Лукі 1 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Переклад Куліша та Пулюя

Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,

Яко ж бо многі заходились споряджувати повість про добре знані нам речі,

як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,

як передали нам ті, що з почину були самовидцями й слугами слова;

прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,

то здалось і менї гаразд, довідавшись од почину про все пильно, поряду тобі написати, високоповажний Теофиле,

каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.

щоб знав певноту того, чого тебе навчено.

Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.

Був за Ірода, царя Юдейського, один сьвященик, на ймя Захарія, з черги Авиїної, а жінка його з дочок Ааронових, а ймя її Єлисавета.

Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.

Були ж праведні обоє перед Богом, ходячи у всїх заповідях та наказах Господнїх безпорочні.

І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.

І не було в них дитини: бо Єлисавета була неплідна, й обоє постарілись у днях своїх.

І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,

Стало ся ж, як служив він порядком черги своєї перед Богом,

вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,

то, звичаєм сьвященства, довелось йому кадити, увійшовши в церкву Господню.

а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;

А все множество народу молилось ізнадвору під час кадження.

і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;

Явив ся ж йому ангел Господень, стоячи правобіч жертівнї кадильної.

і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.

І вжахнув ся Захарія побачивши, і страх обняв його.

Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,

Рече ж до него ангел: Не лякай ся, Захаріє: бо вислухана молитва твоя, і жінка твоя Єлисавета вродить сина тобі, й даси ймя йому Йоан.

і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;

І буде радість тобі й веселість; і многі різдвом його радувати муть ся.

бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;

Буде бо великий перед Господем, і вина нї міцного напитку не пити ме; й Духом сьвятим сповнить ся ще з утроби матери своєї.

і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;

І многих синів Ізраїлевих наверне до Господа Бога їх.

і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.

І йти ме він перед Ним духом і силою Ілиї, щоб навернути серця батьків до дїтей, і неслухняних до мудрости праведних, приготовити Господеві людей готових.

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.

І рече Захарія до ангела: По чім же знати му се? я бо старий, і жінка моя ізстарілась у днях своїх.

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;

І озвавшись ангел, рече йому: Я Гавриїл, що стою перед Господем; і послано мене промовити до тебе та сповістити тебе про се.

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.

І ось замовкнеш і не зможеш говорити, аж по день, коли станеть ся се, за те що не поняв віри словам моїм, котрі справдять ся пори своєї.

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.

І ждав народ Захарії, і дивував ся, що барить ся він у церкві.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.

Вийшовши ж він, не зміг промовити до них; і постерегли вони, що видїннє бачив у церкві; бо він кивав до них, і зоставсь нїмий.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.

І сталось, як сповнились днї служення його, пійшов до господи своєї.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:

Після ж тих днїв зачала Єлисавета, жінка його, й таїлась пять місяцїв, говорячи:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.

Що так менї дав Господь у ті днї, як зглянув ся, зняти з мене докір між людьми.

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т

Місяця ж шестого післав Бог ангела Гавриїла в город Галилейський, званий Назарет,

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.

до дїви, зарученої чоловікові, на ймя Йосифові, з дому Давидового; а ймя дїви Мария.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.

І прийшовши ангел до неї, рече: Радуй ся, благодатная, Господь з тобою; благословенна єси між женами.

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.

Вона ж, побачивши його, вжахнулась словами його, та й подумала, що б се було за витаннє таке.

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.

І рече ангел їй: Не лякай ся, Мариє: знайшла бо єси ласку в Бога.

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.

І ось зачнеш ти в утробі твоїй, і вродиш Сина, й наречеш імя Йому Ісус.

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;

Сей буде великий, і Сином Вишнього звати меть ся, і дасть Йому Господь Бог престол Давида, отця Його:

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.

і царювати ме Він над домом Якововим по віки, й царству Його не буде кінця.

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?

Рече ж Мария до ангела: Як буде се, коли чоловіка не знаю?

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;

І озвавшись ангел, рече їй: Дух сьвятий найде на тебе, й сила Вишнього отїнить тебе; тим і, що вродить ся сьвяте, звати меть ся Сином Божим.

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;

І ось Єлисавета, родичка твоя, вона також зачала сина в старостї своїй, і се шестий місяць їй, званій неплідною.

