2е Петра 2 глава

2е соборное послание Петра
Открытый перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Появились же и лжепророки в народе, как и у вас будут лжеучители, которые принесут гибельные ереси и, и отвергая искупившего их Господа, наведут на самих себя в скорую погибель.

Былі ж у народзе і фальшывыя прарокі, як і ў вас бываюць настаўнікі-ашуканцы, якія ўцягваюць у згубныя герэзіі і, адцураўшыся Таго Валадара, Які іх адкупіў, рыхтуюць самі сабе скорую загубу.

И многие пойдут вслед их бесчинств, из-за чего путь истины будет злословим.

І многія пойдуць слядамі іх распусты, і дарога праўды з-за іх знеслаўляцца будзе.

И из корысти вымышленными речами вас будут обольщать; приговор им издавна не находится в бездействии, и погибель их не дремлет.

І яны ў хцівасці будуць лавіць вас ілжывымі словамі, але прысуд на іх даўно гатовы, і згуба іх не дрэмле.

Ведь если Бог Ангелов согрешивших не пощадил, но связав их узами мрака, ввергнул в преисподнюю, отдав их сберегать для суда;

Бо калі зграшыўшых анёлаў Бог не пашкадаваў, але, звязаўшы путамі пякельнай цемры, аддаў захаваць на суд;

и первоначального мира не пощадил, но в восьми [душах] сохранил [семью] Ноя, вестника правды, когда навлек потоп на мир нечестивых;

і калі не пашкадаваў першага свету, а ўхаваў толькі васьмярых з Ноем, прапаведнікам справядлівасці, наводзячы патоп на бязбожны свет;

и города Содом и Гоморру, испепелив, осудил [на истребление]; как пример для будущего суда нечестивцев их поставил,

таксама гарады Садом і Гамору, ператварыўшы ў попел, асудзіў на згубу, даючы прыклад кары для тых, што будуць бязбожнымі ў будучыні,

а праведного Лота, утомляемого от вероломных в распутстве [их] поведения, избавил

і выратаваў справядлівага Лота, прыгнятаемага распуснымі паводзінамі нягоднікаў, —

[и взором ведь, и слухом праведник, живя среди них, изо дня в день праведную душу беззаконными делами их мучил];

бо гэты справядлівы, пражываючы сярод іх, з дня на дзень пакутваў сваёй справядлівай душою ад іх бязбожных учынкаў, каторыя бачыў і аб каторых чуў, —

знает Господь как благочестивых от искушений избавлять, неправедных же на день суда сохранять, для наказания,

дык ведае Госпад, як пабожных выратаваць ад спакушэння, а несправядлівых захаваць на пакаранне ў дзень суда,

особенно же тех, кто за плотью в страсти осквернения идет и господством пренебрегает. Они наглы, самодовольны, высших не боятся злословить,

а перад усім тых, што ідуць за целам у нячыстай пажадлівасці і пагарджаюць начальствам; нахабнікаў, пыхліўцаў, што не баяцца блюзніць на вышэйшых,

когда Ангелы, которые силой и мощью их превосходят, не ведут против них перед Господом злоречивого осуждения.

у той час як анёлы, большыя за іх сілай і магутнасцю, не выносяць перад Госпадам зневажальнага суду.

Эти же, как бессмысленные животные, порожденные природой для ловли и гибели, осуждая то, чего не знают, в развращении своем будут уничтожены,

Яны, як неразумныя жывёлы, што прызначаны з натуры сваёй на злаўленне і знішчэнне, блюзняць на тое, чаго не разумеюць, ды ў псаванні сваім будуць знішчаны,

получая расплату за неправедность свою. Они находят удовольствие в ежедневных наслаждениях, пятном и пороком в обманах своих сотрапезничая вам,

яны атрымаюць плату за несправядлівасць. За асалоду ўважаюць штодзённую раскошу; сараматнікі і агіднікі, асалоду знаходзяць у распуснасці сваёй, банкетуючы з вамі.

Глаза их полны разврата и нескончаемых грехов, они соблазняют неутвержденные души, сердце их приучено к корысти, они дети проклятия.

Вочы іх поўныя чужаложства і няспыннага граху, зводзяць яны душы хісткія; сэрцы іх апанаваны хцівасцю, яны — дзеці праклёну;

Оставив прямой путь, они уведены в сторону, следуя пути Валаама, сына Восорова, который предпочел плату неправедную,

сышоўшы з простага шляху, заблукалі ды пайшлі дарогай Балаама Басорава, які ўзлюбіў плату за несправядлівасць,

но был изобличен в своем беззаконии: немая скотина человеческим голосом воспрепятствовала безумию пророка.

але быў выкрыты ў сваім беззаконні: пад’ярэмная жывёла, нямая, прамовіўшы чалавечым голасам, стрымала неразумнасць прарока.

Они — источники безводные, облака, вихрем гонимые, для которых сберегается мрак тьмы.

Яны — крыніцы без вады, воблакі, бураю гнаныя, якія чакае туман цемры на векі.

Ведь говоря высокопарное пустословие, они заманивают влечениями плоти и распутством тех, которые недалеко убежали от того, чтобы вернуться в заблуждения.

Пыхліва і марна гаворачы, яны прывабліваюць да пажадлівасці цялеснай і распусты тых, хто ледзь уцёк ад жывучых у аблудзе;

Свободу им обещают, сами рабы, подчиненные погибели — ведь кто кем побежден, тот тем и порабощен.

абяцаюць ім свабоду, а самі — нявольнікі псавання; бо хто кім пераможаны, той таго і нявольнік.

Ибо если избежав скверны этого мира благодаря познанию Господа и [нашего] Спасителя Иисуса Христа, опять впутанные в это побеждаются ими, то последнее станет для них хуже первого.

Бо калі, пазбегнуўшы брыдот свету праз пазнанне Госпада нашага і Збаўцы Ісуса Хрыста, але зноў заблытаўшыся ў іх, імі перамагаюцца, дык апошняе зрабілася ім горшым за першае.

Лучше ведь было бы им не познать пути праведности, чем познав, уклониться от переданной им святой заповеди.

Лепш было б ім дарогі справядлівасці не ведаць, чым, пазнаўшы, адвярнуцца назад ад дадзенага ім святога прыказання.

Произошло с ними так, как в истинной притче: «пес возвращается на свою блевотину» — и, вымытая свинья валяется в грязи.

Споўнілася бо на іх тое, аб чым слушна кажа прыказка: «Сабака вярнуўся да сваіх рыготаў, а свіння памытая — да качання ў брудзе».

« 1 глава 3 глава »