Лукі 1 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,

Паколькі ўжо многія імкнуліся скласці апавяданне пра падзеі, якія адбыліся сярод нас,

як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,

як перадалі нам тыя, што ад пачатку былі відавочцамі і слугамі слова,

прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,

вырашыў і я дакладна даследаваць усё ад пачатку і апісаць табе ўсё па парадку, дастойны Тэафіле,

каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.

каб ты пазнаў праўдзівасць таго, чаму быў навучаны.

Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.

У дні Ірада, караля юдэйскага, быў адзін святар, па імені Захарыя, з роду Абія. Ён меў жонку з дачок Аарона, а імя яе было Альжбета.

Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.

Абое былі справядлівымі перад Богам, жывучы беззаганна паводле ўсіх запаведзяў і наказаў Пана.

І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.

Але не мелі дзіцяці, бо Альжбета была бясплоднай; і абое былі ўжо ў старым узросце.

І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,

Калі Захарыя ў парадку сваёй чаргі выконваў святарскае служэнне перад Богам,

вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,

яму паводле святарскага звычаю выпаў лёс увайсці ў святыню Пана, каб прынесці ахвяру каджэння.

а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;

Усё ж мноства народу малілася звонку падчас каджэння.

і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;

І з’явіўся яму анёл Пана, які стаяў з правага боку кадзільнага ахвярніка.

і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.

Захарыя збянтэжыўся, калі ўбачыў анёла, і страх ахапіў яго.

Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,

Анёл жа сказаў яму: «Не бойся, Захарыя, бо выслухана просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, а ты назавеш яго імем Ян.

і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;

Будзе табе радасць і весялосць, і шмат хто ўзрадуецца нараджэнню ягонаму.

бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;

Бо ён будзе вялікі ў вачах Пана, не будзе піць ні віна, ні сіцэры і напоўніцца Духам Святым яшчэ ва ўлонні сваёй маці.

і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;

Многіх з сыноў Ізраэля наверне да іхняга Пана Бога.

і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.

І сам пойдзе перад Ім у духу і моцы Іллі, каб вярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, і непаслухмяных — да разважлівасці справядлівых, каб падрыхтаваць Пану народ дасканалы».

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.

Тады сказаў Захарыя анёлу: «Па чым я пазнаю гэта? Бо я стары і жонка мая ў старым узросце».

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;

Анёл сказаў яму ў адказ: «Я Габрыэль, стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою, і абвясціць табе добрую навіну пра гэта.

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.

І вось, ты будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.

Народ жа чакаў Захарыю і дзівіўся, што ён затрымліваецца ў святыні.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.

А калі выйшаў, не мог гаварыць з імі; і яны пазналі, што ён бачыў з’яўленне ў святыні. А ён гаварыў з імі на мігах і заставаўся нямым.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.

Калі скончыліся дні служэння ягонага, ён вярнуўся ў свой дом.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:

І пасля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і ўкрывалася пяць месяцаў, кажучы:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.

«Так учыніў мне Пан у тыя дні, калі глянуў на мяне, каб зняць з мяне ганьбу перад людзьмі».

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т

У шосты месяц Бог паслаў анёла Габрыэля ў горад галілейскі, называны Назарэт,

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.

да Дзевы, заручанай з мужам па імені Юзаф, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.

Анёл, увайшоўшы да Яе, сказаў: «Вітай, поўная ласкі, Пан з Табою».

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.

Яна ж збянтэжылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта за прывітанне.

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.

І сказаў Ёй анёл: «Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Пана.

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.

Вось зачнеш ва ўлонні сваім і народзіш Сына, і дасі Яму імя Езус.

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;

Ён будзе вялікі і будзе названы Сынам Найвышэйшага, і дасць Яму Пан Бог трон Давіда, бацькі Ягонага,

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.

і валадарыць будзе над домам Якуба вечна, а валадарству Яго не будзе канца».

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?

І сказала Марыя анёлу: «Як станецца гэта, калі я мужа не знаю?»

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;

Анёл сказаў Ёй у адказ: «Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Найвышэйшага ахіне Цябе. Таму і Святое, што народзіцца, будзе названа Сынам Божым.

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;

Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасці сваёй; і ўжо на шостым месяцы тая, якую называлі бясплоднай,

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.

бо для Бога няма нічога немагчымага».

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.

Тады Марыя сказала: «Вось я, слуга Пана. Няхай мне станецца паводле твайго слова». І адышоў ад Яе анёл.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;

Сабраўшыся, Марыя ў тыя дні паспяшыла ў горную краіну, у горад Юды.

