Откровение 16 глава

Откровение
Открытый перевод → Пераклад Антонія Бокуна

И услышал я громкий голос из святилища, говорящий семи ангелам: Идите и выливайте семь чаш ярости Божьей на землю.

І пачуў я голас вялікі з бажніцы, які казаў да сямі анёлаў: «Ідзіце і выліце чары ярасьці Божай на зямлю».

И вышел первый и вылил чашу свою на землю; и сделалась язва страшная и отвратительная у людей, имеющих клеймо зверя и поклоняющихся изображению его.

І пайшоў першы, і выліў чару сваю на зямлю, і сталіся благія і балючыя скулы ў людзей, якія мелі пазнаку зьвера і пакланяліся вобразу ягонаму.

И второй [ангел] вылил чашу свою в море: и стало кровью как от мертвого, и всякая душа живая умерла в море.

І другі анёл выліў чару сваю ў мора, і сталася кроў, быццам мёртвага, і ўсякая душа жывая памерла ў моры.

И третий [ангел] вылил из чаши своей на реки и источники вод: и сделалась кровь.

І трэці анёл выліў чару сваю ў рэкі і крыніцы водаў, і сталася кроў.

И услышал я ангела вод, говорящего: — Ты Праведный, Сущий и Бывший, Святой, это Ты так судил;

І пачуў я анёла водаў, які казаў: «Праведны Ты, Госпадзе, Які ёсьць, і Які быў, і Сьвяты, што прысудзіў гэтак,

за то, что они пролили кровь святых и пророков, и кровь им дал Ты пить: заслужили они это.

бо кроў сьвятых і прарокаў яны вылілі, і кроў Ты даў ім піць, бо яны вартыя гэтага».

И услышал я жертвенник говорящий: — Да, Господь Бог Вседержитель, истинны и праведны все суды Твои.

І пачуў я іншага, які казаў з ахвярніку: «Так, Госпадзе, Божа Ўсеўладны, слушныя і праведныя суды Твае».

И четвертый [ангел] вылил чашу свою на солнце: и дано ему было жечь людей огнём.

І чацьвёрты анёл выліў чару сваю на сонца, і дадзена яму паліць людзей у агні.

И были обожжены люди зноем великим, и хулили имя Божие, имеющего власть над язвами этими, и не покаялись они, воздав Ему славу.

І паліла людзей вялікая сьпёка, і блюзьнілі яны на імя Бога, Які мае ўладу над гэтымі плягамі, і не навярнуліся, каб даць Яму славу.

И пятый [ангел] вылил чашу свою на престол зверя: и сделалось царство его мрачным, и кусали они языки свои от мук,

І пяты анёл выліў чару сваю на пасад зьвера, і сталася, што валадарства ягонае зацемрылася, і яны кусалі языкі свае ад болю

и хулили Бога небесного от мук своих и от ран своих, и не покаялись они от дел своих.

і блюзьнілі на Бога Нябеснага дзеля болю свайго і скулаў сваіх, і не навярнуліся ад справаў сваіх.

И шестой [ангел] вылил чашу свою в великую реку Евфрат; и высохла вода его, для того чтобы была приготовлена дорога царям от восхода солнца.

І шосты анёл выліў чару сваю ў вялікую раку Эўфрат, і высахла вада ў ёй, каб падрыхтаваны быў шлях для валадароў, што ад усходу сонца.

И увидел я из пасти дракона и пасти зверя и из уст лжепророка трех нечистых духов, подобно лягушкам;

І ўбачыў я: з вуснаў цмока, і з вуснаў зьвера, і з вуснаў фальшывага прарока [выйшлі] тры духі нячыстыя, падобныя да жабаў,

это духи бесов, совершающих знамения, которые выходят на царей, живущих на всей земле, чтобы собрать их на войну в великий день Бога Вседержителя.

бо гэта — духі дэманаў, якія чыняць знакі, якія зыходзяць на валадароў зямлі і ўсяго сусьвету, каб сабраць іх на вайну ў той дзень вялікі Бога Усеўладнага.

Вот иду, как вор. Блажен бодрствующий и сберегающий одежды свои, чтобы не ходить нагим и чтобы не видели непристойности его.

«Вось, прыходжу, як злодзей. Шчасьлівы той, які чувае і захоўвае адзеньне сваё, каб не хадзіць яму голым, і каб ня бачылі непрыстойнасьці ягонай».

И собрал Он их на место по-еврейски называемое Армагедон.

І сабраў ён іх у месцы, якое па-гебрайску называецца Армагедон.

И седьмой [ангел] вылил чашу свою на воздух: и вышел голос громкий от престола в святилище, говорящий: Совершилось!

І сёмы анёл выліў чару сваю на паветра, і выйшаў голас вялікі з бажніцы нябеснай, ад пасаду, які казаў: «Сталася!»

И родились молнии, голоса и громы, и землетрясение великое началось, какого еще не было с тех пор, как человек появился на земле, землетрясение такое великое.

І сталіся галасы, і грымоты, і маланкі, і землятрус стаўся вялікі, якога ня было ад [часоў], як зьявіліся людзі на зямлі. Гэткі землятрус! Такі вялікі!

И распалась столица великая на три части, и города народов пали. И Вавилон великий вспомнился перед Богом, чтобы излить на него чашу вина ярости гнева Его.

І распаўся горад вялікі на тры часткі, і гарады паганаў заваліліся; і Бабілон вялікі быў узгаданы перад Богам, каб даць яму келіх віна ярасьці гневу Ягонага.

И всякий остров бежал, и гор не стало.

І кожны востраў уцёк, і гары не знайшлося.

И град великий, весом в талант, падал с небес на людей; и хулили люди Бога за бедствия от града, ибо очень велики были бедствия от Него.

І град вялікі, як таленты, зыйшоў з неба на людзей, і блюзьнілі людзі на Бога за плягу граду, бо вельмі вялікая была пляга гэтая.

« 15 глава 17 глава »