Откровение 14 глава

Откровение Иоанна
Библейской Лиги ERV → Пераклад Антонія Бокуна

Я взглянул, и вот передо мной стоит Агнец на горе Сион, а с Ним сто сорок четыре тысячи человек. У них на лбах были написаны имена Агнца и Его Отца.

І ўбачыў я, і вось, Ягня, Які стаіць на гары Сыён, і з Ім сто сорак чатыры тысячы тых, якія маюць імя Айца Ягонага, напісанае на ілбах іхніх.

Я услышал голос с небес, подобный рёву могучего водопада или громкому раскату грома. Голос, который я услышал, звучал так, словно кто-то играет на арфе.

І пачуў я голас з неба, як голас мноства водаў, і як голас грымотаў вялікіх; і пачуў я голас гусьляроў, якія граюць на гусьлях сваіх.

Тогда люди запели новую песню перед престолом, четырьмя животными и перед старцами. И никто не мог выучить эту песню, кроме тех ста сорока четырёх тысяч, которые были выкуплены у мира.

І яны сьпяваюць нібы новы сьпеў перад пасадам, і перад чатырма жывёламі, і старостамі, і ніхто ня мог навучыцца сьпеву [гэтаму], акрамя ста сарака чатырох тысячаў, што адкупленыя ад зямлі.

Это те, кто не осквернили себя совокуплением с женщиной. Они девственны. Они следуют за Агнцем, куда бы Он ни пошёл. Они искуплены из всех людей, они — первая часть жатвы Бога и Агнца.

Гэта тыя, якія не апаганіліся з жанчынамі, бо яны ў дзявоцтве; гэта тыя, якія ідуць за Ягнём, куды б Ён ні ішоў. Яны адкуплены ад людзей, першынцы Богу і Ягняці,

Их уста никогда не изрекали лжи, они непорочны.

і ў вуснах іхніх ня знойдзена хітраваньня, бо яны беззаганныя перад пасадам Божым.

Затем я увидел другого Ангела, летящего высоко в небе. Он нёс с собой вечное Евангелие, которое он должен был благовествовать живущим на земле, всякому наречию, племени, языку и народу.

І ўбачыў я іншага анёла, які ляцеў па сярэдзіне неба, які меў вечнае Эвангельле, каб дабравесьціць жыхарам зямлі, і ўсім народам, і каленам, і мовам, і плямёнам,

И сказал он громким голосом: «Бойтесь Бога и возносите Ему хвалу, так как пришло время Ему произвести Свой суд. Поклоняйтесь Тому, Кто создал небо, землю, море и источники вод!»

і казаў голасам вялікім: «Бойцеся Бога, і аддайце Яму славу, бо прыйшла гадзіна суду Ягонага, і пакланіцеся Таму, Які стварыў неба, і зямлю, і мора, і крыніцы водаў».

И тут же второй Ангел последовал за первым и сказал: «Она пала! Великая блудница Вавилон пала, та, которая заставила все народы испить вино своего распутства, тем самым вызвав гнев Божий».

І іншы анёл ішоў за [ім], кажучы: «Упаў, упаў Бабілон, горад вялікі, бо віном ярасьці распусты сваёй ён напаіў усе народы».

Тогда третий Ангел последовал за первыми двумя и громко сказал: «Если кто поклоняется зверю и его изображению и примет клеймо на лоб или на руку,

І трэці анёл ішоў за імі, кажучы голасам вялікім: «Калі хто пакланяецца зьверу і вобразу ягонаму і атрымлівае пазнаку на лоб свой ці на руку сваю,

то выпьет неразбавленное вино ярости Божьей из чаши гнева Божьего. И будут того пытать кипящей серой в присутствии святых Ангелов и Агнца,

той будзе піць віно ярасьці Божай, налітае без дамешкаў у келіх гневу Ягонага, і будзе мучыцца ў агні і ў серцы перад сьвятымі анёламі і перад Ягнём,

и дым от огня той пытки будет куриться во веки вечные. Ни днём, ни ночью не будет отдыха тем, кто почитает зверя и его изображение, и тому, кто отмечен его именем.

і дым мучэньняў іхніх будзе ўзьнімацца на вякі вякоў, і ня будуць мець супачынку ўдзень і ўначы тыя, якія пакланяюцца зьверу і вобразу ягонаму, і якія атрымалі пазнаку імя ягонага.

Вот когда требуется долготерпение от людей Божьих, которые придерживаются заповедей Бога и веры в Иисуса».

Тут цярплівасьць сьвятых; тут тыя, якія захоўваюць прыказаньні Божыя і веру Ісусаву».

Тогда я услышал, как голос с неба сказал: «Запиши, что отныне блаженны те, кто умер с верой в Господа». «Да, это так, — говорит Дух, — теперь они могут отдохнуть от своих трудов, потому что их деяния последуют за ними».

І пачуў я голас з неба, які казаў мне: «Напішы: “Адгэтуль шчасьлівыя мёртвыя, якія паміраюць у Госпадзе. Так, — кажа Дух, — каб яны супачылі ад працаў сваіх, і справы іхнія ідуць за імі”».

Тогда я посмотрел, и было передо мной белое облако, а на облаке сидел Некто, подобный Сыну Человеческому. У Него на голове был золотой венец, а в руках — острый серп.

І ўбачыў я, і вось воблака белае, і на воблаку сядзіць падобны да Сына Чалавечага, Які мае на галаве Сваёй вянок залаты і ў руцэ Сваёй — серп востры.

И вышел из храма другой Ангел, и крикнул громким голосом тому, кто сидел на облаке: «Возьми Свой серп и жни, так как пришло время жатвы, — урожай на земле созрел».

І іншы анёл выйшаў з бажніцы, закрычаўшы вялікім голасам да Таго, Які сядзеў на воблаку: «Пашлі серп Твой і жні; бо прыйшла для Цябе гадзіна жніва, бо сасьпела жніво зямлі».

Сидевший на облаке взмахнул серпом над землёй и собрал на земле урожай.

І кінуў Той, Які сядзеў на воблаку, серп Свой на зямлю, і зямля была зжатая.

Затем другой Ангел вышел из храма на небе. У него тоже был острый серп.

І іншы анёл выйшаў з бажніцы, што ў небе, сам маючы серп востры.

А от алтаря подошёл иной Ангел, у которого была власть над огнём, и громко воскликнул, обращаясь к Ангелу с острым серпом: «Возьми свой острый серп и обрежь гроздья на винограднике земли, так как виноград созрел».

І іншы анёл выйшаў з ахвярніку, маючы ўладу над агнём, і ўсклікнуў крыкам вялікім да таго, які меў серп востры, кажучы: «Пашлі твой серп востры і зьбяры ягады вінаграду зямлі, бо сасьпелі гронкі яго».

Ангел взмахнул своим серпом над землёй и собрал урожай винограда на земле, и бросил виноград в виноградный пресс великого гнева Божьего.

І кінуў анёл серп свой на зямлю, і сабраў вінаград зямлі, і кінуў яго ў тоўчню вялікую ярасьці Божай;

Затем виноград отжали прессом за пределами города, и кровь потекла из пресса, и поднялась до конских уздечек почти на триста километров вокруг.

і патапталі яго ў тоўчні па-за горадам, і выйшла кроў з тоўчні аж да цугляў конскіх на тысячу шэсьцьсот стадыяў.

« 13 глава 15 глава »