхиседеку.

які з’явіўся не паводле закону цялеснага наказу, але паводле моцы незнішчальнага жыцця.
 
Он стал священником не по закону, основанному на уставах людей, а по воле неистребимой силы жизни.

Бо засведчана пра Яго: «Ты святар навекі на ўзор Мэльхізэдэка».
 
Вот что сказано о Нём в Писаниях: «Ты стал священником на веки вечные, подобно Мелхиседеку».

Таму папярэдняя запаведзь скасоўваецца з прычыны яе слабасці ці бескарыснасці.
 
Старая заповедь отныне отменена, потому что она бесполезна и бессильна.

Закон нічога не зрабіў дасканалым, але даў лепшую надзею, праз якую мы набліжаемся да Бога.
 
Закон Моисея ничего не мог сделать совершенным, теперь же нам даровано нечто лучшее, чем Закон, — надежда, благодаря которой мы приобщаемся к Богу.

Наколькі гэта было пацверджана клятвай, таму што іншыя станавіліся святарамі без клятвы,
 
Важно также, что Бог дал клятву, когда сделал Иисуса Первосвященником. Когда те, другие люди, стали священниками, то это произошло без клятвы.

а Ён з клятваю, бо пра Яго сказана: «Пакляўся Пан і не будзе шкадаваць: Ты святар навекі»,
 
Христос же стал священнослужителем, когда Бог поклялся, сказав: «Господь дал клятву и не изменит ей: „Ты будешь священником на веки вечные”».

настолькі Езус стаў зарукай лепшага запавету.
 
Это означает, что Иисус, — залог более прочного соглашения.

Паколькі смерць не дазваляла ім трываць, шмат было тых, хто станавіўся святаром.
 
Первосвященников было множество, так как смерть прерывала их служение.

Але гэты, паколькі трывае вечна, мае непрамінальнае святарства.
 
Иисус же будет жить вечно, и священничество Его — вечно.

Таму і можа Ён ва ўсе часы збаўляць тых, хто прыходзіць праз Яго да Бога, будучы заўсёды жывым, каб заступацца за іх.
 
Поэтому Он и может спасти тех, кто придёт к Богу через Него, так как будет жить вечно и всегда будет ходатайствовать за них перед Господом.

Такі і павінен быць у нас першасвятар: святы, нявінны, беззаганны, адлучаны ад грэшнікаў і ўзнесены вышэй за нябёсы.
 
Потому Иисус и является именно таким Первосвященником, какой нам нужен. Он — святой, безгрешный и невинный, не поддаётся влиянию грешников и вознесён над небесами.

Ён не мае патрэбы, як тыя першасвятары, прыносіць штодня ахвяры спачатку за свае грахі, а потым за грахі народу. Ён зрабіў гэта раз назаўсёды, ахвяраваўшы самога сябе.
 
Ему не нужно каждодневно приносить жертвы, подобно другим первосвященникам: прежде всего за свои грехи, а потом за человеческие. Он принёс Себя в жертву раз и навсегда.

Бо Закон устанаўлівае першасвятарамі людзей, якія маюць слабасць, а слова клятвы, дадзенай пасля Закону, устанаўлівае Сына, дасканалага навекі.
 
Закон назначает первосвященниками тех, кто имеет человеческие слабости, клятвенное же обещание, пришедшее после закона, навечно сделало Первосвященником Сына Божьего, ставшего совершенным через страдания.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.