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.

Яна ўвайшла ў дом Захарыі і прывітала Альжбету.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,

Калі Альжбета пачула прывітанне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і напоўнілася Альжбета Духам Святым.

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!

Яна ўсклікнула моцным голасам і сказала: «Благаслаўлёная Ты між жанчынамі і благаслаўлёны плод улоння Твайго.

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

Адкуль мне гэта, што Маці Пана майго прыйшла да мяне?

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.

Бо калі голас прывітання Твайго загучаў у вушах маіх, узварухнулася радасна дзіцятка ва ўлонні маім.

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.

І шчаслівая тая, якая паверыла, што споўніцца сказанае Ёй Панам».

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,

І сказала Марыя: «Велічае душа мая Пана,

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу, маім Збаўцу,

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;

бо глянуў Бог на пакору сваёй слугі.І цяпер благаслаўляць мяне будуць усе пакаленні.

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;

Бо вялікае ўчыніў мне Усемагутны,а імя Яго святое.

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;

І міласэрнасць Яго з пакалення ў пакаленненад тымі, хто Яго баіцца.

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;

Паказаў моц сваёй правіцы,рассеяў тых, хто пыхлівы сэрцам.

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;

Скінуў магутных з тронаі ўзвысіў пакорных.

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;

Дабром галодных насыціў,а багатых ні з чым адправіў.

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —

Прыняў свайго слугу Ізраэля,памятаючы пра сваю міласэрнасць,

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.

як абяцаў бацькам нашым,Абрагаму і яго патомству навекі».

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

Прабыла Марыя ў Альжбеты каля трох месяцаў і вярнулася ў свой дом.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.

Альжбеце ж надышоў час нараджаць, і яна нарадзіла сына.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.

Калі пачулі суседзі і сваякі яе, што Пан учыніў вялікай міласэрнасць сваю да яе, радаваліся разам з ёю.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.

На восьмы дзень прыйшлі абразаць дзіця і хацелі назваць яго імем бацькі ягонага, Захарыем.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.

Але, адказваючы, маці ягоная сказала: «Не, але будзе названы Янам».

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.

Тады сказалі ёй: «Няма нікога з тваёй радні, хто б называўся такім імем».

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.

У бацькі ж ягонага пыталіся на мігах, як бы хацеў назваць яго.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.

Ён, папрасіўшы таблічку, напісаў: «Ян — імя яго». І ўсе здзівіліся.

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.

У гэты момант адразу адкрыліся вусны ягоныя і развязаўся язык ягоны, і ён загаварыў, праслаўляючы Бога.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.

Ахапіў страх усіх суседзяў іхніх, і па ўсёй горнай краіне Юдэі яны расказвалі пра ўсё гэта.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.

Усе, хто чуў, разважалі пра гэта ў сэрцах сваіх і казалі: «Што ж гэта будзе за дзіця?» Бо рука Пана была з ім.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:

А Захарыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, кажучы:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;

«Благаслаўлёны Пан, Бог Ізраэля,бо наведаў і адкупіў народ свой,

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,

і ўзняў моц збаўлення для насу доме Давіда, слугі свайго.

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,

Як абвясціў спрадвекувуснамі сваіх святых прарокаў,

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;

што збавіць нас ад ворагаў нашыхі ад рук усіх, хто нас ненавідзіць.

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,

Каб праявіць міласэрнасць да айцоў нашыхі нагадаць пра святы запавет свой.

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,

Прысягу, якую даў Абрагаму, айцу нашаму,дасць нам.

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі

Каб, выбаўленыя з рук ворагаў,мы без страху служылі Яму

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.

ў святасці і справядлівасці перад Імва ўсе дні нашыя.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,

А ты, дзіцятка, прарокам Найвышэйшага будзеш названа,бо пойдзеш прад абліччам Пана падрыхтаваць шляхі Яму;

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,

каб даць народу Ягонаму пазнаць збаўленнепраз адпушчэнне яго грахоў,

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,

дзякуючы сардэчнай міласэрнасці нашага Бога,у якой наведаў нас Усход з вышыні;

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.

каб асвятліць тых, хто сядзіць у цемры і ў цені смяротным;каб накіраваць ногі нашыя на шлях спакою».

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.

А дзіця расло і ўзмацнялася духам, і заставалася на пустыні да дня свайго з’яўлення перад Ізраэлем.

« 16 глава 2 глава »