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.

Бо не буде неможливе у Бога всяке слово.

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.

Рече ж Мария: Се рабиня Господня: нехай станеть ся менї по слову твоєму. І пійшов від неї ангел.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;

Уставши ж Мария тими днями, пійшла швидко в підгіррє, у город Юдин;

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.

і ввійшла в господу Захаріїну, і виталась із Єлисаветою.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,

І сталось, як почула Єлисавета витаннє Мариїне, кинулась дитина в утробі її; і сповнилась Єлисавета Духом сьвятим,

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!

і промовила голосом великим, і рече: Благословенна єси між женами, й благословенний плід утроби твоєї.

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

І звідкіля менї се, що прийшла мати Господа мого до мене?

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.

Ось бо, як дійшов голос витання твого до ушей моїх, кинулась з радости дитина в утробі моїй.

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.

І благословенна, що увірувала, бо сповнить ся, що сказано їй від Господа.

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,

І рече Мария: Величає душа моя Господа,

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,

і зрадував ся дух мій у Бозї Спасї моїм,

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;

що споглянув на смиреннє слуги своєї: ось бо від нинї блаженною звати муть мене всї роди:

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;

бо зробив менї велике Сильний; і сьвяте імя Його.

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;

І милость Його від роду до роду на боячих ся Його.

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;

Зробив силу рукою своєю; розсипав гордих у думках сердець їх;

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;

поскидав потужних з престолів, і підняв угору смиренних;

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;

голодних сповнив добром, а багатих одіслав упорожнї;

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —

прийняв Ізраїля, слугу свого, на спомин милости,

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.

(як промовив до батьків наших) Авраамові й насїнню його по віки.

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

Пробувала ж Мария з нею місяцїв зо три, та й вернулась до домівки своєї.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.

Єлисаветї ж сповнив ся час родити, й вродила вона сина.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.

І чули сусїде її і родина її, що Господь показав велику милость свою до неї, і радувались із нею.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.

І сталось, восьмого дня прийшли обрізати хлопятко, і хотїли назвати його ймям батька його, Захарією.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.

І озвавшись мати його, каже: Нї, а нехай назветь ся Йоаном.

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.

І казали до неї: Що нїкого нема в родинї твоїй, щоб звав ся імям сим.

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.

Кивали ж батькові його, як схотїв би назвати його.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.

І, попросивши таблицї, написав слова: Йоан буде ймя йому. І дивувались усї.

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.

Відкрили ся ж уста його зараз, і язик його, й заговорив, прославляючи Бога.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.

І був на всїх страх, що жили кругом них; і по всьому підгіррю Юдейському пронеслись усї слова ті.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.

І положили всї, хто чув, у серцї своїм, кажучи: Що ж то за дитина се буде! І рука Господня була з ним.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:

І Захарія, батько його, сповнив ся Духом сьвятим, і прорік, глаголючи:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;

Благословен Господь Бог Ізраїлїв, що одвідав і зробив ізбавленнє народові своєму,

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,

і підняв ріг спасення нам у дому Давида, слуги свого,

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,

(як промовляв устами сьвятих од віку пророків своїх,)

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;

спасеннє од ворогів наших і з руки всїх ненавидників наших,

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,

щоб зробити милость отцям нашим, і спогадати завіт свій сьвятий,

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,

клятьбу, що кляв ся перед Авраамом, отцем нашим,

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі

та що дасть нам без страху, з рук ворогів наших визволившись,

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.

служити Йому в сьвятостї та праведностї перед Ним, по всї днї життя нашого.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,

А ти, дитино, пророком Вишнього звати меш ся: ходити меш бо перед лицем Господнїм, готовити дороги Його;

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,

щоб давати знаннє спасення народові Його в оставленню гріхів їх,

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,

по благій милостї Бога нашого, в котрій одвідав нас Схід з висоти,

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.

щоб засияв сидячим у темряві і тїнї смертнїй, щоб направити ноги наші на дорогу впокою.

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.

Хлопятко ж росло та міцнїло духом, і пробувало в пустинї аж до дня явлення свого перед Ізраїлем.

« 16 глава 2 глава »