Лукі 1 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Пераклад Анатоля Клышкi

Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,

Як ўжо многія прыклалі руку скласці аповесць пра падзеі, што адбыліся ў нас,

як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,

як перадалі нам тыя, што ад пачатку былі відавочцамі і служкамі Слова,

прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,

вырашыў і я, дакладна даследаваўшы ўсё ад пачатку, напісаць па парадку пра іх табе, найшаноўнейшы Тэофіле,

каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.

каб ты пераканаўся ў непарушнасці тых слоў, у якіх ты быў настаўлены.

Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.

Быў у дні Ірада, іудзейскага цара, адзін святар імем Захарыя з Авіявай чарады, а жонка ў яго была з дачок Ааронавых. І імя ёй — Елісавета.

Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.

Былі ж яны абое праведныя перад Богам, ходзячы беззаганна паводле ўсіх запаведзяў і правілаў Гасподніх.

І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.

І не мелі дзіцяці, бо Елісавета была бясплодная, і абое яны былі на схіле сваіх гадоў.

І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,

І сталася: калі ў парадку свае чарады ён служыў перад Богам,

вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,

паводле звычаю святарства выпаў яму жэраб кадзіць, увайшоўшы ў храм Гасподні,

а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;

а ўсё мноства народу малілася з надворку ў гадзіну каджэння.

і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;

І паказаўся яму Анёл Гасподні, стоячы праваруч кадзільнага ахвярніка.

і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.

І Захарыя, убачыўшы, уразіўся і страх напаў на яго.

Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,

Але Анёл сказаў яму: Не бойся, Захарыя, бо твая просьба пачута. І твая жонка Елісавета народзіць табе сына, і назавеш яго імем Іаан.

і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;

І будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэнню яго ўсцешацца.

бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;

Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і не будзе піць ні віна, ні сікера і Святым Духам напоўніцца яшчэ ва ўлонні сваёй маці

і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;

і многіх з Ізраілевых сыноў далучыць да Госпада, іхняга Бога.

і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.

І ён будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліі, каб сэрцы бацькоў павярнуць да дзяцей, і непакорных да розуму праведных, каб падрыхтаваць Госпаду народ дасканалы.

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.

І Захарыя сказаў Анёлу: Па чым я пазнаю гэта? Бо я стары і мая жонка на схіле сваіх дзён.

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;

І ў адказ яму Анёл сказаў: Я Гаўрыіл, што перад Богам стаю, і пасланы гаварыць з табою і дабравесціць табе гэта;

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.

і вось, ты будзеш маўчаць і не змажаш гаварыць да дня, калі збудзецца гэта, за тое, што ты не паверыў маім словам, якія спраўдзяцца ў свой час.

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.

І народ чакаў Захарыю і дзівіўся, што ён марудзіў у храме.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.

А, выйшаўшы, той не мог гаварыць з імі, і яны зрамзумелі, што ён бачыў з’явенне ў храме; а ён падаваў ім знакі і заставаўся нямы.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.

І сталася: калі скончыліся дні яго службы, ён пайшоў у свой дом.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:

Пасля ж гэтых дзён зачала яго жонка Елісавета і таілася пяць месяцаў, кажучы:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.

Так мне зрабіў Госпад ў дні, калі ласкава паглядзеў на мяне, каб зняць з мяне ганьбу сярод людзей.

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т

А ў шосты месяц быў пасланы ад Бога Анёл Гаўрыіл у Галілейскі горад пад назваю Назарэт,

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.

да Дзевы, заручанай з чалавекам імем Іосіф, з дому Давідавага; а імя Дзевы — Марыям.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.

І [Анёл], увайшоўшы да Яе, сказаў: Радуйся, ласкаю адораная! Госпад з Табою! [Дабраславёная Ты між жанчын!]

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.

Яна ж, [убачыўшы яго], збянтэжылася ад гэтага слова і разважала, што б гэта было за прывітанне.

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.

І сказаў Ёй Анёл: Не бойся, Марыям, бо знайшла Ты ласку ў Бога.

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.

І вось, Ты зачнеш ва ўлонні і народзіш Сына і назавеш Яго імем Ісус.

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;

Ён будзе вялікі, і Сынам Усявышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог трон Давіда, Яго бацькі,

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.

і будзе цараваць Ён над домам Іякава навекі, і Яго Царству не будзе канца.

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?

А Марыям сказала Анёлу: Як будзе гэта, калі мужа не знаю?

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;

І ў адказ Анёл сказаў Ёй: Святы Дух зыдзе на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне цябе; таму і Святое, што народзіцца, будзе названа Сынам Божым.

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;

І вось, Елісавета, Твая сваяка, — і яна зачала сына ў сваёй старасці, і гэта шосты месяц у яе, якую называюць бясплоднай,

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.

бо ў Бога няма ніводнага немажлівага слова.

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.

