2 Самуйлава 1 глава

Другая кніга Самуйлава
Пераклад Яна Станкевіча → Cовременный перевод WBTC

І было па сьмерці Саўлы, што Давід зьвярнуўся ад паразы Амалічан і прабыў у Цыклазе два дні.

Разгромив амаликитян, Давид вернулся и пробыл в Секелаге два дня. Это случилось вскоре после того, как был убит Саул.

І сталася напазаўтрае, што, вось, прыходзе чалавек із табару ад Саўлы, і адзежа ягоная разьдзертая, і пыл на галаве ў яго, і, як ён прышоў да Давіда, паў на зямлю й пакланіўся.

На третий день из лагеря Саула пришёл человек. Одежда на нём была разодрана и голова посыпана пылью. Придя к Давиду, он поклонился ему до самой земли.

І сказаў яму Давід: «Скуль ты прышоў?» І сказаў яму: «Я ўцёк із табару Ізраельскага».

Давид спросил его: "Откуда ты пришёл?"Человек ответил: "Я убежал из израильского лагеря".

І сказаў яму Давід: «Што зьдзеялася? скажы ж імне». І тый сказаў, што люд уцёк ізь бітвы, і таксама шмат пала зь люду а памерла, і таксама Саўла а Ёнафан, сын ягоны, памерлі.

Давид спросил: "Что там произошло? Расскажи мне". И человек ответил: "Народ наш бежал с поля сражения. Многие убиты, и Саул и сын его Ионафан тоже мертвы".

І сказаў Давід дзяцюку, што наказаў яму: «Як ты ведаеш, што памер Саўла а Ёнафан, сын ягоны».

Давид спросил юношу, который рассказывал ему об этом:"Откуда ты знаешь, что Саул и его сын Ионафан мертвы?"

І сказаў дзяцюк, каторы наказаў яму: «Я лучыў, лучыў на гару Ґілвоаскую, і вось, Саўла налёг на сваю дзіду, і вось, адны цялежкі а коньнікі даганялі яго.

И юноша ответил: "Я случайно оказался на Гелвуйской горе и увидел Саула, опирающегося на своё копьё, а колесница и всадники настигали его.

Тады ён азірнуўся назад, і абачыў мяне, і гукнуў мяне.

Он оглянулся назад и, увидев меня, позвал. И я ответил ему.

І я сказаў: "Во я!" Ён сказаў імне: "Хто ты?" І я сказаў яму: "Я Амалічанін".

Саул спросил: "Кто ты?"И я сказал ему, что я — амаликитянин.

Тады ён сказаў імне: "Стань ля мяне й забі мяне, бо сьмяротная туга абняла мяне, душа мая ўсе яшчэ ў імне".

Тогда Саул сказал мне: "Подойди и убей меня! Я в смертельных муках, но всё ещё жив".

І я стаў ля яго, і забіў яго, бо ведаў, што ён ня будзе жыць просьле свайго паду; і ўзяў я карону, што была на галаве ў яго, і бружлет, што быў на руццэ ў яго, і прынёс іх спадару майму сюды».

И я подошёл и убил его, ибо знал, что он тяжело ранен и не сможет выжить после своего падения. Затем я взял венец с его головы и браслет и принёс их сюда, мой господин".

Тады схапіў Давід адзецьці свае й разьдзер іх, таксама й усі людзі, што былі зь ім.

Тогда Давид и все люди, бывшие с ним, разодрали на себе одежды, чтобы выразить свою печаль.

І мелі жалобу, і плакалі, і поставалі аж да вечара па Саўлу а сыну ягоным Ёнафану а па людзе СПАДАРОВЫМ, а па доме Ізраельскім, што палі яны ад мяча.

Они рыдали, плакали и постились до захода солнца о Сауле и о сыне его Ионафане, о народе Господнем и об Израиле, ибо пали они от меча.

І сказаў Давід дзяцюку, што наказаў яму: «Скуль ты?» І сказаў: «Я — сын прыходнага, Амалічаніна».

