Откровение 16 глава

Откровение
Открытый перевод → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

И услышал я громкий голос из святилища, говорящий семи ангелам: Идите и выливайте семь чаш ярости Божьей на землю.

Я пачуў, як гучны голас казаў са святыні сямі анёлам: «Ідзіце і выліце сем чашаў Божага гневу на зямлю».

И вышел первый и вылил чашу свою на землю; и сделалась язва страшная и отвратительная у людей, имеющих клеймо зверя и поклоняющихся изображению его.

Пайшоў першы і выліў сваю чашу на зямлю. З’явілася злаякасная і балючая язва на людзях, якія мелі кляймо звера і пакланяліся яго вобразу.

И второй [ангел] вылил чашу свою в море: и стало кровью как от мертвого, и всякая душа живая умерла в море.

Другі выліў сваю чашу ў мора, і яно стала як бы крывёю памерлага, а кожная жывая істота ў моры памерла.

И третий [ангел] вылил из чаши своей на реки и источники вод: и сделалась кровь.

Трэці выліў сваю чашу ў рэкі і крыніцы водаў, і яны сталі крывёю.

И услышал я ангела вод, говорящего: — Ты Праведный, Сущий и Бывший, Святой, это Ты так судил;

Тады пачуў я анёла водаў, які казаў: «Справядлівы Ты, які ёсць і які быў, Святы, што так рассудзіў,

за то, что они пролили кровь святых и пророков, и кровь им дал Ты пить: заслужили они это.

бо яны пралілі кроў прарокаў, і Ты даў ім піць кроў. Яны вартыя гэтага!»

И услышал я жертвенник говорящий: — Да, Господь Бог Вседержитель, истинны и праведны все суды Твои.

І я пачуў, як казаў алтар: «Так, Пане Божа ўсемагутны, праўдзівыя і справядлівыя Твае прысуды!»

И четвертый [ангел] вылил чашу свою на солнце: и дано ему было жечь людей огнём.

Чацвёрты выліў сваю чашу на сонца, і было дадзена яму паліць людзей агнём.

И были обожжены люди зноем великим, и хулили имя Божие, имеющего власть над язвами этими, и не покаялись они, воздав Ему славу.

А людзі, апаленыя вялікай спёкай, пачалі блюзнерыць супраць імя Бога, які мае ўладу над гэтымі бедствамі, і не апамяталіся, каб праславіць Яго.

И пятый [ангел] вылил чашу свою на престол зверя: и сделалось царство его мрачным, и кусали они языки свои от мук,

Пяты выліў чашу сваю на трон звера, і зацьмілася каралеўства яго, а людзі ад болю грызлі свае языкі.

и хулили Бога небесного от мук своих и от ран своих, и не покаялись они от дел своих.

Яны пачалі блюзнерыць супраць Бога неба за свой боль і за свае язвы, і не адвярнуліся ад сваіх учынкаў.

И шестой [ангел] вылил чашу свою в великую реку Евфрат; и высохла вода его, для того чтобы была приготовлена дорога царям от восхода солнца.

Шосты выліў сваю чашу на вялікую раку Еўфрат. І высахла яе вада, каб была падрыхтавана дарога для каралёў з Усходу.

И увидел я из пасти дракона и пасти зверя и из уст лжепророка трех нечистых духов, подобно лягушкам;

Убачыў я, як з пашчы цмока, і з пашчы звера, і з пашчы фальшывага прарока выходзілі тры нячыстыя духі, быццам жабы.

это духи бесов, совершающих знамения, которые выходят на царей, живущих на всей земле, чтобы собрать их на войну в великий день Бога Вседержителя.

Былі гэта духі дэманаў, якія рабілі знакі. Яны выходзяць да каралёў усяго свету, каб сабраць іх на бітву ў гэты вялікі дзень ўсемагутнага Бога.

Вот иду, как вор. Блажен бодрствующий и сберегающий одежды свои, чтобы не ходить нагим и чтобы не видели непристойности его.

Вось, прыходжу як злодзей. Шчаслівы той, хто не спіць і пільнуе сваё адзенне, каб не хадзіць голаму і каб не бачылі яго сораму.

И собрал Он их на место по-еврейски называемое Армагедон.

І сабралі іх у месца, якое па-габрэйску называецца Армагедон.

И седьмой [ангел] вылил чашу свою на воздух: и вышел голос громкий от престола в святилище, говорящий: Совершилось!

Сёмы анёл выліў сваю чашу ў паветра, і выйшаў вялікі голас са святыні ад трона, кажучы: «Сталася!»

И родились молнии, голоса и громы, и землетрясение великое началось, какого еще не было с тех пор, как человек появился на земле, землетрясение такое великое.

Пачаліся маланкі, шум, грымоты, і адбыўся вялікі землятрус, якога не было ад часу, калі чалавек з’явіўся на зямлі. Такі моцны, вельмі вялікі землятрус.

И распалась столица великая на три части, и города народов пали. И Вавилон великий вспомнился перед Богом, чтобы излить на него чашу вина ярости гнева Его.

Вялікі горад распаўся на тры часткі, упалі гарады язычнікаў. Вялікі Бабілён быў згаданы перад Богам, каб даць яму келіх віна Яго лютага гневу.

И всякий остров бежал, и гор не стало.

Знікла кожная выспа, і не знайшлося гор.

И град великий, весом в талант, падал с небес на людей; и хулили люди Бога за бедствия от града, ибо очень велики были бедствия от Него.

Вялізны град вагою з талант пасыпаўся з неба на людзей. Людзі пачалі блюзнерыць супраць Бога за бедства граду, бо гэтае бедства было вельмі вялікім.

« 15 глава 17 глава »