Откровение 14 глава

Откровение
Открытый перевод → Пераклад Антонія Бокуна

И увидел я: И вот Агнец стоит на горе Сион, и с Ним сто сорок четыре тысячи, у которых на лбах написано имя Его и имя Отца Его.

І ўбачыў я, і вось, Ягня, Які стаіць на гары Сыён, і з Ім сто сорак чатыры тысячы тых, якія маюць імя Айца Ягонага, напісанае на ілбах іхніх.

И услышал я голос с неба как звук от вод многих и как звук от грома великого, и голос, который услышал я как бы голос кифаредов, играющих на кифарах своих.

І пачуў я голас з неба, як голас мноства водаў, і як голас грымотаў вялікіх; і пачуў я голас гусьляроў, якія граюць на гусьлях сваіх.

И поют как бы новую песнь перед престолом и перед четырьмя животными и старцами; и никто не мог научиться песне, кроме этих ста сорока четырех тысяч, выкупленных от земли.

І яны сьпяваюць нібы новы сьпеў перад пасадам, і перад чатырма жывёламі, і старостамі, і ніхто ня мог навучыцца сьпеву [гэтаму], акрамя ста сарака чатырох тысячаў, што адкупленыя ад зямлі.

Они те, кто не обесчестили себя с женщинами, девственники. Они следовали за Агнцем всюду, куда бы Он не пошел. Они выкуплены из людей, как первенцы Богу и Агнцу,

Гэта тыя, якія не апаганіліся з жанчынамі, бо яны ў дзявоцтве; гэта тыя, якія ідуць за Ягнём, куды б Ён ні ішоў. Яны адкуплены ад людзей, першынцы Богу і Ягняці,

и в устах их нет лжи; они безупречны.

і ў вуснах іхніх ня знойдзена хітраваньня, бо яны беззаганныя перад пасадам Божым.

И увидел я другого ангела, летящего по середине неба, имеющего вечное Евангелие, чтобы благовозвестить его живущим на земле и всякому народу, и племени, и языку, и расе,

І ўбачыў я іншага анёла, які ляцеў па сярэдзіне неба, які меў вечнае Эвангельле, каб дабравесьціць жыхарам зямлі, і ўсім народам, і каленам, і мовам, і плямёнам,

говорящего голосом громким: — Устрашитесь Бога и воздайте Ему славу, потому что пришел час суда Его, и поклонитесь Сотворившему небо и землю, и моря, и источники вод.

і казаў голасам вялікім: «Бойцеся Бога, і аддайце Яму славу, бо прыйшла гадзіна суду Ягонага, і пакланіцеся Таму, Які стварыў неба, і зямлю, і мора, і крыніцы водаў».

И другой ангел, второй следовал [за ним], говоря: — Пал, пал, Вавилон великий, яростным вином блуда своего напоил все народы.

І іншы анёл ішоў за [ім], кажучы: «Упаў, упаў Бабілон, горад вялікі, бо віном ярасьці распусты сваёй ён напаіў усе народы».

И другой ангел, третий следовал за ними, говоря громким голосом: — Если кто поклонится зверю и изображению его, и примет клеймо на лоб свой или на руку свою,

І трэці анёл ішоў за імі, кажучы голасам вялікім: «Калі хто пакланяецца зьверу і вобразу ягонаму і атрымлівае пазнаку на лоб свой ці на руку сваю,

тот будет пить от яростного вина Бога, беспримесно смешанного в чаше гнева Его, и будет мучим в огне и сере перед святыми ангелами и перед Агнцем.

той будзе піць віно ярасьці Божай, налітае без дамешкаў у келіх гневу Ягонага, і будзе мучыцца ў агні і ў серцы перад сьвятымі анёламі і перад Ягнём,

И дым мучений их на веки веков восходить будет, и не будут иметь покоя днем и ночью, поклоняющиеся зверю и изображению его, и принимающие клеймо с именем его.

і дым мучэньняў іхніх будзе ўзьнімацца на вякі вякоў, і ня будуць мець супачынку ўдзень і ўначы тыя, якія пакланяюцца зьверу і вобразу ягонаму, і якія атрымалі пазнаку імя ягонага.

Здесь стойкость святых, соблюдающих заповеди Бога и веру в Иисуса.

Тут цярплівасьць сьвятых; тут тыя, якія захоўваюць прыказаньні Божыя і веру Ісусаву».

И услышал я голос с неба, говорящий: — Напиши: блаженны мертвые, умирающие в Господе сейчас. Да, — говорит Дух, — чтобы отдохнуть от трудов своих; ибо дела их следуют за ними.

І пачуў я голас з неба, які казаў мне: «Напішы: “Адгэтуль шчасьлівыя мёртвыя, якія паміраюць у Госпадзе. Так, — кажа Дух, — каб яны супачылі ад працаў сваіх, і справы іхнія ідуць за імі”».

И увидел я, вот облако белое, и на облаке Сидящий, подобный Сыну Человеческому, имеющий на голове своей венец золотой, а руке Его серп острый.

І ўбачыў я, і вось воблака белае, і на воблаку сядзіць падобны да Сына Чалавечага, Які мае на галаве Сваёй вянок залаты і ў руцэ Сваёй — серп востры.

И другой ангел вышел из святилища, крича громким голосом Сидящему на облаке: — Пошли серп свой и пожни, потому что пришел час жатвы, потому что высохла жатва земная.

І іншы анёл выйшаў з бажніцы, закрычаўшы вялікім голасам да Таго, Які сядзеў на воблаку: «Пашлі серп Твой і жні; бо прыйшла для Цябе гадзіна жніва, бо сасьпела жніво зямлі».

И бросил Сидящий на облаке серп Свой на землю, и была скошена земля.

І кінуў Той, Які сядзеў на воблаку, серп Свой на зямлю, і зямля была зжатая.

И другой ангел вышел из святилища на небе, имеющий и сам серп острый.

І іншы анёл выйшаў з бажніцы, што ў небе, сам маючы серп востры.

И другой ангел вышел от жертвенника, имея власть над огнем, и закричал громким голосом имеющему серп острый, говоря: — Пошли твой острый серп и срежь кисти виноградной лозы на земле, потому что созрели гроздья её.

І іншы анёл выйшаў з ахвярніку, маючы ўладу над агнём, і ўсклікнуў крыкам вялікім да таго, які меў серп востры, кажучы: «Пашлі твой серп востры і зьбяры ягады вінаграду зямлі, бо сасьпелі гронкі яго».

И бросил ангел серп свой на землю, и срезал виноградную лозу на земле и бросил в великое точило ярости Божьей.

І кінуў анёл серп свой на зямлю, і сабраў вінаград зямлі, і кінуў яго ў тоўчню вялікую ярасьці Божай;

И было вытоптано точило снаружи города, и вышла кровь из точила до узд конских на тысячу шестьсот стадий.

і патапталі яго ў тоўчні па-за горадам, і выйшла кроў з тоўчні аж да цугляў конскіх на тысячу шэсьцьсот стадыяў.

« 13 глава 15 глава »