Лукі 1 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Пераклад Чарняўскага 2017

Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,

Паколькі многія ўжо спрабавалі скласці аповед пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,

як пераказалі нам тыя, што ад пачатку самі бачылі і былі паслугачамі Слова,

прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,

таксама і я, старанна разгледзеўшы ўсё ад пачатку, рашыўся па парадку апісаць табе, годны Тэафіле,

каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.

каб ты ўсведаміў непарушнасць слоў, у якіх ты быў навучаны.

Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.

У дні Ірада, цара Юдэі, жыў адзін святар на імя Захарыя, з Абіявай чаргі. Ён меў жонку, з дачок Ааронавых, імя яе Лізавета.

Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.

Яны абое былі справядлівымі перад Богам, беззаганна спаўняючы ўсе пастановы і прыказанні Госпадавы.

І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.

Ды не мелі дзіця, бо Лізавета была няплоднай, а абое былі ўжо на схіле дзён сваіх.

І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,

І сталася, калі ён адбываў службу святарскую перад Богам у сваёй чарзе,

вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,

па жэрабі, як была традыцыя ў святароў, выпала яму ўвайсці ў святыню Госпадаву для каджэння,

а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;

а ўсё мноства народа ў час каджэння малілася звонку.

і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;

І з’явіўся перад ім Анёл Госпадаў, стоячы па правым баку ахвярніка каджэння,

і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.

дык Захарыя стрывожыўся, бачачы [гэта], ды [вялікі] страх ахапіў яго.

Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,

Тады Анёл прамовіў да яго: «Не бойся, Захарыя, бо пачута маленне тваё, вось жа, жонка твая Лізавета народзіць табе сына, і назавеш яго Янам.

і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;

Ды будзе табе радасць і пацеха, ды многія будуць радавацца з яго нараджэння.

бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;

Ён будзе вялікім на віду Госпада, і не будзе піць віна і сіцэры, ды яшчэ ад улоння маці сваёй будзе напоўнены Духам Святым,

і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;

і многіх сыноў Ізраэля наверне да Госпада, Бога іх.

і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.

І пройдзе перад Ім у духу і магутнасці Іллі, каб звярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, а непаслухмяных — да мудрасці справядлівых, каб падгатаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.

І сказаў Захарыя Анёлу: «З чаго я магу гэта ведаць? Бо я стары, і жонка мая на схіле дзён сваіх».

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;

І, адказваючы, сказаў яму Анёл: «Я — Габрыэль, што стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і абвясціць табе гэтую радасную вестку.

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.

І вось, ты будзеш нямым ды не будзеш магчы гаварыць аж да дня, у які гэта здзейсніцца, таму што ты не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.

І народ чакаў Захарыю, і дзівіліся, што ён так доўга марудзіць у святыні.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.

Выйшаўшы, ён не мог да іх прамаўляць, дык пазналі, што ён бачыў з’яву ў святыні. А ён падаваў ім знакі і заставаўся нямым.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.

І сталася, калі скончыліся дні службы яго, ён вярнуўся ў дом свой.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:

А праз некалькі дзён жонка яго, Лізавета, пачала дзіця; і пяць месяцаў хавалася, кажучы:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.

«Гэта ўчыніў мне Госпад у дні, у якія зірнуў на мяне, каб зняць ганьбу маю сярод людзей».

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т

А ў шосты месяц быў пасланы Богам Анёл Габрыэль у горад у Галілеі, званы Назарэт,

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.

да Дзевы, заручанай мужу, які меў імя Язэп, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.

Увайшоўшы да Яе, Анёл прывітаў: «Радуйся, ласкі поўная, дабраславёная Ты між жанчынамі, Госпад з Табою».

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.

А Яна стрывожылася словам яго і думала, што гэта за прывітанне такое?

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.

І гаворыць Ёй Анёл: «Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Бога.

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.

І вось, пачнеш ва ўлонні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;

Ён будзе вялікім і Сынам Узвышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго;

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.

і будзе Ён валадарыць над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца».

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?

Марыя ж сказала Анёлу: «Як гэта можа стацца, калі Я мужа не спазнала?»

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;

І, адказваючы, Анёл сказаў Ёй: «Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Узвышняга агарне Цябе. Таму, што з Цябе народзіцца, Святое, назавецца Сынам Божым.

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;

І вось сваячка Твая, Лізавета, і яна пачала дзіця ў старасці сваёй, і ўжо шосты месяц у той, якую завуць няплоднай,

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.

бо ў Бога не бывае немагчымым ніводнае слова».

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.