Затем Давид сказал юноше, который рассказал ему о смерти Саула:"Откуда ты?"Юноша ответил: "Я — сын пришельца, амаликитянин".

Тады Давід сказаў яму: «Як не баяўся ты падняць руку, каб зьнішчыць памазанца СПАДАРОВАГА?»

Тогда Давид сказал ему:"Как не побоялся ты поднять руку, чтобы убить помазанника Господа?"

І гукнуў Давід аднаго зь дзяцюкоў, і сказаў яму: «Дабліжся й нападзі на яго». І паразіў яго, і ён памер.

Затем Давид призвал одного из молодых слуг и велел ему убить амаликитянина,

І сказаў яму Давід: «Кроў твая на галаве тваёй, бо вусны твае сьветчылі на цябе, кажучы: "Я забіў памазанца СПАДАРОВАГА"».

и тот убил его. И сказал Давид амаликитянину:"Ты сам виноват в своей смерти. Ты сказал, что убил помазанника Господа, так что твои собственные слова доказывают твою вину".

І галасіў Давід гэткім галашэньням па Саўлу а па Ёнафану, сыну ягоным,

Давид пел печальную песнь о Сауле и сыне его Ионафане.

І сказаў наўчыць сыноў Юдзіных Луку. Вось, ён напісаны ў кнізе Яшара:

Он велел своим людям научить народ Иудеи этой песне, которая называется "Поклон". Она записана в книге праведного.

«Краса твая, о Ізраелю, ранена на вышынях тваіх! як палі дужыя!

"Краса твоя, Израиль, повержена на высотах твоих! О, как пали эти герои!

Не наказуйце ў Ґафе, не агалашайце на вуліцах Ашкелону, каб не радаваліся дачкі Пілісцкія, каб не весяліліся надта дачкі неабрэзаных.

Не рассказывайте об этом в Гефе, не объявляйте на улицах Аскалона. Чтоб не радовались дочери филистимлян. Чтоб не торжествовали дочери необрезанных.

Горы Ґілвоаскія! хай не падзець на вас раса ані дождж, і хай ня будзе палёў з пладамі; бо там ськінены шчыт дужых, шчыт Саўлаў, бы ня быў ён памазаны алеям.

О, горы Гелвуйские! Пусть не падает на вас ни роса, ни дождь. И не будет полей, приносящих урожай. Ибо щит героев заржавел там, Не был помазан елеем щит Саула.

Бяз крыві раненых, бяз туку дужых не адступаў назад лук Ёнафаноў, і меч Саўлаў не зварачаўся пустым.

Из крови раненых и тука сильных Не возвращался назад лук Ионафана. Пустым не возвращался и Саула меч.

Саўла а Ёнафан, любячыя й прыемныя ў жыцьцю сваім, і ў сьмерці сваёй не разлучыліся; быстрэйшыя за арлы, дужшыя за лявы.

Саул и Ионафан — в жизни своей они друг друга любили и в согласии были. И даже смерть не разлучила их! Быстрее орлов, сильнее львов они были.

Дачкі Ізраельскія! Плачча па Саўлу, каторы адзяваў вас у шкарлат із прыборамі і ўскладаў залатыя прыборы на адзежы вашыя.

О, дочери Израиля, плачьте о Сауле! Который одевал вас в пурпурные одежды и золотом одежду вашу украшал.

Як палі дужыя сярод вайны! Ёнафан на вышынях тваіх забіты.

Как пали сильные в битве! Ионафан лежит убитый на высотах Гелвуйских.

Немарасьць імне па табе, браце мой Ёнафане: ты быў надта прыемны імне; над любоў жаноцкую была імне любоў твая.

Скорблю я о тебе, брат мой Ионафан! Ты очень дорог был мне. Любовь твоя была превыше для меня, чем женщины любовь.

Як палі дужыя, і загінулі зброі ваенныя!»

Как пали сильные! Оружие войны погибло!"

« 31 глава 2 глава »