Лукі 1 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Пераклад Антонія Бокуна

Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,

Як ужо многія намагаліся напісаць аповесьць пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,

як пераказалі нам тыя, што былі ад пачатку відавочцамі і сталіся паслугачамі Слова,

прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,

надумаў і я, прайшоўшы ўсё нанова, дакладна па парадку апісаць табе, вяльможны Тэафілю,

каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.

каб ты пазнаў надзейнасьць словаў, у якіх быў навучаны.

Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.

Сталася ў дні Ірада, валадара Юдэйскага, [быў] сьвятар з Абіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка ягоная з дачок Аарона, і імя яе — Альжбета.

Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.

Былі яны абое праведныя перад Богам, ходзячы паводле прыказаньняў і пастановаў Госпада беззаганна.

І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.

І не было ў іх дзіцяці, таму што Альжбета была няплодная, і абое яны былі пажылыя ў гадах сваіх.

І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,

І сталася, калі ў парадку чаргі сваёй ён спаўняў абавязак сьвятарскі перад Богам,

вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,

выпала яму паводле звычаю сьвятароў кадзіць, увайшоўшы ў бажніцу Госпадаву.

а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;

І ўсё мноства народу звонку малілася ў час каджэньня.

і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;

І зьявіўся яму анёл Госпада, які стаў з правага боку кадзільнага ахвярніку.

і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.

І ўстрывожыўся Захарыя, убачыўшы яго, і ахапіў яго страх.

Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,

Анёл жа сказаў яму: «Ня бойся, Захарыя! Бо пачутая просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян.

і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;

І будзе табе радасьць і вясёласьць, і многія ўзрадуюцца нараджэньню ягонаму.

бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;

Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і ня будзе піць віно і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ва ўлоньні маці сваёй.

і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;

І многіх з сыноў Ізраіля зьверне да Госпада, Бога іхняга.

і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.

І будзе ісьці перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непаслухмяным — лад думак праведнікаў, каб падрыхтаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.

І сказаў Захарыя анёлу: «З чаго даведаюся я гэтае? Бо я — стары, і жонка мая ў гадах пажылых».

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;

І, адказваючы, сказаў яму анёл: «Я — Габрыэль, які стаю перад Богам, і я пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.

І вось, будзеш ты маўчаць, і ня зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час».

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.

І чакаў народ Захарыю, і дзівіўся, што ён марудзіць у бажніцы.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.

А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і зразумелі, што бачыў відзеж у бажніцы; і ён ківаў ім, і застаўся немы.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.

І сталася, калі скончыліся дні службы ягонай, ён вярнуўся ў дом свой.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:

Пасьля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і хавала гэта пяць месяцаў, кажучы:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.

«Гэтак учыніў мне Госпад у дні, калі глянуў на мяне, каб зьняць з мяне ганьбу між людзьмі».

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т

А ў шосты месяц быў пасланы анёл Габрыэль ад Бога ў горад Галілейскі, называны Назарэт,

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.

да дзяўчыны, заручанай з мужам на імя Язэп, з дому Давіда; а імя дзяўчыны — Марыя.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.

І, увайшоўшы да яе, анёл сказаў: «Радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; дабраслаўлёная ты між жанчынамі».

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.

Яна ж, убачыўшы яго, устрывожылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта было за прывітаньне.

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.

І сказаў ёй анёл: «Ня бойся, Марыя! Бо ты знайшла ласку ў Бога.

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.

І вось, ты зачнеш ва ўлоньні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назавецца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага.

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.

І Ён будзе валадарыць над домам Якуба на вякі, і Валадарству Ягонаму ня будзе канца».

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?

А Марыя сказала анёлу: «Як гэта будзе, калі я не спазнала мужа?»

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;

І, адказваючы, анёл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе. І дзеля гэтага тое, што народзіцца Сьвятое, Сынам Божым назавецца.

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;

Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і вось ужо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай.

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.

Бо ў Бога ніводнае слова ня будзе бяз сілы».