Марыя ж сказала: «Вось жа, Я — служка Госпадава, хай Мне станецца паводле твайго слова». І Анёл адышоў ад Яе.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;

У тыя дні Марыя, устаўшы, пайшла паспешліва ў горы, у горад Юды.

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.

І ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Лізавету.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,

І, калі Лізавета пачула прывітанне Марыі, зварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і Дух Святы напоўніў Лізавету,

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!

і ўсклікнула яна моцным голасам, кажучы: «Дабраславёная Ты між жанчынамі, і дабраславёны Плод улоння Твайго.

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

А скуль жа мне гэта, што Маці Госпада майго прыйшла да мяне?

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.

Вось, як толькі загучаў голас прывітання Твайго ў вушах маіх, зварухнулася з радасцю дзіцятка ў маім улонні.

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.

І шчасная Тая, што ўверыла, бо споўніцца сказанае Ёй ад Госпада».

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,

І сказала Марыя: «Узвялічвае душа Мая Госпада,

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,

і ўзрадаваўся дух Мой у Богу, Збаўцы Маім,

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;

бо зірнуў Ён на пакорлівасць служкі Сваёй. Вось, адгэтуль шчаснай называць Мяне будуць усе роды,

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;

бо зрабіў Мне вялікае Магутны, і святое імя Яго,

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;

і міласэрнасць Яго з пакалення ў пакаленне тым, што баяцца Яго.

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;

Выявіў магутнасць рукі Сваёй, разагнаў пыхлівых у намеры сэрца свайго,

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;

спіхнуў моцных з пасадаў і ўзвысіў пакорлівых;

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;

галодных насыціў даброццем, а багацеяў адправіў ні з чым.

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —

Прытуліў Ізраэля, слугу Свайго, памятаючы на міласэрнасць,

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.

як прадказаў бацькам нашым, Абрагаму і нашчадкам яго навечна».

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

Ды заставалася з ёю Марыя каля трох месяцаў, і вярнулася ў Свой дом.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.

А Лізавеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.

Яе суседзі і сваякі, пачуўшы, што ўзвялічыў Госпад у ёй Сваю міласэрнасць, радаваліся разам з ёю.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.

І сталася: у восьмы дзень сабраліся яны абрэзаць хлопчыка ды назваць яго імем бацькі яго, Захарыем.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.

І, адказваючы, маці яго сказала: «Ніякім чынам, але будзе названы Ян».

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.

І сказалі ёй: «У родзе тваім няма нікога, хто б называўся гэтым імем».

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.

Дык пыталі на мігі ў бацькі яго, як ён хацеў бы назваць яго.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.

А той запатрабаваў дошчачку і напісаў словамі: «Ян імя яго». Дык здзівіліся ўсе.

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.

А ў гэты момант раскрыліся вусны яго ды развязаўся язык яго і стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.

Дык ахапіў страх усіх іх суседзяў, і па ўсіх гарах Юдэі разнесліся словы пра ўсё гэта.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.

А ўсе, што пра гэта пачулі, разважалі ў сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе гэта дзіця?» Бо рука Госпадава была з ім.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:

І Захарыя, бацька яго, напоўнены Духам Святым, праракаваў кажучы:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;

«Дабраславёны Госпад, Бог Ізраэля, бо наведаў і адкупіў народ Свой,

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,

і падняў рог збаўлення нашага ў доме Давіда, паслугача Свайго,

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,

як прадказаў вуснамі святых прарокаў Сваіх, якія жылі ад пачатку вякоў,

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;

збаўленне ад ворагаў нашых ды з рук тых, што ненавідзяць нас;

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,

каб учыніць міласэрнасць бацькам нашым і ўспомніць святы запавет Свой,

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,

і прысягу, якую даў Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі

каб без страху, свабодныя ад рук ворагаў нашых, служылі Яму

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.

ў святасці і справядлівасці перад Ім ва ўсе дні жыцця нашага.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,

І ты, дзіця, названы будзеш прарокам Узвышняга, бо пойдзеш перад абліччам Госпада, рыхтаваць дарогі Яму,

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,

каб даць народу Яго навуку збаўлення ў адпушчэнні грахоў іх

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,

праз міласэрнасць бязмежную Бога нашага, у якой Усход наведаў нас, сыходзячы з вышыняў,

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.

каб асвяціць тых, што сядзяць у поцемках і ў засені смерці, каб накіраваць ногі нашы на шлях супакою».

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.

А дзіця расло і ўзмацоўвалася духам, і заставалася ў пустыні аж да дня свайго з’яўлення перад Ізраэлем.

« 16 глава 2 глава »