Дзеянні Апосталаў 28 глава

Дзеянні Святых Апосталаў
Пераклад праваслаўнай царквы → Пераклад Анатоля Клышкi

І, уратава́ўшыся, тыя, хто быў з Паўлам, даведаліся, што востраў называ́ецца Мелíт.

І тады мы, уратаваныя, даведаліся, што востраў называецца Мэліта69.

Тузе́мцы праявілі да нас надзвыча́йнае чалавекалю́бства, бо яны, раскла́ўшы вогнішча, прынялí ўсіх нас, паколькі быў дождж і холад.

І тубыльцы70 праявілі да нас незвычайнае чалавекалюбства, бо яны, распаліўшы вогнішча, прынялі ўсіх нас з-за нахлынутага дажджу і з-за холаду.

Калі ж Павел сабраў мноства галля́ і паклаў на во́гнішча, тады змяя́, уцяка́ючы ад жа́ру, прычапíлася да яго рукí.

Калі ж Павел назбіраў бярэмя галля і паклаў на вогнішча, ад гарачыні вылезла гадзюка і прычапілася да яго рукі.

Тузе́мцы, уба́чыўшы га́да, што павіс на яго руцэ́, гаварылі паміж сабою: пэўна, чалавек гэты — забойца, калі яму, уратава́наму з мо́ра, багіня справядлíвасці не дазваля́е жыць.

І калі тубыльцы ўбачылі, што з яго рукі звісае гадзіна, яны казалі адзін аднаму: Напэўна гэты чалавек — забойца, якому, хоць ён уратаваўся ад мора, Дзікэ71 не дазволіла жыць.

Але ён, скíнуўшы га́да ў агонь, не зазна́ў нія́кай шко́ды.

Але ён, абтросшы гадзіну ў агонь, не зазнаў ніякай шкоды.

Яны ж чака́лі, што ў яго будзе запале́нне ці ён раптоўна ўпадзе́ мёртвым; аднак, доўга чака́ючы і ба́чачы, што нічога кепскага з ім не зда́рылася, яны перамянілі меркава́нне і гавары́лі, што ён бог.

Яны ж чакалі, што ён апухне альбо раптоўна ўпадзе мёртвы. Але, доўга чакаючы і бачачы, што нічога незвычайнага з ім не робіцца, яны, змяніўшы думку, казалі, што ён Бог.

Навокал таго месца былí ўлада́нні нача́льніка вострава па íмені Пу́блій, які прыня́ў нас і тры дні прыя́зна частава́ў.

А навокал таго месца былі землі галоўнага чалавека вострава, імем Публій, які прыняўшы нас, тры дні прыязна частаваў.

І сталася, што бацька Пу́блія ляжаў, хворы на гара́чку і дызентэры́ю; Павел зайшоў да яго, памаліўся і, ускла́ўшы на яго ру́кі, ацалíў яго.

І сталася: Публіеў бацька ляжаў хворы на гарачку і дызентэрыю. Павел, увайшоўшы да яго і памаліўшыся, усклаў на яго рукі і вылечыў яго.

Калі гэта зда́рылася, тады і іншыя на востраве, хто меў хваробы, прыхо́дзілі і ацаля́ліся;

А калі гэта здарылася, і астатнія на востраве, у каго былі хваробы, прыходзілі і былі вылечаны.

яны вы́явілі да нас вялікую паша́ну і, калі мы адпраўля́ліся, далí тое, што было́ патрэбна.

Яны і многімі ўшанаваннямі нас ушанавалі і, калі мы адплывалі, панакладалі, што трэба было.

Праз тры месяцы мы адплылí на Александры́йскім караблí з выя́ваю Дыяску́раў, які зімаваў на гэтым востраве,

А праз тры месяцы мы адплылі на александрыйскім караблі з выяваю Дзеўсавых сыноў-блізнятаў, карабель якраз зімаваў на востраве.

і, прыплы́ўшы ў Сіраку́зы, застава́ліся там тры дні;

І, прыстаўшы ў Сіракузах, мы заставаліся тры дні,

паплыўшы адтуль, дабра́ліся да Ры́гіі; і паколькі праз дзень падзьму́ў паўднёвы вецер, на другі дзень мы прыбылí ў Путэо́л,

адкуль, плывучы ўздоўж узбярэжжа, мы прыбылі ў Рыгій. І праз дзень, калі падзьмуў паўднёвы вецер, мы прыйшлі на другі дзень у Путэолы,

дзе знайшлі братоў і былí ўпро́шаны пабыць у іх сем дзён; і так мы ішлі ў Рым.

дзе знайшлі братоў, і яны ўпрасілі нас застацца ў іх на сем дзён; і гэтак мы прыйшлі ў Рым.

І адтуль браты, пачуўшы пра нас, выйшлі насу́страч нам да А́піевай пло́шчы і Трох Гасцíніц; уба́чыўшы іх, Павел падзя́каваў Богу і ўзбадзёрыўся.

А адтуль браты, пачуўшы пра нас, выйшлі насустрач нам да Апіевага Форума і Трох Тавернаў. Убачыўшы іх, Павел падзякаваў Богу і ўзбадзёрыўся.

Калі ж мы прыйшлі ў Рым, то сотнік перада́ў вя́зняў военача́льніку, а Паўлу было́ дазво́лена жыць асо́бна, з воінам, які пільнава́ў яго.

А калі мы ўвайшлі ў Рым, [сотнік перадаў вязняў ваеначальніку,] Паўлу ж было дазволена заставацца самому па сабе з воінам, што яго вартаваў.

