Откровение 16 глава

Откровение Иоанна Богослова (Апокалипсис)
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Антонія Бокуна

После этого услышал я, как громкий голос из Храма сказал семи ангелам: «Пойдите и вылейте на землю семь чаш ярости Божьей!»

І пачуў я голас вялікі з бажніцы, які казаў да сямі анёлаў: «Ідзіце і выліце чары ярасьці Божай на зямлю».

Вышел первый ангел и вылил свою чашу на землю1 — и страшные мучительные язвы покрыли тех, кто носил клеймо зверя и поклонялся образу его.

І пайшоў першы, і выліў чару сваю на зямлю, і сталіся благія і балючыя скулы ў людзей, якія мелі пазнаку зьвера і пакланяліся вобразу ягонаму.

Второй ангел вылил свою чашу в море — сделалось море, как кровь мертвеца, так что погибло в нем всё живое.2

І другі анёл выліў чару сваю ў мора, і сталася кроў, быццам мёртвага, і ўсякая душа жывая памерла ў моры.

Третий ангел в реки вылил чашу свою и в источники вод — все они тоже превратились в кровь.

І трэці анёл выліў чару сваю ў рэкі і крыніцы водаў, і сталася кроў.

Тут услышал я ангела вод: «Праведен Ты в судах Своих, Ты, Кто есть и Кто был всегда. Свят Ты в приговоре Своем:3

І пачуў я анёла водаў, які казаў: «Праведны Ты, Госпадзе, Які ёсьць, і Які быў, і Сьвяты, што прысудзіў гэтак,

пролили они кровь святых слуг Твоих и пророков, потому обрек Ты их пить кровь, как они того заслужили».

бо кроў сьвятых і прарокаў яны вылілі, і кроў Ты даў ім піць, бо яны вартыя гэтага».

И от жертвенника послышалось: «Так, Господи Боже Вседержитель, истинны и праведны суды Твои!»

І пачуў я іншага, які казаў з ахвярніку: «Так, Госпадзе, Божа Ўсеўладны, слушныя і праведныя суды Твае».

Четвертый ангел вылил чашу свою на солнце — и дано было солнцу сжигать людей страшным своим огнем.

І чацьвёрты анёл выліў чару сваю на сонца, і дадзена яму паліць людзей у агні.

Опалил людей нестерпимый зной, но они не покаялись, не воздали Богу славу, а хулили имя Его, Того, Кто властен над этими бедствиями.

І паліла людзей вялікая сьпёка, і блюзьнілі яны на імя Бога, Які мае ўладу над гэтымі плягамі, і не навярнуліся, каб даць Яму славу.

Пятый вылил чашу свою на престол зверя — мраком покрылось царство его. Люди кусали языки свои от боли,

І пяты анёл выліў чару сваю на пасад зьвера, і сталася, што валадарства ягонае зацемрылася, і яны кусалі языкі свае ад болю

но опять не раскаялись в делах своих, а хулили Бога Небесного за страдания свои и за язвы свои.

і блюзьнілі на Бога Нябеснага дзеля болю свайго і скулаў сваіх, і не навярнуліся ад справаў сваіх.

Вылил шестой ангел чашу свою, на великую реку Евфрат вылил — и высохла вода ее. Так был приготовлен путь для царей с востока.4

І шосты анёл выліў чару сваю ў вялікую раку Эўфрат, і высахла вада ў ёй, каб падрыхтаваны быў шлях для валадароў, што ад усходу сонца.

После того увидел я, как вышли из пастей дракона и зверя и изо рта лжепророка три духа нечистых, жабам подобных.

І ўбачыў я: з вуснаў цмока, і з вуснаў зьвера, і з вуснаў фальшывага прарока [выйшлі] тры духі нячыстыя, падобныя да жабаў,

Духи эти, знамения творящие, — бесовские. Они выходят к царям всей земли, чтобы собрать их на битву в великий День Бога Вседержителя.

бо гэта — духі дэманаў, якія чыняць знакі, якія зыходзяць на валадароў зямлі і ўсяго сусьвету, каб сабраць іх на вайну ў той дзень вялікі Бога Усеўладнага.

Тут услышал я: «Приду внезапно, когда не будут ждать Меня.5 Блажен будет бодрствующий и хранящий одежды свои, чтобы не ходить ему нагим и чтобы не видно было срама его».

«Вось, прыходжу, як злодзей. Шчасьлівы той, які чувае і захоўвае адзеньне сваё, каб не хадзіць яму голым, і каб ня бачылі непрыстойнасьці ягонай».

И собрали эти духи царей на место, которое по-еврейски зовется Армагеддон.

І сабраў ён іх у месцы, якое па-гебрайску называецца Армагедон.

Но вот седьмой ангел вылил чашу свою в воздух: и донесся от престола в Храме мощный голос: «Кончено!»

І сёмы анёл выліў чару сваю на паветра, і выйшаў голас вялікі з бажніцы нябеснай, ад пасаду, які казаў: «Сталася!»

Засверкали молнии, послышались рокот и раскаты грома, и произошло великое землетрясение — такое страшное землетрясение, такое великое, какого не было за всё то время, что живет человек на земле.

І сталіся галасы, і грымоты, і маланкі, і землятрус стаўся вялікі, якога ня было ад [часоў], як зьявіліся людзі на зямлі. Гэткі землятрус! Такі вялікі!

Распался тогда великий город на три части, и города всех народов пали. Не забыл Бог о Вавилоне великом и дал ему чашу, наполненную вином сурового возмездия6 Своего.

І распаўся горад вялікі на тры часткі, і гарады паганаў заваліліся; і Бабілон вялікі быў узгаданы перад Богам, каб даць яму келіх віна ярасьці гневу Ягонага.

Пропали7 все острова и горы исчезли,

І кожны востраў уцёк, і гары не знайшлося.

страшный град, с талант8 величиной, обрушился на людей с неба, а они проклинали Бога за такое наказание, ужасное наказание.9

І град вялікі, як таленты, зыйшоў з неба на людзей, і блюзьнілі людзі на Бога за плягу граду, бо вельмі вялікая была пляга гэтая.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

2 [1] — Или: на сушу.

3 [2] — Букв.: всякая живая душа.

5 [3] — Букв.: свят Ты, что так судил.

12 [4] — Букв.: от восхода солнца.

15 [5] — Букв.: (нежданно) приду, как вор.

19 [6] — Букв.: чашу вина ярости гнева.

20 [7] — Букв.: бежали.

21 [8] — Талант — мера веса, около 40 кг.

21 [9] — Букв.: хулили Бога за наказание градом, так как очень велико его наказание.

« 15 глава 17 глава »