Лукі 1 глава

Эвангельле паводле Лукі
Пераклад Антонія Бокуна → Пераклад Васіля Сёмухі

Як ужо многія намагаліся напісаць аповесьць пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

Як ужо многія пачалі складаць аповесьці пра добра вядомыя сярод нас падзеі,

як пераказалі нам тыя, што былі ад пачатку відавочцамі і сталіся паслугачамі Слова,

як пераказалі нам тое ўсе, хто з самага пачатку быў сьведкамі і слугамі Слова, —

надумаў і я, прайшоўшы ўсё нанова, дакладна па парадку апісаць табе, вяльможны Тэафілю,

дык надумаўся і я, рупліва дасьледаваўшы ўсё з пачатку, па парадку апісаць табе, глыбокашаноўны Феафіле,

каб ты пазнаў надзейнасьць словаў, у якіх быў навучаны.

каб ты ўведаў цьвёрдую аснову таго вучэньня, у якім быў настаўлены.

Сталася ў дні Ірада, валадара Юдэйскага, [быў] сьвятар з Абіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка ягоная з дачок Аарона, і імя яе — Альжбета.

У дні Ірада, цара Юдэйскага, быў сьвятар з Авіевай чаргі, імем Захар, і жонка ягоная з роду Ааронавага, імя ейнае Элізабэта.

Былі яны абое праведныя перад Богам, ходзячы паводле прыказаньняў і пастановаў Госпада беззаганна.

Абое яны былі праведныя перад Богам, жывучы паводле ўсіх запаведзяў і ўстанаўленьняў Гасподніх беспахібна.

І не было ў іх дзіцяці, таму што Альжбета была няплодная, і абое яны былі пажылыя ў гадах сваіх.

У іх ня было дзяцей, бо Элізабэта была няплодная, і абое былі ўжо ў сталым веку.

І сталася, калі ў парадку чаргі сваёй ён спаўняў абавязак сьвятарскі перад Богам,

Аднаго разу, калі ён у парадку сваёй чаргі служыў перад Богам,

выпала яму паводле звычаю сьвятароў кадзіць, увайшоўшы ў бажніцу Госпадаву.

па жэрабі, як заведзена было ў сьвятароў, прыпала яму ўвайсьці ў храм Гасподні кадзіць,

І ўсё мноства народу звонку малілася ў час каджэньня.

а ўсё мноства людзей малілася звонку ў часе каджэньня, —

І зьявіўся яму анёл Госпада, які стаў з правага боку кадзільнага ахвярніку.

тады зьявіўся яму анёл Гасподні, стоячы па правы бок да ахвярніка кадзільнага,

І ўстрывожыўся Захарыя, убачыўшы яго, і ахапіў яго страх.

і Захар, убачыўшы яго, сумеўся, і страх агарнуў яго.

Анёл жа сказаў яму: «Ня бойся, Захарыя! Бо пачутая просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян.

Анёл жа сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая Элізабэта народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян;

І будзе табе радасьць і вясёласьць, і многія ўзрадуюцца нараджэньню ягонаму.

і будзе табе радасьць і весялосьць, і многія нараджэньню ягонаму ўзрадуюцца;

Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і ня будзе піць віно і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ва ўлоньні маці сваёй.

бо ён вялікі будзе перад Госпадам; ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым прасякнецца яшчэ ад улоньня маці сваёй;

І многіх з сыноў Ізраіля зьверне да Госпада, Бога іхняга.

і многіх з-паміж сыноў Ізраілевых наверне да Госпада Бога іхняга;

І будзе ісьці перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непаслухмяным — лад думак праведнікаў, каб падрыхтаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

і пройдзе перад імі ў духу і ў сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непакорлівым лад думак праведнікаў, каб зьявіць Госпаду народ падрыхтаваны.

І сказаў Захарыя анёлу: «З чаго даведаюся я гэтае? Бо я — стары, і жонка мая ў гадах пажылых».