І сталася, што праз тры дні Павел склíкаў знатне́йшых з Іудзеяў і, калі тыя сышлíся, казаў ім: мужы́ браты́! я, не зрабіўшы нічога су́праць народа ці айцоўскіх звы́чаяў, быў як вя́зень перада́дзены з Іерусаліма ў ру́кі Ры́млян,

І сталася: праз тры дні ён72 склікаў тых, што былі першымі людзьмі між іудзеяў; і калі яны зышліся, ён сказаў ім: Я, мужы браты, хоць нічога не зрабіў супроць народа альбо бацькоўскіх звычаяў, вязнем быў перададзены з Іерусаліма ў рукі рымлянаў,

якія, учынíўшы мне до́пыт, хацелі адпусцíць, бо ніякай віны, ва́ртай смерці, не было́ на мне;

якія, дапытаўшы мяне, хацелі вызваліць, бо ніякай смяротнай віны няма на мне.

але паколькі Іудзеі пярэ́чылі, то я вы́мушаны быў патрабава́ць суда́ ў кесара, аднак не для таго, каб абвінава́ціць у чым-небудзь мой народ;

Але таму што іудзеі пачалі пярэчыць, я быў вымушаны апеляваць да цэзара — аднак не для таго, каб абвінаваціць у чым-небудзь мой народ.

вось па гэтай прычыне я і паклíкаў вас, каб уба́чыцца і пагаварыць, бо за надзею Ізра́іля я закава́ны ў гэтыя кайданы́.

Вось з гэтай прычыны я паклікаў вас, каб убачыць і пагаварыць, бо з-за надзеі Ізраіля я скаваны гэтым ланцугом.

Яны ж сказалі яму: мы і лістоў пра цябе не атры́млівалі з Іудзеі, і ніхто з братоў, прыйшоўшы, не паве́даміў і не сказаў нічога ке́пскага;

Яны ж сказалі яму: Мы ніякіх лістоў пра цябе не атрымлівалі з Іудзеі і ніхто з братоў не прыходзіў і не паведамляў ці казаў пра цябе што-небудзь дрэннае.

але мы жада́ем пачуць ад цябе, што ты думаеш; бо нам вядома, што наконт вучэ́ння гэтага ўсюды спрача́юцца.

Але мы лічым важным пачуць ад цябе, што ты думаеш, бо пра гэты кірунак нам вядома, што ўсюды кажуць супроць яго.

І, прызна́чыўшы яму дзень, вельмі многія прыйшлі да яго ў дом; і ён з ра́нку да вечара прамаўля́ў да іх, све́дчачы пра Царства Божае і даво́дзячы ім пра Іісуса на падставе закона Маісе́евага і прарокаў.

І, прызначыўшы яму дзень, вельмі многія прыйшлі да яго ў госці, і ён выкладаў ім, цвёрда сведчачы пра Царства Божае і пераконваючы іх пра Ісуса і з Маісеевага закона, і з прарокаў з раніцы да вечара.

І адных перако́нвала ска́занае, а другія не ве́рылі.

І адных пераконвала сказанае, а другія не верылі.

Не ма́ючы згоды паміж сабою, яны сталі адыхо́дзіць пасля таго, як Павел сказаў наступныя словы: добра Дух Святы́ прамо́віў айцам нашым праз прарока Іса́ію,

І нязгодныя адзін з адным, яны пачалі выходзіць, а Павел сказаў ім адно выслоўе: Добра прамовіў Святы Дух праз прарока Ісаію вашым73 бацькам,

ка́жучы: «ідзі да народа гэтага і скажы: слы́хам пачу́еце — і не зразуме́еце, узіра́ючыся глядзе́ць будзеце — і не ўба́чыце;

калі казаў: «Пайдзі да гэтага народа і скажы: Слыхам вы будзеце чуць і ні ў якім разе не зразумееце, зрокам глядзець будзеце і ні ў якім разе не ўбачыце;

бо агрубе́ла сэ́рца народа гэтага, і вуша́мі ледзь чу́юць, і вочы свае заплю́шчылі, каб не ўба́чыць вачы́ма, і не пачу́ць вуша́мі, і не ўразуме́ць сэ́рцам, і не навярну́цца, каб Я ацалíў іх».

бо атлусцела сэрца гэтага народа і вушамі яны з цяжкасцю чулі, і вочы свае яны заплюшчылі, каб не бачыць вачыма і не чуць вушамі і не разумець сэрцам, і не далучыцца, і Я вылечу74 іх».

Дык вось, няхай вам будзе вядома, што язы́чнікам пасла́на спасе́нне Божае; яны і пачу́юць.

Дык няхай будзе вядома вам, што гэтае выратаванне Божае было паслана язычнікам; яны яго і пачуюць.

Калі ён гэта сказаў, Іудзеі пайшлі ад яго, моцна спрача́ючыся паміж сабою.

[І калі ён сказаў гэта, іудзеі пайшлі, шмат спрачаючыся між сабою.]

І жыў Павел цэлыя два гады́ на ўла́сным утрыма́нні і прыма́ў усіх, хто прыхо́дзіў да яго,

І ён75 заставаўся цэлыя два гады ў сваім найманым доме і прымаў усіх, хто прыходзіў да яго,

прапаве́дуючы Царства Божае і ву́чачы пра Госпада Іісуса Хрыста з усёю адва́гаю бесперашко́дна.

прапаведуючы Царства Божае і вучачы пра Госпада Ісуса Хрыста з усёю адвагаю бесперашкодна.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

1 69: Цяперашняя Мальта.

2 70: Або: варвары.

4 71: Багіня помсты ў грэкаў.

17 72: У некат. рукап.: Павел.

25 73: У некат. рукап.: нашым.

27 74: У некат. рукап.: каб Я вылечыў.

30 75: У некат. рукап.: Павел.

« 27 глава 1 глава »