2 да Тыматэя 4 глава

Другі ліст св.Паўла да Тыматэя
Пераклад П. Татарыновіча → Пераклад Л. Дзекуць-Малея

Дык заклінаю цябе перад Богам і Ўсеспадарам нашым Езусам Хрыстусам, які судзіць будзе жывых і ўмерлых празь зьяўленьне сваё і валадарства сваё:

Дык сьве́дчу перад Богам і Госпадам нашым Ісусам Хрыстом, Які будзе судзіць жывых і мёртвых у зьяўле́ньні Сваім і ў царстве Сваім:

вясьці слова, наставай у-пору ці ня ў-пору, дакарай, прасі-малі з найбольшай цярплівасьцяй у навучаньні,

прапаведуй слова, настаівай у час і ня ў час, дакарай, пагражай, малі з усе́нькай доўгацярплівасьцяй і навучаньнем,

бо настане час, што здаровай навукі ня сьцерпяць, а водле сваіх прымхаў будуць выбіраць сабе вучыцялёў, лашчачых слух;

бо будзе час, калі здаровае навукі прымаць ня будуць, але водле свайго пажаданьня будуць выбіраць сабе́ вучыцялёў, ла́шчаныя па слыху,

і ад праўды слух адвернуць, а зьвернуцца да басьняў.

і ад праўды слых адве́рнуць, і зьве́рнуцца да казак.

Але ты будзь чуткім на ўсё, гаруй цярпліва, пільнуй дабравешчаньня Эванэліі, спаўняй, цьвярозым будзь,

Але ты будзь чуйны ў-ва ўсім, цярпі і гора, рабі дзе́ла дабраве́шчаньня, служэньне твае́ выпаўняй.

бо я ўжо стаўся ахвярай, збліжаецца пара майго адыходу.

Бо мяне́ ўжо на жэртву прыгатавалі, і час майго адыходу настаў.

Змагаюся я добрым змаганьнем, бег даканаў, веру датрымаў.

Бароўся я добрай барацьбой, бе́г закончыў, ве́ру захаваў;

Наастатак адложаны для мяне вянец справядлівасьці, які дасьць мне Госпад, Судзьдзя справядлівы, у той дзень; ды ня толькі мне, але й усім тым, што любасна чакаюць прыйсьця ягонага.

наастатак гатовіцца мне́ вянок праўды, які дасьць мне́ Госпад, праведны Судзьдзя, у гэны дзе́нь; і ня толькі мне́, але і ўсім, што зьяўленьне Яго палюбілі.

Пастарайся хутка да мяне дастацца.

Пастарайся хутка прыйсьці да мяне́.

Бо Дымас пакінуў мяне, узьлюбіўшы гэты век, ды пайшоў у Тэссалёніку, Крэсцэнт у Галятыю, Тытус у Дальмацыю; адзін толькі Лукаш зы мною.

Бо Дымас пакінуў мяне́, палюбіўшы цяпе́рашні ве́к, дый пайшоў у Фесалоніку; Крыске́нт — у Галятыю; Ціт — у Дальматыю; адзін Лукаш са мною.

Марка, узяўшы, прывядзі з сабою, бо ён мне патрэбны для прыслугі;

Марка, узяўшы, прывядзі з сабою, бо ён мне́ патрэбны для служэньня,

Тыхіка-ж я паслаў у Эфэз.

Тыхіка-ж я паслаў у Эфэс.

Плашч, які ў Троадзе пакінуў я ў Карпа, ідучы прынясі з сабою, ды кнігі, асабліва пергамэнтавыя.

Плашч, што пакінуў я ў Троадзе у Карпы, ідучы, прынясі, дый кнігі, асабліва скураныя.

Аляксандар, меднік, многа мне зрабіў благога, аддасьць яму Госпад водле ўчынкаў ягоных!

Аляксандра, ме́днік, шмат зрабіў мне́ благога. Няхай дасьць яму Госпад водле ўчынкаў Яго!

Сьцеражыся яго й ты, ён бо надта проціставіцца нашым словам.

Сьцеражыся яго і ты, бо ён ве́льмі працівіцца нашым словам.

Пры першай маей самаабароне не было пры мне нікога, усе бо мяне пакінулі: хай-жа (гэта) ня будзе ім палічана!

Пры першым маім адказе нікога ня было са мною, але ўсе́ мяне́ пакінулі. Няхай ня будзе ім палічана!

Але Госпадстаў перада мною і ўмацаваў мяне, каб навучаньне (Эванэліі) даканалася й пачулі яго ўсе народы; і я быў вызвалены ізь львінае пашчы.

Госпад жа стануў перада мною і ўмацаваў мяне́, каб пропаведзь праз мяне́ забясьпе́чана была, ды каб і пачулі яе́ ўсе́ пагане; і я вызваліўся з ільвінае ляпы.

І выбавіць мяне Госпад ад усяго благога і захавае для Валадарства нябеснага. Яму хвала на вякі вечные. Амэн.

І вызваліць мяне́ Госпад ад усякага ліхога дзе́ла і спасе́ для Свайго Нябе́снага Царства. Яму слава на ве́кі вякоў. Амін.

Прывітай Прыскільлю і Акільлю ды дом Анічыпара.

Прывітай Прыскіллу і Акілу і дом Анісіфараў.

Эраст астаўся ў Карыньце; Трахіма-ж я пакінуў хворага ў Мілеце.

Эраст астаўся ў Карыньце; Трахіма-ж я пакінуў хворага ў Міле́це.

Пасьпяшы прыйсьці да зімы. Вітаюць цябе Эўбуль і Пудэнт, Лін і Кляўдыя, ды ўсе браты.

Пастарайся прыйсьці да зімы. Вітаюць цябе́ Яўвул і Пуд, і Лін, і Кляўдыя, і ўсе́ браты.

Госпад Езус Хрыстус з духам тваім! Ласка з вамі. Амэн.

Госпад Ісус Хрыстос з духам тваім. Ласка з вамі. Амін.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

4 Параўн. 1 Ліст да Тымат. 4:7.

6−8 Бліскі свой мучаніцкі канец («стаўся ахвярай ужо») Апостал запавяшчае глыбока кранаючымі славамі аб дасягнутай мэце зямнога шляху і беззаганным гэраізьме ды чаканым вянку нагароды ў Судным Дні.

10−12 Дымас, успомнены ў Лісьце да Калёссанаў (4:14); аб Тыхіку гл.: Ап. Дзеі (20:4).

14−15 Аляксандар той самы бессумніўна, аб якім гаворыцца ў 1 Лісьце да Тым. (1:20); мабыць, выступаў ён сьветкам на судзе проці Апостала, што адлучыў яго ад Эклезіі.

16 На першым судзе Апостала не знайшлося ні воднага сьветка ў ягонай абароне, паміма магчымасьцяў.

19 Аб Аквільлі ды Прыскільлі гл.: Да Рым. 16:3; Ап. Дзеі 18:2−3, 18, 26.

20 Аб Эрасьце гл.: Ап. Дзеі 19:22; тамжа і аб Тыматэю — 20:4.

21 Лін — наступнік сьв. Пятра. Пудэнт, быцьможа сэнатар рымскі, і Кляўдыя, жонка ягоная.

Пераклад Л. Дзекуць-Малея

Другое да Цімахвея, першага рукапакладзенага япіскапа Эфэскае царквы, пісанае з Рыму, калі паўторна стануў Паўла перад кесарам Нэронам.

« 3 глава 1 глава »