І сказаў Захар анёлу: па чым я пазнаю гэта? бо я стары, і жонка мая ў сталым веку.

І, адказваючы, сказаў яму анёл: «Я — Габрыэль, які стаю перад Богам, і я пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.

Анёл сказаў яму ў адказ: я Гаўрыіл, стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і паведаміць табе гэта;

І вось, будзеш ты маўчаць, і ня зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час».

і вось ты будзеш маўчаць і ня зможаш гаварыць да таго дня, калі гэта збудзецца, за тое, што ты не паверыў словам маім, якія спраўдзяцца ў свой час.

І чакаў народ Захарыю, і дзівіўся, што ён марудзіць у бажніцы.

Тым часам люд чакаў Захара і зьдзіўляўся, што ён марудзіў у храме.

А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і зразумелі, што бачыў відзеж у бажніцы; і ён ківаў ім, і застаўся немы.

А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў уяву ў храме; і ён рабіў ім знакі і заставаўся нямы.

І сталася, калі скончыліся дні службы ягонай, ён вярнуўся ў дом свой.

А як скончыліся дні службы ягонай, вярнуўся ў дом свой.

Пасьля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і хавала гэта пяць месяцаў, кажучы:

Пасьля гэтых дзён зачала Элізабэта, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, і казала:

«Гэтак учыніў мне Госпад у дні, калі глянуў на мяне, каб зьняць з мяне ганьбу між людзьмі».

так учыніў мне Гасподзь у дні тыя, калі паглядзеў на мяне, каб зьняць зь мяне ганьбу сярод людзей.

А ў шосты месяц быў пасланы анёл Габрыэль ад Бога ў горад Галілейскі, называны Назарэт,

А на шостым месяцы пасланы быў анёл Гаўрыіл ад Бога ў горад Галілейскі, які называўся Назарэт,

да дзяўчыны, заручанай з мужам на імя Язэп, з дому Давіда; а імя дзяўчыны — Марыя.

да Дзевы, заручанай з мужам, імем Язэп, з дому Давідавага; а імя ў Дзевы: Марыя.

І, увайшоўшы да яе, анёл сказаў: «Радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; дабраслаўлёная ты між жанчынамі».

Анёл, увайшоўшы да Яе, сказаў: радуйся, Дабрадатная! Гасподзь з Табою; дабраславёная Ты сярод жанчын.

Яна ж, убачыўшы яго, устрывожылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта было за прывітаньне.

А Яна, угледзеўшы яго, сумелася ад словаў ягоных і разважала, што б гэта было за вітаньне.

І сказаў ёй анёл: «Ня бойся, Марыя! Бо ты знайшла ласку ў Бога.

І сказаў Ёй анёл: ня бойся, Марыя, бо Ты здабыла мілату ў Бога;

І вось, ты зачнеш ва ўлоньні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

і вось, зачнеш ва ўлоньні, і народзіш Сына, і дасі Яму імя: Ісус;

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назавецца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага.

Ён будзе вялікі і будзе названы Сынам Усявышняга; і дасьць Яму Гасподзь Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага;

І Ён будзе валадарыць над домам Якуба на вякі, і Валадарству Ягонаму ня будзе канца».

і будзе валадарыць над домам Якава вечна, і Царству Ягонаму ня будзе канца.

А Марыя сказала анёлу: «Як гэта будзе, калі я не спазнала мужа?»

А Марыя сказала анёлу: як будзе гэта, калі Я мужа ня знаю?

І, адказваючы, анёл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе. І дзеля гэтага тое, што народзіцца Сьвятое, Сынам Божым назавецца.

Анёл сказаў Ёй у адказ: Дух Сьвяты сыйдзе на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне Цябе; таму і народжанае Сьвятое назавецца Сынам Божым;

Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і вось ужо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай.

