Лукі 1 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Пераклад Васіля Сёмухі

Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,

Як ужо многія пачалі складаць аповесьці пра добра вядомыя сярод нас падзеі,

як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,

як пераказалі нам тое ўсе, хто з самага пачатку быў сьведкамі і слугамі Слова, —

прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,

дык надумаўся і я, рупліва дасьледаваўшы ўсё з пачатку, па парадку апісаць табе, глыбокашаноўны Феафіле,

каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.

каб ты ўведаў цьвёрдую аснову таго вучэньня, у якім быў настаўлены.

Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.

У дні Ірада, цара Юдэйскага, быў сьвятар з Авіевай чаргі, імем Захар, і жонка ягоная з роду Ааронавага, імя ейнае Элізабэта.

Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.

Абое яны былі праведныя перад Богам, жывучы паводле ўсіх запаведзяў і ўстанаўленьняў Гасподніх беспахібна.

І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.

У іх ня было дзяцей, бо Элізабэта была няплодная, і абое былі ўжо ў сталым веку.

І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,

Аднаго разу, калі ён у парадку сваёй чаргі служыў перад Богам,

вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,

па жэрабі, як заведзена было ў сьвятароў, прыпала яму ўвайсьці ў храм Гасподні кадзіць,

а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;

а ўсё мноства людзей малілася звонку ў часе каджэньня, —

і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;

тады зьявіўся яму анёл Гасподні, стоячы па правы бок да ахвярніка кадзільнага,

і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.

і Захар, убачыўшы яго, сумеўся, і страх агарнуў яго.

Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,

Анёл жа сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая Элізабэта народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян;

і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;

і будзе табе радасьць і весялосьць, і многія нараджэньню ягонаму ўзрадуюцца;

бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;

бо ён вялікі будзе перад Госпадам; ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым прасякнецца яшчэ ад улоньня маці сваёй;

і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;

і многіх з-паміж сыноў Ізраілевых наверне да Госпада Бога іхняга;

і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.

і пройдзе перад імі ў духу і ў сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непакорлівым лад думак праведнікаў, каб зьявіць Госпаду народ падрыхтаваны.

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.

І сказаў Захар анёлу: па чым я пазнаю гэта? бо я стары, і жонка мая ў сталым веку.

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;

Анёл сказаў яму ў адказ: я Гаўрыіл, стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і паведаміць табе гэта;

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.

і вось ты будзеш маўчаць і ня зможаш гаварыць да таго дня, калі гэта збудзецца, за тое, што ты не паверыў словам маім, якія спраўдзяцца ў свой час.

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.

Тым часам люд чакаў Захара і зьдзіўляўся, што ён марудзіў у храме.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.

А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў уяву ў храме; і ён рабіў ім знакі і заставаўся нямы.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.

А як скончыліся дні службы ягонай, вярнуўся ў дом свой.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:

Пасьля гэтых дзён зачала Элізабэта, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, і казала:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.

так учыніў мне Гасподзь у дні тыя, калі паглядзеў на мяне, каб зьняць зь мяне ганьбу сярод людзей.

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т

А на шостым месяцы пасланы быў анёл Гаўрыіл ад Бога ў горад Галілейскі, які называўся Назарэт,

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.

да Дзевы, заручанай з мужам, імем Язэп, з дому Давідавага; а імя ў Дзевы: Марыя.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.

Анёл, увайшоўшы да Яе, сказаў: радуйся, Дабрадатная! Гасподзь з Табою; дабраславёная Ты сярод жанчын.

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.

А Яна, угледзеўшы яго, сумелася ад словаў ягоных і разважала, што б гэта было за вітаньне.

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.

І сказаў Ёй анёл: ня бойся, Марыя, бо Ты здабыла мілату ў Бога;

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.

і вось, зачнеш ва ўлоньні, і народзіш Сына, і дасі Яму імя: Ісус;

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;

Ён будзе вялікі і будзе названы Сынам Усявышняга; і дасьць Яму Гасподзь Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага;

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.

і будзе валадарыць над домам Якава вечна, і Царству Ягонаму ня будзе канца.

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?

А Марыя сказала анёлу: як будзе гэта, калі Я мужа ня знаю?

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;

Анёл сказаў Ёй у адказ: Дух Сьвяты сыйдзе на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне Цябе; таму і народжанае Сьвятое назавецца Сынам Божым;

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;

вось, і Элізабэта, сваячка Твая, называная няплоднаю, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і ёй ужо шосты месяц;

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.