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.

І сказала Марыя: «Вось я — служка Госпада; няхай станецца мне паводле слова твайго». І адыйшоў ад яе анёл.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;

Устаўшы, Марыя ў тыя дні шпарка пайшла ў горную краіну, у горад Юды,

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.

і ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Альжбету.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,

І сталася, калі Альжбета пачула прывітаньне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлоньні яе, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым.

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!

І ўсклікнула яна моцным голасам, і сказала: «Дабраслаўлёная ты між жанчынамі, і дабраслаўлёны плод улоньня твайго.

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ва ўлоньні маім.

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.

І шчасьлівая тая, якая паверыла, бо зьдзейсьніцца сказанае ёй ад Госпада».

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,

І сказала Марыя: «Узьвялічвае душа мая Госпада,

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцы маім,

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;

бо Ён глянуў на паніжэньне служкі Сваёй. Бо вось, адгэтуль шчасьліваю будуць называць мяне ўсе пакаленьні,

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;

бо вялікае ўчыніў мне Магутны, і сьвятое імя Яго,

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;

і міласэрнасьць Ягоная з пакаленьня ў пакаленьне для тых, якія баяцца Яго.

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;

Ён зьявіў уладу рамяном Сваім, расьсеяў ганарыстых думкамі сэрца іхняга;

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;

скінуў моцных з пасадаў і ўзьвялічыў пакорных;

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;

галодных насыціў дабром, а багатых адпусьціў ні з чым.

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —

Падтрымаў Ізраіля, юнака Свайго, успомніў пра міласэрнасьць,

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.

як гаварыў адносна бацькоў нашых, адносна Абрагама і насеньня ягонага на вякі».

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

Прабыла ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.

А Альжбеце настаў час нараджаць, і яна нарадзіла сына.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.

І пачулі суседзі і сваякі ейныя, што ўзьвялічыў Госпад міласэрнасьць Сваю над ёю, і цешыліся з ёю.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.

І сталася, у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хацелі назваць яго паводле імя бацькі ягонага Захарыям.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.

І, адказваючы, маці ягоная сказала: «Не, але ён будзе называцца Янам».

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзічаў тваіх, хто называецца гэтым імем».

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.

І пыталіся на мігах у бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў, кажучы: «Ян імя яму». І ўсе зьдзівіліся.

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.

І адразу расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.

І стаўся страх на ўсіх, што жылі побач, і гаварылі адзін аднаму словы гэтыя па ўсёй горнай краіне Юдэйскай.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.

І ўсе, якія чулі, складалі [гэта] ў сэрцы сваім, кажучы: «Што ж гэта будзе за дзіця?» І рука Госпада была з ім.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:

І Захарыя, бацька ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым, і прарочыў, кажучы:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;

«Дабраслаўлёны Госпад, Бог Ізраіля, што адведаў народ Свой і даў выбаўленьне [яму],

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,

і падняў рог збаўленьня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,

як абвясьціў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі адвеку,

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;

збавіць [нас] ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх, якія ненавідзяць нас,

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,

учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўзгадаць сьвяты запавет Свой,

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,

прысягу, якой кляўся Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі

бяз страху, выбавіўшы нас з рукі ворагаў нашых,

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.

служыць Яму ў сьвятасьці і праведнасьці перад Ім у-ва ўсе дні жыцьця нашага.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,

І ты, дзіцятка, будзеш названы прарокам Найвышэйшага, бо будзеш ісьці наперадзе перад абліччам Госпада падрыхтаваць шляхі Яму,

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,

даць народу пазнаць збаўленьне ў адпушчэньні грахоў іхніх,

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,

праз унутраную міласэрнасьць Бога нашага, у якой адведаў нас Усход з вышыні,

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.

зьявіць [сьвятло] тым, што сядзяць у цемры і ў ценю сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на шлях супакою».

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.

А дзіцятка ўзрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустыні да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.

« 16 глава 2 глава »