Откровение 14 глава

Откровение
Открытый перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

И увидел я: И вот Агнец стоит на горе Сион, и с Ним сто сорок четыре тысячи, у которых на лбах написано имя Его и имя Отца Его.

І я ўбачыў: і вось Агнец стаіць на гары Сіён і з Ім сто сорак чатыры тысячы, у якіх Яго імя і імя Яго Бацькі напісаны на іх ілбах.

И услышал я голос с неба как звук от вод многих и как звук от грома великого, и голос, который услышал я как бы голос кифаредов, играющих на кифарах своих.

І я пачуў голас з неба, як шум многіх водаў і як грукат моцнага грому; і голас, які я пачуў, быццам арфістаў, што іграюць на сваіх арфах.

И поют как бы новую песнь перед престолом и перед четырьмя животными и старцами; и никто не мог научиться песне, кроме этих ста сорока четырех тысяч, выкупленных от земли.

І яны спяваюць [быццам] новую песню перад тронам і перад чатырма жывымі істотамі і старэйшынамі: і ніхто не мог навучыцца гэтай песні, акрамя ста сарака чатырох тысячаў, якія выкупленыя ад зямлі.

Они те, кто не обесчестили себя с женщинами, девственники. Они следовали за Агнцем всюду, куда бы Он не пошел. Они выкуплены из людей, как первенцы Богу и Агнцу,

Гэта тыя, што не апаганіліся з жанчынамі: бо яны цнатлівыя. Гэта тыя, хто ідзе ўслед за Агнецам, куды б Ён ні ішоў. Яны былі выкуплены ад людзей, як першынцы Богу і Агнецу,

и в устах их нет лжи; они безупречны.

і ў іх вуснах не было знойдзена лжы: яны беззаганныя [перад Божым тронам].

И увидел я другого ангела, летящего по середине неба, имеющего вечное Евангелие, чтобы благовозвестить его живущим на земле и всякому народу, и племени, и языку, и расе,

І я ўбачыў іншага Анёла, які ляцеў пасярэдзіне неба і меў вечнае Дабравесце, каб дабравесціць тым, хто жыве на зямлі: кожнаму народу, і пакаленню, і роду, і племю.

говорящего голосом громким: — Устрашитесь Бога и воздайте Ему славу, потому что пришел час суда Его, и поклонитесь Сотворившему небо и землю, и моря, и источники вод.

І ён казаў гучным голасам: Пабойцеся Бога і ўздайце Яму славу, бо прыйшла гадзіна Яго суда; і пакланіцеся Таму, Хто стварыў неба, і зямлю, і мора, і крыніцы водаў.

И другой ангел, второй следовал [за ним], говоря: — Пал, пал, Вавилон великий, яростным вином блуда своего напоил все народы.

І іншы Анёл, другі, ішоў услед, кажучы: Упаў, упаў Вавілон вялікі, які напаіў усе народы шаленчым віном сваёй распусты!

И другой ангел, третий следовал за ними, говоря громким голосом: — Если кто поклонится зверю и изображению его, и примет клеймо на лоб свой или на руку свою,

І іншы Анёл, трэці, ішоў услед за імі, кажучы гучным голасам: Калі хто пакланяецца зверу і яго вобразу і прыме кляймо на свой лоб ці на сваю руку,

тот будет пить от яростного вина Бога, беспримесно смешанного в чаше гнева Его, и будет мучим в огне и сере перед святыми ангелами и перед Агнцем.

то і ён будзе піць ад віна лютасці Божай, неразведзенае, падрыхтаванае ў чашы Яго гневу; і ён будзе мучаны ў агні і серы перад святымі Анёламі і перад Агнецам.

И дым мучений их на веки веков восходить будет, и не будут иметь покоя днем и ночью, поклоняющиеся зверю и изображению его, и принимающие клеймо с именем его.

І дым іх мукаў падымаецца векі вечныя; і яны не маюць спакою ні ўдзень, ні ўночы — тыя, хто пакланяецца зверу і яго вобразу, і кожны, хто прымае кляймо яго імя.

Здесь стойкость святых, соблюдающих заповеди Бога и веру в Иисуса.

Тут вытрываласць святых, якія захоўваюць запаведзі Божыя і веру Ісуса.

И услышал я голос с неба, говорящий: — Напиши: блаженны мертвые, умирающие в Господе сейчас. Да, — говорит Дух, — чтобы отдохнуть от трудов своих; ибо дела их следуют за ними.

І я пачуў голас з неба, які казаў: Напішы: «З гэтага часу шчаслівыя мёртвыя, што паміраюць ў Госпадзе. Так, кажа Дух: каб яны супакоіліся ад сваіх работ; бо іх учынкі ідуць услед за імі».

И увидел я, вот облако белое, и на облаке Сидящий, подобный Сыну Человеческому, имеющий на голове своей венец золотой, а руке Его серп острый.

І я ўбачыў: і вось, белае воблака і на воблаку сядзіць падобны да Сына Чалавечага, і ў яго на галаве залаты вянок, а ў яго руцэ — востры серп.

И другой ангел вышел из святилища, крича громким голосом Сидящему на облаке: — Пошли серп свой и пожни, потому что пришел час жатвы, потому что высохла жатва земная.

І іншы Анёл выйшаў з храма, усклікваючы гучным голасам да Таго, Хто сядзеў на воблаку: Пашлі Твой серп і пажні, бо надышла пара жаць, бо зямное жніво даспела.

И бросил Сидящий на облаке серп Свой на землю, и была скошена земля.

І Той, Хто сядзеў на воблаку, скінуў свой серп на зямлю, і зямля была пажата.

И другой ангел вышел из святилища на небе, имеющий и сам серп острый.

І іншы Анёл выйшаў з храма, што ў небе, і ў яго таксама быў востры серп.

И другой ангел вышел от жертвенника, имея власть над огнем, и закричал громким голосом имеющему серп острый, говоря: — Пошли твой острый серп и срежь кисти виноградной лозы на земле, потому что созрели гроздья её.

І іншы Анёл [выйшаў] ад ахвярніка, той, які мае ўладу над агнём, і ўсклікнуў гучным голасам да таго, у каго быў востры серп, кажучы: Пашлі твой востры серп і абрэж гронкі вінаграду зямлі, бо даспелі яго ягады.

И бросил ангел серп свой на землю, и срезал виноградную лозу на земле и бросил в великое точило ярости Божьей.

І скінуў Анёл свой серп на зямлю і абрэзаў з зямной лазы і кінуў у вялікую выціскальню Божага гневу.

И было вытоптано точило снаружи города, и вышла кровь из точила до узд конских на тысячу шестьсот стадий.

І патапталі ягады ў выціскальні за горадам, і выйшла кроў з выціскальні аж да аброцяў коней на тысячу шэсцьсот стадый32.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

20 32: Г. зн. каля 300 км.

« 13 глава 15 глава »