Апокалипсис 14 глава

Апокалипсис откровение Иоанново
Русского Библейского Центра → Пераклад Антонія Бокуна

Я посмотрел, и вижу: на горе Сион стоит Агнец и с Ним сто сорок четыре тысячи искупленных. У них на лбу написано имя Агнца и имя Его Отца.

І ўбачыў я, і вось, Ягня, Які стаіць на гары Сыён, і з Ім сто сорак чатыры тысячы тых, якія маюць імя Айца Ягонага, напісанае на ілбах іхніх.

И я услышал голос с неба, как шум большого прибоя, как могучий раскат грома. Я услышал голос, похожий на звучание кифар, будто играли на кифарах музыканты.

І пачуў я голас з неба, як голас мноства водаў, і як голас грымотаў вялікіх; і пачуў я голас гусьляроў, якія граюць на гусьлях сваіх.

Новая песнь пелась перед престолом, перед четырьмя животными и перед старцами. И никто, кроме ста сорока четырех тысяч искупленных с земли, не знал этой песни.

І яны сьпяваюць нібы новы сьпеў перад пасадам, і перад чатырма жывёламі, і старостамі, і ніхто ня мог навучыцца сьпеву [гэтаму], акрамя ста сарака чатырох тысячаў, што адкупленыя ад зямлі.

Эти с женщиной себя не осквернили: они девственники. Эти идут за Агнцем, куда бы Он ни шел. Эти искуплены. Они среди людей — первенцы Богу и Агнцу.

Гэта тыя, якія не апаганіліся з жанчынамі, бо яны ў дзявоцтве; гэта тыя, якія ідуць за Ягнём, куды б Ён ні ішоў. Яны адкуплены ад людзей, першынцы Богу і Ягняці,

В их устах нет лукавства. Они непорочны.

і ў вуснах іхніх ня знойдзена хітраваньня, бо яны беззаганныя перад пасадам Божым.

Я увидел другого ангела, он летел посреди неба с вечной евангельской вестью и возвещал ее на земле людям всех племен и кровей, наречий и народов.

І ўбачыў я іншага анёла, які ляцеў па сярэдзіне неба, які меў вечнае Эвангельле, каб дабравесьціць жыхарам зямлі, і ўсім народам, і каленам, і мовам, і плямёнам,

И гремел его голос: «Бойтесь Бога! Воздайте Ему славу! Пришел час Божьего суда. Поклонитесь Творцу, создавшему и небо, и землю, и море, и источники вод!».

і казаў голасам вялікім: «Бойцеся Бога, і аддайце Яму славу, бо прыйшла гадзіна суду Ягонага, і пакланіцеся Таму, Які стварыў неба, і зямлю, і мора, і крыніцы водаў».

За ним летел еще один ангел и говорил: «Пал Вавилон! Пала великая столица! Бешеным вином распутства напоила она все народы».

І іншы анёл ішоў за [ім], кажучы: «Упаў, упаў Бабілон, горад вялікі, бо віном ярасьці распусты сваёй ён напаіў усе народы».

За ними летел третий ангел и кричал: «Все, кто поклоняется зверю и его изваянию и согласился носить метку на лбу или на руке, —

І трэці анёл ішоў за імі, кажучы голасам вялікім: «Калі хто пакланяецца зьверу і вобразу ягонаму і атрымлівае пазнаку на лоб свой ці на руку сваю,

Будут пить вино ярости Божьей, вино неразбавленное, кипящее в чаше Божьего гнева. Их ждут муки в огне и сере перед святыми ангелами и перед Агнцем.

той будзе піць віно ярасьці Божай, налітае без дамешкаў у келіх гневу Ягонага, і будзе мучыцца ў агні і ў серцы перад сьвятымі анёламі і перад Ягнём,

Дым, сопровождающий их мучения, курится во веки веков. Ни днем ни ночью нет передышки тем, кто поклоняется зверю и его изваянию и согласился носить его именную метку».

і дым мучэньняў іхніх будзе ўзьнімацца на вякі вякоў, і ня будуць мець супачынку ўдзень і ўначы тыя, якія пакланяюцца зьверу і вобразу ягонаму, і якія атрымалі пазнаку імя ягонага.

На все сила воли святого народа, умеющего беречь Божьи заповеди и веру в Иисуса.

Тут цярплівасьць сьвятых; тут тыя, якія захоўваюць прыказаньні Божыя і веру Ісусаву».

И я услышал голос с неба: «Напиши: отныне блаженны мертвые, умирающие с верой в Господа». «Да! — говорит Дух. — От их трудов будет им отдых, потому что вслед за ними идут их дела».

І пачуў я голас з неба, які казаў мне: «Напішы: “Адгэтуль шчасьлівыя мёртвыя, якія паміраюць у Госпадзе. Так, — кажа Дух, — каб яны супачылі ад працаў сваіх, і справы іхнія ідуць за імі”».

Я посмотрел, и вижу: белое облако, а на облаке сидит похоже как Сын человеческий. На голове у Него золотой венец, а в руке — острый серп.

І ўбачыў я, і вось воблака белае, і на воблаку сядзіць падобны да Сына Чалавечага, Які мае на галаве Сваёй вянок залаты і ў руцэ Сваёй — серп востры.

Вышел из Храма еще один ангел и громко крикнул Сидящему на облаке: «Употреби серп и пожни. Созрел урожай на земле, пришло время жатвы».

І іншы анёл выйшаў з бажніцы, закрычаўшы вялікім голасам да Таго, Які сядзеў на воблаку: «Пашлі серп Твой і жні; бо прыйшла для Цябе гадзіна жніва, бо сасьпела жніво зямлі».

Сидящий на облаке метнул серп на землю, и на земле совершилась жатва.

І кінуў Той, Які сядзеў на воблаку, серп Свой на зямлю, і зямля была зжатая.

Вышел из Храма на небе другой ангел, тоже с острым серпом.

І іншы анёл выйшаў з бажніцы, што ў небе, сам маючы серп востры.

И еще один ангел, имеющий власть над огнем, вышел из алтаря и громко крикнул ангелу с острым серпом: «Употреби острый серп. Срежь с лозы земной гроздья. Поспел на лозе виноград».

І іншы анёл выйшаў з ахвярніку, маючы ўладу над агнём, і ўсклікнуў крыкам вялікім да таго, які меў серп востры, кажучы: «Пашлі твой серп востры і зьбяры ягады вінаграду зямлі, бо сасьпелі гронкі яго».

Ангел метнул серп на землю и срезал гроздья с земной виноградной лозы и бросил в великую давильню Божьего гнева.

І кінуў анёл серп свой на зямлю, і сабраў вінаград зямлі, і кінуў яго ў тоўчню вялікую ярасьці Божай;

Из давильни за городом, где давили виноград, натекло крови по конские узды на тысячу шестьсот стадий вокруг.

і патапталі яго ў тоўчні па-за горадам, і выйшла кроў з тоўчні аж да цугляў конскіх на тысячу шэсьцьсот стадыяў.

« 13 глава 15 глава »