Откровение 16 глава

Откровение
Открытый перевод → Пераклад Яна Станкевіча

И услышал я громкий голос из святилища, говорящий семи ангелам: Идите и выливайте семь чаш ярости Божьей на землю.

І пачуў я вялікі голас із дому, што казаў сямём ангілам: «Ідзіце й выліце сем чараў гневу Божага на зямлю».

И вышел первый и вылил чашу свою на землю; и сделалась язва страшная и отвратительная у людей, имеющих клеймо зверя и поклоняющихся изображению его.

І пайшоў першы ангіл, і выліў чару сваю на зямлю: і выніклі нягодныя а шкодныя раны на людзёх, што мелі знак зьвераў і кланяліся абразу ягонаму.

И второй [ангел] вылил чашу свою в море: и стало кровью как от мертвого, и всякая душа живая умерла в море.

І другі выліў чару сваю ў мора: і сталася кроў, як мерцьвяка, і ўсе жывое памерла ў мору.

И третий [ангел] вылил из чаши своей на реки и источники вод: и сделалась кровь.

І трэйці выліў чару сваю ў рэкі а ў жаролы водаў: і сталася кроў.

И услышал я ангела вод, говорящего: — Ты Праведный, Сущий и Бывший, Святой, это Ты так судил;

І пачуў я ангіла водаў, каторы казаў: «Справядлівы Ты, Спадару, Каторы ёсьць і быў, сьвяты, што рассудзіў так.

за то, что они пролили кровь святых и пророков, и кровь им дал Ты пить: заслужили они это.

За тое, што яны разьлілі кроў сьвятых а прарокаў, Ты даў ім піць кроў: яны вартыя».

И услышал я жертвенник говорящий: — Да, Господь Бог Вседержитель, истинны и праведны все суды Твои.

І пачуў я, што аброчнік казаў: «Запраўды, Спадару, Божа Ўсемагучы, праўдзівыя а справядлівыя суды Твае».

И четвертый [ангел] вылил чашу свою на солнце: и дано ему было жечь людей огнём.

І чацьверты выліў чару сваю на сонца: і дана было яму паліць людзёў цяплом.

И были обожжены люди зноем великим, и хулили имя Божие, имеющего власть над язвами этими, и не покаялись они, воздав Ему славу.

І людзі былі палены вялікім вадам; і блявузґалі на імя Божае, Каторы меў уладу над гэтымі болькамі, і не пакаяліся, каб уздаць Яму славу.

И пятый [ангел] вылил чашу свою на престол зверя: и сделалось царство его мрачным, и кусали они языки свои от мук,

І пяты выліў чару сваю на пасад зьвераў: і стала гаспадарства ягонае хмарнае, і з болю яны кусалі языкі свае,

и хулили Бога небесного от мук своих и от ран своих, и не покаялись они от дел своих.

і з боляў сваіх і ад болькаў сваіх блявузґалі на Бога нябёснага; і не пакаяліся з учынкаў сваіх.

И шестой [ангел] вылил чашу свою в великую реку Евфрат; и высохла вода его, для того чтобы была приготовлена дорога царям от восхода солнца.

І шосты выліў чару сваю на вялікую раку Еўфрат: і высахла вада ў ёй, каб прыгатавана была дарога каралём ад усходу сонца.

И увидел я из пасти дракона и пасти зверя и из уст лжепророка трех нечистых духов, подобно лягушкам;

І бачыў я выходзячых ізь ляпы смокавае, і зь ляпы зьверавае, і з роту хвальшывага прарокі трох духоў нячыстых, бы жабы;

это духи бесов, совершающих знамения, которые выходят на царей, живущих на всей земле, чтобы собрать их на войну в великий день Бога Вседержителя.

Бо яны духі нячысьцікавы, што чыняць знакі; яны выходзяць да каралёў усяго сьвету, каб зьберці іх на вайну таго вялікага дня Бога Ўсемагучага.

Вот иду, как вор. Блажен бодрствующий и сберегающий одежды свои, чтобы не ходить нагим и чтобы не видели непристойности его.

«Гля, прыходжу, як злодзей: дабраславёны, хто чукавы і сьцеражэць адзецьці свае, каб не хадзіў голы і каб не абачылі сораму ягонага».

И собрал Он их на место по-еврейски называемое Армагедон.

І ён зьбер іх на месца, званае пагэбрэйску Армаґедон.

И седьмой [ангел] вылил чашу свою на воздух: и вышел голос громкий от престола в святилище, говорящий: Совершилось!

І сёмы выліў чару сваю ў паветра: і з дому Божага, з пасаду разьлёгся вялікі голас, каторы казаў: «Сталася!»

И родились молнии, голоса и громы, и землетрясение великое началось, какого еще не было с тех пор, как человек появился на земле, землетрясение такое великое.

І былі маланьні а галасы а пяруны, і сталася вялікае трасеньне зямлі, якога ня бывала адгэнуль, як людзі на зямлі. Такое трасеньне зямлі! Такое вялікае!

И распалась столица великая на три части, и города народов пали. И Вавилон великий вспомнился перед Богом, чтобы излить на него чашу вина ярости гнева Его.

І вялікае места падзялілася на тры часьці, і месты паганскія палі, і Бабілён вялікі ўспомнены перад Богам, каб даць яму чару віна палу гневу Свайго.

И всякий остров бежал, и гор не стало.

І кажны абток уцёк, і гораў не засталося;

И град великий, весом в талант, падал с небес на людей; и хулили люди Бога за бедствия от града, ибо очень велики были бедствия от Него.

І град, увелькі з цэнтнар, пайшоў зь неба на людзёў; і блявузґалі людзі на Бога за болькі ад граду, бо болька ад яго надта балючая.

« 15 глава 17 глава »