І Марыям сказала: Вось, я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне паводле твайго слова. — І Анёл адышоў ад Яе.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;

І, устаўшы, Марыям у тыя дні пайшла з паспешлівасцю ў горную мясцовасць, у горад Іуды,

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.

і ўвайшла ў Захарыеў дом і прывітала Елісавету.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,

І сталася: калі пачула Елісавета Марыіна прывітанне, падскочыла дзіцятка ў яе ўлонні, і Елісавета напоўнілася Святым Духам,

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!

і ўсклікнула моцным голасам і сказала: Дабраславёная Ты між жанчын і дабраславёны плод Твайго ўлоння!

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

І адкуль мне гэта, каб Маці майго Госпада прыйшла да мяне?

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.

Бо вось, калі дайшоў голас Твайго прывітання да маіх вушэй, падскочыла ад радасці дзіцятка ў маім ўлонні,

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.

і шчаслівая Тая, якая паверыла, што спраўдзіцца сказанае ёй ад Госпада!

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,

І Марыям сказала: Мая душа ўзвялічвае Госпада,

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,

і ўзрадаваўся Мой дух у Богу, Майму Збаўцу,

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;

таму што глянуў Ён на паніжэнне Свае Рабы. Бо вось з гэтага часу будуць дабраслаўляць мяне ў се пакаленні;

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;

бо Магутны стварыў Мне вялікае. І святое Яго імя;

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;

і Яго міласэрнасць — на пакаленні і пакаленні тых, што Яго баяцца.

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;

Ён стварыў сілу Сваёю рукою; рассеяў ганарлівых думкамі сэрца іх;

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;

скінуў уладароў з тронаў і ўзвысіў пакорлівых,

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;

галодных насыціў дабром, а багатых адаслаў ні з чым.

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —

Ён прыйшоў на дапамогу Ізраілю, Свайму слузе, памятаючы пра міласэрнасць, —

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.

як сказаў Ён нашым бацькам, — Аўрааму і яго патомкам.

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

Заставалася ж Марыям з ёю месяцаў са тры і вярнулася ў Свой дом.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.

А Елісавеце надышоў час радзіць, і яна нарадзіла сына.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.

І яе суседзі і сваякі пачулі, што ўзвялічыў Госпад Сваю міласэрнасць да яе, і цешыліся з ёю.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.

І сталася: у восьмы дзень прыйшлі абразаць дзіцятка, і хацелі яго назваць імем яго бацькі, Захарыем.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.

Але яго маці сказала ў адказ: Не, а будзе названы ён Іаанам.

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.

І сказалі ёй: Нікога няма ў тваёй радні, хто называўся б гэтым імем.

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.

І пыталіся знакамі ў яго бацькі, як ён хацеў бы, каб назвалі яго.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.

І ён, папрасіўшы дошчачку, напісаў, паведамляючы: «Яго імя — Іаана». І ўсе здзівіліся..

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.

І зараз жа раскрыліся яго вусны і ажыў язык яго, і ён загаварыў, дабраславячы Бога.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.

І ахапіў страх усіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй горнай Іудзеі расказвалі пра ўсё гэта.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.

І ўсе, што чулі, бралі сабе да сэрца, кажучы: Кім жа будзе гэтае дзіцятка? — Бо і рука Гасподняя была з ім.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:

І яго бацька Захарыя напоўніўся Святым Духам і прарочыў, кажучы:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;

Дабраславёны Госпад, Бог Ізраілеў, што наведаў Свой народ і даў яму вызваленне,

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,

і падняў нам рог выратавання ў доме Давіда, Свайго слугі, —

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,

як сказаў ад веку вуснамі Сваіх святых прарокаў, —

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;

што ўратуе нас ад нашых ворагаў і ад рукі ўсіх ненавіснікаў нашых,

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,

створыць міласэрнасць нашым бацькам і ўспомніць Свой святы запавет,

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,

клятву, якой пакляўся нашаму бацьку Аўрааму, што дасць нам,

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі

бясстрашна, выбавіўшы з рукі ворагаў, служыць Яму

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.

ў святасці і праведнасці перад Ім ва ўсе нашы дні1.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,

І ты, дзіцятка, будзеш звацца прарокам Ўсявышняга, бо ты пойдзеш перад [абліччам] Госпада, каб падрыхтаваць Яму дарогі,

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,

каб даць Яго народу пазнаць выратаванее ў адпушчэнні іх грахоў,

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,

праз сардэчную міласэрнасць нашага Бога, у якой наведае2 нас Усход з вышыні,

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.

каб даць святло тым, што сядзяць у цемры і смяротным цені, і скіраваць нашы ногі на дарогу міру.

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.

Хлопчык жа рос і ўмацоўвася духам, і быў ён у пустэльнях да дня свайго з’яўлення перад Ізраілем.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

75 1: У некат. рукап.: дні нашага жыцця.

78 2: У некат. рукап.: наведаў.

« 16 глава 2 глава »