вось, і Элізабэта, сваячка Твая, называная няплоднаю, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і ёй ужо шосты месяц;

Бо ў Бога ніводнае слова ня будзе бяз сілы».

бо ў Бога не застанецца бясьсілым ніякае слова.

І сказала Марыя: «Вось я — служка Госпада; няхай станецца мне паводле слова твайго». І адыйшоў ад яе анёл.

Тады Марыя сказала: вось, раба Гасподняя; хай будзе Мне паводле слова твайго. І адыйшоў ад Яе анёл.

Устаўшы, Марыя ў тыя дні шпарка пайшла ў горную краіну, у горад Юды,

І ўстаўшы, Марыя ў дні тыя, пасьпяшалася ў нагорную краіну, у горад Юдаў,

і ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Альжбету.

і ўвайшла ў дом Захара, і прывітала Элізабэту.

І сталася, калі Альжбета пачула прывітаньне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлоньні яе, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым.

Калі Элізабэта пачула вітаньне Марыіна, варухнулася дзіцятка ў чэраве ў яе; і Элізабэта напоўнілася Духам Сьвятым,

І ўсклікнула яна моцным голасам, і сказала: «Дабраслаўлёная ты між жанчынамі, і дабраслаўлёны плод улоньня твайго.

і ўсклікнула моцным голасам, і сказала: Дабраславёная Ты сярод жанчын, і дабраславёны плод улоньня Твайго!

І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ва ўлоньні маім.

Бо калі голас вітаньня Твайго дайшоў да слыху майго, варухнулася дзіцятка радасна ў чэраве маім.

І шчасьлівая тая, якая паверыла, бо зьдзейсьніцца сказанае ёй ад Госпада».

і дабрашчасная Тая, Якая паверыла, бо збудзецца сказанае Ёй ад Госпада.

І сказала Марыя: «Узьвялічвае душа мая Госпада,

І сказала Марыя: праслаўляе душа Мая Госпада,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцы маім,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцу Маім,

бо Ён глянуў на паніжэньне служкі Сваёй. Бо вось, адгэтуль шчасьліваю будуць называць мяне ўсе пакаленьні,

што дагледзеў Ён пакорлівасьць рабы Сваёй; бо ад сёньня будуць шчасьціць Мяне ўсе роды,

бо вялікае ўчыніў мне Магутны, і сьвятое імя Яго,

бо ўчыніў Мне веліч Магутны і сьвятое імя Ягонае,

і міласэрнасьць Ягоная з пакаленьня ў пакаленьне для тых, якія баяцца Яго.

і ласка Ягоная ў роды родаў да тых, што баяцца Яго;

Ён зьявіў уладу рамяном Сваім, расьсеяў ганарыстых думкамі сэрца іхняга;

зьявіў сілу рукі Сваёй; расьсеяў тых, што заносяцца думкамі сэрца свайго;

скінуў моцных з пасадаў і ўзьвялічыў пакорных;

скінуў моцных з тронаў, і ўзвысіў пакорлівых;

галодных насыціў дабром, а багатых адпусьціў ні з чым.

галодных напоўніў дабром, а багатых пусьціў ані з чым;

Падтрымаў Ізраіля, юнака Свайго, успомніў пра міласэрнасьць,

прыгарнуў Ізраіля, слугу Свайго, памятаючы пра міласэрнасьць;

як гаварыў адносна бацькоў нашых, адносна Абрагама і насеньня ягонага на вякі».

як казаў бацькам нашым, Абрагаму і семені ягонаму давеку.

Прабыла ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.

А Марыя прабыла зь ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

А Альжбеце настаў час нараджаць, і яна нарадзіла сына.

А Элізабэце прысьпеў час радзіць, і яна нарадзіла сына.

І пачулі суседзі і сваякі ейныя, што ўзьвялічыў Госпад міласэрнасьць Сваю над ёю, і цешыліся з ёю.

