Откровение 16 глава

Откровение Иоанна Богослова (Апокалипсис)
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Чарняўскага 2017

После этого услышал я, как громкий голос из Храма сказал семи ангелам: «Пойдите и вылейте на землю семь чаш ярости Божьей!»

І пачуў я магутны голас са святыні, які казаў сямі анёлам: «Ідзіце і выліце сем чар гневу Божага на зямлю».

Вышел первый ангел и вылил свою чашу на землю1 — и страшные мучительные язвы покрыли тех, кто носил клеймо зверя и поклонялся образу его.

І пайшоў першы анёл, і выліў сваю чару на зямлю; і сталіся балючыя і страшныя скулы на людзях, якія маюць меціну звера, і на тых, якія пакланяліся абразу яго.

Второй ангел вылил свою чашу в море — сделалось море, как кровь мертвеца, так что погибло в нем всё живое.2

І другі анёл выліў сваю чару ў мора; і сталася мора як кроў памерлага, і кожная жывая душа, што была ў моры, памерла.

Третий ангел в реки вылил чашу свою и в источники вод — все они тоже превратились в кровь.

І трэці анёл выліў сваю чару на рэкі і крыніцы водаў, і сталіся яны крывёй.

Тут услышал я ангела вод: «Праведен Ты в судах Своих, Ты, Кто есть и Кто был всегда. Свят Ты в приговоре Своем:3

І пачуў я, як казаў анёл водаў: «Справядлівы Ты, Які ёсць, Які быў, Святы, што такі прысуд выдаў,

пролили они кровь святых слуг Твоих и пророков, потому обрек Ты их пить кровь, как они того заслужили».

бо яны пралівалі кроў святых і прарокаў, дзеля таго Ты даў ім кроў для пітва. Заслужылі яны».

И от жертвенника послышалось: «Так, Господи Боже Вседержитель, истинны и праведны суды Твои!»

І пачуў я голас іншы з ахвярніка, які казаў: «Сапраўды праўдзівыя і справядлівыя прысуды Твае, Госпадзе, Божа Усемагутны».

Четвертый ангел вылил чашу свою на солнце — и дано было солнцу сжигать людей страшным своим огнем.

І чацвёрты анёл выліў сваю чару на сонца; і дадзена яму паліць людзей агнём.

Опалил людей нестерпимый зной, но они не покаялись, не воздали Богу славу, а хулили имя Его, Того, Кто властен над этими бедствиями.

І апалены былі людзі вялікаю спёкай, і зняважылі імя Бога, Які мае ўладу над гэтымі плягамі, і не навярнуліся, каб уздаць Яму хвалу.

Пятый вылил чашу свою на престол зверя — мраком покрылось царство его. Люди кусали языки свои от боли,

І пяты анёл выліў сваю чару на пасад звера; і тады цемрай ахуталася яго валадарства, і кусалі сабе людзі языкі ад болю,

но опять не раскаялись в делах своих, а хулили Бога Небесного за страдания свои и за язвы свои.

і блюзнілі на Бога нябёсаў за пакуты свае і скулы свае, але не навярнуліся ад спраў сваіх.

Вылил шестой ангел чашу свою, на великую реку Евфрат вылил — и высохла вода ее. Так был приготовлен путь для царей с востока.4

І шосты анёл выліў чару сваю на раку вялікую, што завецца Еўфрат; і высахла яе вада, каб гэтым была падрыхтавана дарога царам з усходу.

После того увидел я, как вышли из пастей дракона и зверя и изо рта лжепророка три духа нечистых, жабам подобных.

І ўбачыў я, як выходзілі тры нячыстыя духі, падобныя да жаб, з пашчы дракона, з пашчы звера і з пашчы фальшывага прарока.

Духи эти, знамения творящие, — бесовские. Они выходят к царям всей земли, чтобы собрать их на битву в великий День Бога Вседержителя.

Гэта ўсё духі дэманаў, якія робяць знакі і падступаюць да валадароў зямлі і ўсяго свету, каб сабраць іх на бой у дзень вялікі Усемагутнага Бога.

Тут услышал я: «Приду внезапно, когда не будут ждать Меня.5 Блажен будет бодрствующий и хранящий одежды свои, чтобы не ходить ему нагим и чтобы не видно было срама его».

Вось, іду як злодзей. Шчасны той, хто чувае і сцеражэ адзежу сваю, каб не хадзіць голым і каб не паказаць сораму свайго.

И собрали эти духи царей на место, которое по-еврейски зовется Армагеддон.

І сабраў іх у месцы, якое па-гебрайску завецца Гармагедон.

Но вот седьмой ангел вылил чашу свою в воздух: и донесся от престола в Храме мощный голос: «Кончено!»

І сёмы анёл выліў сваю чару ў паветра; і пачуўся магутны голас са святыні нябеснай ад пасада, які казаў: «Споўнілася!»

Засверкали молнии, послышались рокот и раскаты грома, и произошло великое землетрясение — такое страшное землетрясение, такое великое, какого не было за всё то время, что живет человек на земле.

І сталіся маланкі, і галасы, і грымоты, і пачалося страшнае трасенне зямлі, якога яшчэ ніколі не было з таго часу, калі людзі з’явіліся на зямлі. Такі землятрус, такі вялікі!

Распался тогда великий город на три части, и города всех народов пали. Не забыл Бог о Вавилоне великом и дал ему чашу, наполненную вином сурового возмездия6 Своего.

І распаўся вялізны горад на тры часткі, і гарады паганаў былі знішчаны. І ўспомнены быў перад Богам вялікі Бабілон, і даў яму піць келіх віна лютасці гневу Яго.

Пропали7 все острова и горы исчезли,

І кожны востраў знік, і ніводнай гары не знайшлося.

страшный град, с талант8 величиной, обрушился на людей с неба, а они проклинали Бога за такое наказание, ужасное наказание.9

І вялікі град, велічынёю з талент, спаў з неба на людзей; і людзі зневажалі Бога за плягу ад гэтага града, бо вельмі вялікай была пляга ад яго.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

2 [1] — Или: на сушу.

3 [2] — Букв.: всякая живая душа.

5 [3] — Букв.: свят Ты, что так судил.

12 [4] — Букв.: от восхода солнца.

15 [5] — Букв.: (нежданно) приду, как вор.

19 [6] — Букв.: чашу вина ярости гнева.

20 [7] — Букв.: бежали.

21 [8] — Талант — мера веса, около 40 кг.

21 [9] — Букв.: хулили Бога за наказание градом, так как очень велико его наказание.

« 15 глава 17 глава »