2 Самуйлава 1 глава

Другая кніга Самуйлава
Пераклад Яна Станкевіча → New Living Translation

І было па сьмерці Саўлы, што Давід зьвярнуўся ад паразы Амалічан і прабыў у Цыклазе два дні.

After the death of Saul, David returned from his victory over the Amalekites and spent two days in Ziklag.

І сталася напазаўтрае, што, вось, прыходзе чалавек із табару ад Саўлы, і адзежа ягоная разьдзертая, і пыл на галаве ў яго, і, як ён прышоў да Давіда, паў на зямлю й пакланіўся.

On the third day a man arrived from Saul’s army camp. He had torn his clothes and put dirt on his head to show that he was in mourning. He fell to the ground before David in deep respect.

І сказаў яму Давід: «Скуль ты прышоў?» І сказаў яму: «Я ўцёк із табару Ізраельскага».

“Where have you come from?” David asked. “I escaped from the Israelite camp,” the man replied.

І сказаў яму Давід: «Што зьдзеялася? скажы ж імне». І тый сказаў, што люд уцёк ізь бітвы, і таксама шмат пала зь люду а памерла, і таксама Саўла а Ёнафан, сын ягоны, памерлі.

“What happened?” David demanded. “Tell me how the battle went.” The man replied, “Our entire army fled from the battle. Many of the men are dead, and Saul and his son Jonathan are also dead.”

І сказаў Давід дзяцюку, што наказаў яму: «Як ты ведаеш, што памер Саўла а Ёнафан, сын ягоны».

“How do you know Saul and Jonathan are dead?” David demanded of the young man.

І сказаў дзяцюк, каторы наказаў яму: «Я лучыў, лучыў на гару Ґілвоаскую, і вось, Саўла налёг на сваю дзіду, і вось, адны цялежкі а коньнікі даганялі яго.

The man answered, “I happened to be on Mount Gilboa, and there was Saul leaning on his spear with the enemy chariots and charioteers closing in on him.

Тады ён азірнуўся назад, і абачыў мяне, і гукнуў мяне.

When he turned and saw me, he cried out for me to come to him. ‘How can I help?’ I asked him.

І я сказаў: "Во я!" Ён сказаў імне: "Хто ты?" І я сказаў яму: "Я Амалічанін".

“He responded, ‘Who are you?’ “‘I am an Amalekite,’ I told him.

Тады ён сказаў імне: "Стань ля мяне й забі мяне, бо сьмяротная туга абняла мяне, душа мая ўсе яшчэ ў імне".

“Then he begged me, ‘Come over here and put me out of my misery, for I am in terrible pain and want to die.’

І я стаў ля яго, і забіў яго, бо ведаў, што ён ня будзе жыць просьле свайго паду; і ўзяў я карону, што была на галаве ў яго, і бружлет, што быў на руццэ ў яго, і прынёс іх спадару майму сюды».

“So I killed him,” the Amalekite told David, “for I knew he couldn’t live. Then I took his crown and his armband, and I have brought them here to you, my lord.”

Тады схапіў Давід адзецьці свае й разьдзер іх, таксама й усі людзі, што былі зь ім.

David and his men tore their clothes in sorrow when they heard the news.

І мелі жалобу, і плакалі, і поставалі аж да вечара па Саўлу а сыну ягоным Ёнафану а па людзе СПАДАРОВЫМ, а па доме Ізраельскім, што палі яны ад мяча.

They mourned and wept and fasted all day for Saul and his son Jonathan, and for the LORD’s army and the nation of Israel, because they had died by the sword that day.

І сказаў Давід дзяцюку, што наказаў яму: «Скуль ты?» І сказаў: «Я — сын прыходнага, Амалічаніна».

Then David said to the young man who had brought the news, “Where are you from?” And he replied, “I am a foreigner, an Amalekite, who lives in your land.”

Тады Давід сказаў яму: «Як не баяўся ты падняць руку, каб зьнішчыць памазанца СПАДАРОВАГА?»

“Why were you not afraid to kill the LORD’s anointed one?” David asked.

І гукнуў Давід аднаго зь дзяцюкоў, і сказаў яму: «Дабліжся й нападзі на яго». І паразіў яго, і ён памер.

Then David said to one of his men, “Kill him!” So the man thrust his sword into the Amalekite and killed him.

І сказаў яму Давід: «Кроў твая на галаве тваёй, бо вусны твае сьветчылі на цябе, кажучы: "Я забіў памазанца СПАДАРОВАГА"».

“You have condemned yourself,” David said, “for you yourself confessed that you killed the LORD’s anointed one.”

І галасіў Давід гэткім галашэньням па Саўлу а па Ёнафану, сыну ягоным,

Then David composed a funeral song for Saul and Jonathan,

І сказаў наўчыць сыноў Юдзіных Луку. Вось, ён напісаны ў кнізе Яшара:

and he commanded that it be taught to the people of Judah. It is known as the Song of the Bow, and it is recorded in The Book of Jashar.a

«Краса твая, о Ізраелю, ранена на вышынях тваіх! як палі дужыя!

Your pride and joy, O Israel, lies dead on the hills! Oh, how the mighty heroes have fallen!

Не наказуйце ў Ґафе, не агалашайце на вуліцах Ашкелону, каб не радаваліся дачкі Пілісцкія, каб не весяліліся надта дачкі неабрэзаных.

Don’t announce the news in Gath, don’t proclaim it in the streets of Ashkelon, or the daughters of the Philistines will rejoice and the pagans will laugh in triumph.

Горы Ґілвоаскія! хай не падзець на вас раса ані дождж, і хай ня будзе палёў з пладамі; бо там ськінены шчыт дужых, шчыт Саўлаў, бы ня быў ён памазаны алеям.

O mountains of Gilboa, let there be no dew or rain upon you, nor fruitful fields producing offerings of grain.b For there the shield of the mighty heroes was defiled; the shield of Saul will no longer be anointed with oil.

Бяз крыві раненых, бяз туку дужых не адступаў назад лук Ёнафаноў, і меч Саўлаў не зварачаўся пустым.

The bow of Jonathan was powerful, and the sword of Saul did its mighty work. They shed the blood of their enemies and pierced the bodies of mighty heroes.

Саўла а Ёнафан, любячыя й прыемныя ў жыцьцю сваім, і ў сьмерці сваёй не разлучыліся; быстрэйшыя за арлы, дужшыя за лявы.

How beloved and gracious were Saul and Jonathan! They were together in life and in death. They were swifter than eagles, stronger than lions.

Дачкі Ізраельскія! Плачча па Саўлу, каторы адзяваў вас у шкарлат із прыборамі і ўскладаў залатыя прыборы на адзежы вашыя.

O women of Israel, weep for Saul, for he dressed you in luxurious scarlet clothing, in garments decorated with gold.

Як палі дужыя сярод вайны! Ёнафан на вышынях тваіх забіты.

Oh, how the mighty heroes have fallen in battle! Jonathan lies dead on the hills.

Немарасьць імне па табе, браце мой Ёнафане: ты быў надта прыемны імне; над любоў жаноцкую была імне любоў твая.

How I weep for you, my brother Jonathan! Oh, how much I loved you! And your love for me was deep, deeper than the love of women!

Як палі дужыя, і загінулі зброі ваенныя!»

Oh, how the mighty heroes have fallen! Stripped of their weapons, they lie dead.

« 31 глава 2 глава »