Откровение 14 глава

Откровение
Открытый перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

И увидел я: И вот Агнец стоит на горе Сион, и с Ним сто сорок четыре тысячи, у которых на лбах написано имя Его и имя Отца Его.

І глянуў я: і вось, Ягня стаіць на гары Сіён, і пры ім стаяць сто сорак чатыры тысячы, якія маюць на чолах сваіх напісанае імя Айца Яго.

И услышал я голос с неба как звук от вод многих и как звук от грома великого, и голос, который услышал я как бы голос кифаредов, играющих на кифарах своих.

І пачуў я голас з неба, быццам шум многіх водаў і быццам гук магутных грымот; і голас, які чуў я, гучаў як голас гусляроў, што граюць на гуслях сваіх.

И поют как бы новую песнь перед престолом и перед четырьмя животными и старцами; и никто не мог научиться песне, кроме этих ста сорока четырех тысяч, выкупленных от земли.

І яны спяваюць быццам новую песню перад пасадам, і перад чатырмя жывёлінамі, і перад старэйшынамі. І ніхто не мог спяваць гэтай песні, апроч гэтых ста сарака чатырох тысяч, якія былі выкуплены з зямлі.

Они те, кто не обесчестили себя с женщинами, девственники. Они следовали за Агнцем всюду, куда бы Он не пошел. Они выкуплены из людей, как первенцы Богу и Агнцу,

Гэта тыя, што не апаганіліся з жанчынамі: бо яны цнатлівыя. Гэта тыя, што ідуць за Ягнём, куды б Ён не ішоў. Гэта тыя, якія выкуплены з людзей як першынцы Богу і Ягняці,

и в устах их нет лжи; они безупречны.

і ў вуснах іх не знойдзена хлусні; без заганы яны перад пасадам Божым.

И увидел я другого ангела, летящего по середине неба, имеющего вечное Евангелие, чтобы благовозвестить его живущим на земле и всякому народу, и племени, и языку, и расе,

І бачыў я іншага анёла, які пралятаў праз сярэдзіну неба. Ён меў спрадвечнае Евангелле, каб абвяшчаць жыхарам зямлі, усякаму племю, і роду, і мове, і народу,

говорящего голосом громким: — Устрашитесь Бога и воздайте Ему славу, потому что пришел час суда Его, и поклонитесь Сотворившему небо и землю, и моря, и источники вод.

усклікваючы гучным голасам: «Бойцеся Бога і аддайце Яму славу, бо надыходзіць час суда Яго, і пакланіцеся Таму, Які стварыў неба і зямлю, мора і крыніцы водныя».

И другой ангел, второй следовал [за ним], говоря: — Пал, пал, Вавилон великий, яростным вином блуда своего напоил все народы.

І другі анёл ляцеў за ім, кажучы: «Паў, паў Бабілон, горад вялікі, які паіў усе народы віном гневу распусты сваёй».

И другой ангел, третий следовал за ними, говоря громким голосом: — Если кто поклонится зверю и изображению его, и примет клеймо на лоб свой или на руку свою,

І трэці анёл ляцеў за ім, гамонячы зычным голасам: «Калі хто паклоніцца зверу і абразу яго і атрымае меціну на чале сваім або на руцэ сваёй,

тот будет пить от яростного вина Бога, беспримесно смешанного в чаше гнева Его, и будет мучим в огне и сере перед святыми ангелами и перед Агнцем.

той будзе піць віно гневу Божага, якое падрыхтавана неразведзеным у келіху гневу Яго. Агнём і серкай будзе мучаны той перад святымі анёламі і перад Ягнём.

И дым мучений их на веки веков восходить будет, и не будут иметь покоя днем и ночью, поклоняющиеся зверю и изображению его, и принимающие клеймо с именем его.

І дым пакут іх узнімаецца на векі вечныя. Ані днём, ані ўночы не маюць супакою тыя, якія пакланяюцца зверу і абразу яго і калі хто будзе насіць меціну імя яго».

Здесь стойкость святых, соблюдающих заповеди Бога и веру в Иисуса.

Тут вось цярплівасць святых, якія захоўваюць прыказанні Божыя і веру Ісуса.

И услышал я голос с неба, говорящий: — Напиши: блаженны мертвые, умирающие в Господе сейчас. Да, — говорит Дух, — чтобы отдохнуть от трудов своих; ибо дела их следуют за ними.

І пачуў я голас з неба, які казаў мне: «Напішы: “З гэтага часу шчасныя памерлыя, якія ў Госпадзе паміраюць. Сапраўды, кажа Дух, яны супачынуць ад працы сваёй, бо ўчынкі іх ідуць за імі”».

И увидел я, вот облако белое, и на облаке Сидящий, подобный Сыну Человеческому, имеющий на голове своей венец золотой, а руке Его серп острый.

І ўбачыў я: і вось, воблака яснае, і на воблаку сядзеў Нехта, падобны да Сына Чалавечага, і на галаве меў Ён залаты вянец, а ў руцэ трымаў востры серп.

И другой ангел вышел из святилища, крича громким голосом Сидящему на облаке: — Пошли серп свой и пожни, потому что пришел час жатвы, потому что высохла жатва земная.

І іншы анёл выйшаў са святыні, усклікаючы гучным голасам да Таго, Хто сядзіць на воблаку: «Пашлі серп Твой і пажні, бо прыйшоў час, каб жаць, бо даспела жніво зямлі».

И бросил Сидящий на облаке серп Свой на землю, и была скошена земля.

І Той, што сядзеў на воблаку, пусціў серп Свой на зямлю, і зжата была зямля.

И другой ангел вышел из святилища на небе, имеющий и сам серп острый.

І выйшаў іншы анёл са святыні нябеснай, трымаючы таксама серп востры.

И другой ангел вышел от жертвенника, имея власть над огнем, и закричал громким голосом имеющему серп острый, говоря: — Пошли твой острый серп и срежь кисти виноградной лозы на земле, потому что созрели гроздья её.

І яшчэ іншы анёл, маючы ўладу над агнём, выйшаў ад ахвярніка і ўсклікнуў зычным голасам да таго, які трымаў востры серп, кажучы: «Пашлі серп твой востры і абрэж гронкі вінаграду зямлі, бо даспелі ягады яго».

И бросил ангел серп свой на землю, и срезал виноградную лозу на земле и бросил в великое точило ярости Божьей.

І кінуў анёл серп свой на зямлю, і абрэзаў вінаград зямлі, і кінуў у вялікую выціскальню гневу Божага.

И было вытоптано точило снаружи города, и вышла кровь из точила до узд конских на тысячу шестьсот стадий.

І патапталі выціскальню за горадам, і пацякла кроў з выціскальні аж да цугляў коней на тысячу шэсцьсот стадый.

« 13 глава 15 глава »