бо ў Бога не застанецца бясьсілым ніякае слова.

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.

Тады Марыя сказала: вось, раба Гасподняя; хай будзе Мне паводле слова твайго. І адыйшоў ад Яе анёл.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;

І ўстаўшы, Марыя ў дні тыя, пасьпяшалася ў нагорную краіну, у горад Юдаў,

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.

і ўвайшла ў дом Захара, і прывітала Элізабэту.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,

Калі Элізабэта пачула вітаньне Марыіна, варухнулася дзіцятка ў чэраве ў яе; і Элізабэта напоўнілася Духам Сьвятым,

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!

і ўсклікнула моцным голасам, і сказала: Дабраславёная Ты сярод жанчын, і дабраславёны плод улоньня Твайго!

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.

Бо калі голас вітаньня Твайго дайшоў да слыху майго, варухнулася дзіцятка радасна ў чэраве маім.

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.

і дабрашчасная Тая, Якая паверыла, бо збудзецца сказанае Ёй ад Госпада.

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,

І сказала Марыя: праслаўляе душа Мая Госпада,

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцу Маім,

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;

што дагледзеў Ён пакорлівасьць рабы Сваёй; бо ад сёньня будуць шчасьціць Мяне ўсе роды,

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;

бо ўчыніў Мне веліч Магутны і сьвятое імя Ягонае,

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;

і ласка Ягоная ў роды родаў да тых, што баяцца Яго;

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;

зьявіў сілу рукі Сваёй; расьсеяў тых, што заносяцца думкамі сэрца свайго;

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;

скінуў моцных з тронаў, і ўзвысіў пакорлівых;

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;

галодных напоўніў дабром, а багатых пусьціў ані з чым;

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —

прыгарнуў Ізраіля, слугу Свайго, памятаючы пра міласэрнасьць;

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.

як казаў бацькам нашым, Абрагаму і семені ягонаму давеку.

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

А Марыя прабыла зь ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.

А Элізабэце прысьпеў час радзіць, і яна нарадзіла сына.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.

І пачулі суседзі і родзічы ейныя, што прасьцёр Гасподзь ласку Сваю над ёю, і радаваліся зь ёю.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.

На восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго імем бацькі ягонага, Захарам.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.

На гэта маці ягоная сказала: не; а назваць яго Янам.

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.

І сказалі ёй: нікога няма ў радзіне тваёй, хто б называўся гэтым імем.

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.

І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.

Ён папрасіў дошчачку і напісаў: Ян імя яму. І ўсе зьдзівіліся.

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.

І адразу разамкнуліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён загаварыў, славячы Бога.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.

І быў страх на ўсіх, што жылі вакол іх; і расказвалі пра ўсё гэта па ўсёй нагорнай краіне Юдэйскай.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.

Усе, хто чуў, паклалі гэта ў сэрца сваё і казалі: што будзе зь дзіцятка гэтага? І рука Гасподняя была зь ім.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:

І Захар, бацька Ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;

Дабраславёны Гасподзь Бог Ізраілеў, што наведаў народ Свой і даў ратунак яму,

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,

і паслаў моцнага выратавальніка нам, нашчадка Давіда, слугі Свайго,

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,

як узьвясьціў вуснамі былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;

што ўратуе нас ад ворагаў нашых; і ад рукі ўсіх ненавісьнікаў нашых;

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,

учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўспомніць сьвятую дамову Сваю,

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,

прысягу, якою прысягаў Ён Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі

каб бяз страху, пасьля збавеньня ад рук ворагаў нашых,

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.

мы служылі Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад Ім ва ўсе дні жыцьця нашага.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,

А ты, дзіця, назавешся прарокам Усявышняга, бо ідзеш перад абліччам Госпада — падрыхтаваць шляхі Яму,

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,

каб разумеў народ Ягоны ратунак у дараваньні грахоў іхніх,

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,

праз шчырую міласэрнасьць Бога нашага, якой наведаў нас Усход з вышыні,

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.

прасьвятліць тых, што сядзяць у цемры і цяні сьмяротным, скіраваць ногі нашыя на шлях міру.

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.

А дзіця расло і мацавалася духам, і заставалася ў пустынях да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.

« 16 глава 2 глава »