2 да Тыматэя 4 глава

Другі ліст св.Паўла да Тыматэя
Пераклад П. Татарыновіча → Перевод Десницкого

Дык заклінаю цябе перад Богам і Ўсеспадарам нашым Езусам Хрыстусам, які судзіць будзе жывых і ўмерлых празь зьяўленьне сваё і валадарства сваё:

Перед Богом и Христом Иисусом, Который будет судить живых и мертвых, когда явится установить Свое Царство, заклинаю тебя:

вясьці слова, наставай у-пору ці ня ў-пору, дакарай, прасі-малі з найбольшай цярплівасьцяй у навучаньні,

проповедуй это Слово настойчиво, при всяком удобном и неудобном случае, и будь терпеливым учителем: обличай, упрекай, призывай!

бо настане час, што здаровай навукі ня сьцерпяць, а водле сваіх прымхаў будуць выбіраць сабе вучыцялёў, лашчачых слух;

Ведь придет время, когда здравого учения не станут держаться, а будут созывать каких попало учителей себе по вкусу, лишь бы услышать приятное.

і ад праўды слух адвернуць, а зьвернуцца да басьняў.

Да, люди перестанут слушать истину и обратятся к басням.

Але ты будзь чуткім на ўсё, гаруй цярпліва, пільнуй дабравешчаньня Эванэліі, спаўняй, цьвярозым будзь,

Но ты всегда будь трезв и в страданиях терпелив, трудолюбиво возвещай Евангелие, исполняй свое служение.

бо я ўжо стаўся ахвярай, збліжаецца пара майго адыходу.

А я уже возложенная на алтарь жертва, настал час моего ухода.

Змагаюся я добрым змаганьнем, бег даканаў, веру датрымаў.

Я славно боролся, завершил свой забег и веру сберег.

Наастатак адложаны для мяне вянец справядлівасьці, які дасьць мне Госпад, Судзьдзя справядлівы, у той дзень; ды ня толькі мне, але й усім тым, што любасна чакаюць прыйсьця ягонага.

Теперь готов для меня венец праведности, и в назначенный день вручит мне его Господь, праведный судья — и не только мне, но и всем, кто любит Его и ждет Его пришествия.

Пастарайся хутка да мяне дастацца.

Постарайся прийти ко мне поскорей.

Бо Дымас пакінуў мяне, узьлюбіўшы гэты век, ды пайшоў у Тэссалёніку, Крэсцэнт у Галятыю, Тытус у Дальмацыю; адзін толькі Лукаш зы мною.

Ведь Демас меня оставил: он предпочел нынешний мир и отправился в Фессалонику. Крес ушел в Галатию, Тит — в Далмацию.

Марка, узяўшы, прывядзі з сабою, бо ён мне патрэбны для прыслугі;

Со мной один Лука. Возьми с собой и приведи Марка, он пригодится мне для служения.

Тыхіка-ж я паслаў у Эфэз.

А Тихика я отослал в Эфес.

Плашч, які ў Троадзе пакінуў я ў Карпа, ідучы прынясі з сабою, ды кнігі, асабліва пергамэнтавыя.

Когда придешь, захвати с собой плащ, который я оставил в Троаде у Карпа, и книги, особенно те, что на пергаменте.

Аляксандар, меднік, многа мне зрабіў благога, аддасьць яму Госпад водле ўчынкаў ягоных!

Медник Александр причинил мне много вреда — воздаст ему Господь по его делам.

Сьцеражыся яго й ты, ён бо надта проціставіцца нашым словам.

Остерегайся его и ты, он очень противился нашей проповеди.

Пры першай маей самаабароне не было пры мне нікога, усе бо мяне пакінулі: хай-жа (гэта) ня будзе ім палічана!

Когда в суде я в первый раз говорил в свою защиту, со мной не было никого, все оставили меня — да не спросится с них за это!

Але Госпадстаў перада мною і ўмацаваў мяне, каб навучаньне (Эванэліі) даканалася й пачулі яго ўсе народы; і я быў вызвалены ізь львінае пашчы.

Но со мной был Господь, Он придавал мне сил, чтобы Его весть прозвучала из моих уст и услышали ее все народы — и так я был вырван из львиной пасти.

І выбавіць мяне Госпад ад усяго благога і захавае для Валадарства нябеснага. Яму хвала на вякі вечные. Амэн.

Господь избавит меня от всякого злодейства и спасет для своего Царства на небесах — слава Ему во веки веков, аминь!

Прывітай Прыскільлю і Акільлю ды дом Анічыпара.

Приветствуй Приску, Акилу и домашних Онесифора.

Эраст астаўся ў Карыньце; Трахіма-ж я пакінуў хворага ў Мілеце.

Эраст остался в Коринфе, а Трофима я оставил больного в Милете.

Пасьпяшы прыйсьці да зімы. Вітаюць цябе Эўбуль і Пудэнт, Лін і Кляўдыя, ды ўсе браты.

Постарайся прийти до зимы! Приветствуют тебя Эвбул, Пуд, Лин и Клавдия, и с ними все братья.

Госпад Езус Хрыстус з духам тваім! Ласка з вамі. Амэн.

Господь да пребудет с духом твоим, благодать со всеми вами!

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

4 Параўн. 1 Ліст да Тымат. 4:7.

6−8 Бліскі свой мучаніцкі канец («стаўся ахвярай ужо») Апостал запавяшчае глыбока кранаючымі славамі аб дасягнутай мэце зямнога шляху і беззаганным гэраізьме ды чаканым вянку нагароды ў Судным Дні.

10−12 Дымас, успомнены ў Лісьце да Калёссанаў (4:14); аб Тыхіку гл.: Ап. Дзеі (20:4).

14−15 Аляксандар той самы бессумніўна, аб якім гаворыцца ў 1 Лісьце да Тым. (1:20); мабыць, выступаў ён сьветкам на судзе проці Апостала, што адлучыў яго ад Эклезіі.

16 На першым судзе Апостала не знайшлося ні воднага сьветка ў ягонай абароне, паміма магчымасьцяў.

19 Аб Аквільлі ды Прыскільлі гл.: Да Рым. 16:3; Ап. Дзеі 18:2−3, 18, 26.

20 Аб Эрасьце гл.: Ап. Дзеі 19:22; тамжа і аб Тыматэю — 20:4.

21 Лін — наступнік сьв. Пятра. Пудэнт, быцьможа сэнатар рымскі, і Кляўдыя, жонка ягоная.

« 3 глава 1 глава »