І пачулі суседзі і родзічы ейныя, што прасьцёр Гасподзь ласку Сваю над ёю, і радаваліся зь ёю.

І сталася, у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хацелі назваць яго паводле імя бацькі ягонага Захарыям.

На восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго імем бацькі ягонага, Захарам.

І, адказваючы, маці ягоная сказала: «Не, але ён будзе называцца Янам».

На гэта маці ягоная сказала: не; а назваць яго Янам.

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзічаў тваіх, хто называецца гэтым імем».

І сказалі ёй: нікога няма ў радзіне тваёй, хто б называўся гэтым імем.

І пыталіся на мігах у бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.

І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў, кажучы: «Ян імя яму». І ўсе зьдзівіліся.

Ён папрасіў дошчачку і напісаў: Ян імя яму. І ўсе зьдзівіліся.

І адразу расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

І адразу разамкнуліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён загаварыў, славячы Бога.

І стаўся страх на ўсіх, што жылі побач, і гаварылі адзін аднаму словы гэтыя па ўсёй горнай краіне Юдэйскай.

І быў страх на ўсіх, што жылі вакол іх; і расказвалі пра ўсё гэта па ўсёй нагорнай краіне Юдэйскай.

І ўсе, якія чулі, складалі [гэта] ў сэрцы сваім, кажучы: «Што ж гэта будзе за дзіця?» І рука Госпада была з ім.

Усе, хто чуў, паклалі гэта ў сэрца сваё і казалі: што будзе зь дзіцятка гэтага? І рука Гасподняя была зь ім.

І Захарыя, бацька ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым, і прарочыў, кажучы:

І Захар, бацька Ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:

«Дабраслаўлёны Госпад, Бог Ізраіля, што адведаў народ Свой і даў выбаўленьне [яму],

Дабраславёны Гасподзь Бог Ізраілеў, што наведаў народ Свой і даў ратунак яму,

і падняў рог збаўленьня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,

і паслаў моцнага выратавальніка нам, нашчадка Давіда, слугі Свайго,

як абвясьціў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі адвеку,

як узьвясьціў вуснамі былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,

збавіць [нас] ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх, якія ненавідзяць нас,

што ўратуе нас ад ворагаў нашых; і ад рукі ўсіх ненавісьнікаў нашых;

учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўзгадаць сьвяты запавет Свой,

учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўспомніць сьвятую дамову Сваю,

прысягу, якой кляўся Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам

прысягу, якою прысягаў Ён Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

бяз страху, выбавіўшы нас з рукі ворагаў нашых,

каб бяз страху, пасьля збавеньня ад рук ворагаў нашых,

служыць Яму ў сьвятасьці і праведнасьці перад Ім у-ва ўсе дні жыцьця нашага.

мы служылі Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад Ім ва ўсе дні жыцьця нашага.

І ты, дзіцятка, будзеш названы прарокам Найвышэйшага, бо будзеш ісьці наперадзе перад абліччам Госпада падрыхтаваць шляхі Яму,

А ты, дзіця, назавешся прарокам Усявышняга, бо ідзеш перад абліччам Госпада — падрыхтаваць шляхі Яму,

даць народу пазнаць збаўленьне ў адпушчэньні грахоў іхніх,

каб разумеў народ Ягоны ратунак у дараваньні грахоў іхніх,

праз унутраную міласэрнасьць Бога нашага, у якой адведаў нас Усход з вышыні,

праз шчырую міласэрнасьць Бога нашага, якой наведаў нас Усход з вышыні,

зьявіць [сьвятло] тым, што сядзяць у цемры і ў ценю сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на шлях супакою».

прасьвятліць тых, што сядзяць у цемры і цяні сьмяротным, скіраваць ногі нашыя на шлях міру.

А дзіцятка ўзрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустыні да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.

А дзіця расло і мацавалася духам, і заставалася ў пустынях да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.

« 16 глава 2 глава »