Лукі 1 глава

Эвангельле паводле Лукі
Пераклад Антонія Бокуна → Пераклад Яна Станкевіча

Як ужо многія намагаліся напісаць аповесьць пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

Як шмат хто ўзяўся напісаць нарыс праз сталыя здарэньні памеж нас,

як пераказалі нам тыя, што былі ад пачатку відавочцамі і сталіся паслугачамі Слова,

Як перадалі нам тыя, што спачатку вочнікамі а слугачымі Слова былі, —

надумаў і я, прайшоўшы ўсё нанова, дакладна па парадку апісаць табе, вяльможны Тэафілю,

Здалося й імне добрым, дасьледаваўшы ўсе з належнага жарала, акуратна а з парадку напісаць тэ праз гэта, найпачэсьліўшы Хахілю,

каб ты пазнаў надзейнасьць словаў, у якіх быў навучаны.

Каб ты добра ведаў пэўнасьць таго, чаго ты быў навучаны.

Сталася ў дні Ірада, валадара Юдэйскага, [быў] сьвятар з Абіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка ягоная з дачок Аарона, і імя яе — Альжбета.

За дзён Гірада, караля Юдэйскага, быў адзін сьвятар, імям Захара, зь дзянное радоўкі Авінае, і жонка ягоная была з дачок Ааронавых, і імя ейнае Альжбета.

Былі яны абое праведныя перад Богам, ходзячы паводле прыказаньняў і пастановаў Госпада беззаганна.

Яны абое былі справядлівыя перад Богам, ходзячы ў вусіх расказаньнях а пастановах Спадаровых без заганы.

І не было ў іх дзіцяці, таму што Альжбета была няплодная, і абое яны былі пажылыя ў гадах сваіх.

Але ня мелі дзяцяці, бо Альжбета была бясплодная, і абое былі ацяжараныя гадамі.

І сталася, калі ў парадку чаргі сваёй ён спаўняў абавязак сьвятарскі перад Богам,

І сталася, як ён правіў сьвятарскі ўрад перад Богам у парадку свае радоўкі,

выпала яму паводле звычаю сьвятароў кадзіць, увайшоўшы ў бажніцу Госпадаву.

Подле звычаю сьвятарскага ўраду, было яму жэрабя кадзіць, як ён увыйшоў у Дом Спадароў;

І ўсё мноства народу звонку малілася ў час каджэньня.

А ўся множасьць люду малілася вонках у часе кадзеньня, —

І зьявіўся яму анёл Госпада, які стаў з правага боку кадзільнага ахвярніку.

І зьявіўся яму ангіл Спадароў, стоячы паправе аброчніка кадзеньня.

І ўстрывожыўся Захарыя, убачыўшы яго, і ахапіў яго страх.

І стрывожыўся Захара, абачыўшы, і ляк абняў яго.

Анёл жа сказаў яму: «Ня бойся, Захарыя! Бо пачутая просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян.

Але ангіл Спадароў сказаў яму: «Не лякайся, Захара; бо просьба твая пачута, і Альжбета, жонка твая, зачнець табе сына, і назавеш імя яго: Яан.

І будзе табе радасьць і вясёласьць, і многія ўзрадуюцца нараджэньню ягонаму.

І табе будзе радасьць а весялосьць, і шмат хто будзе цешыцца з нараджэньня яго.

Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і ня будзе піць віно і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ва ўлоньні маці сваёй.

Бо ён будзе вялікі ў ваччу Спадаровым, і ня будзе піць віна ані хмельнага напітку, і напоўніцца Духам Сьвятым нават ад жывата маці свае.

І многіх з сыноў Ізраіля зьверне да Госпада, Бога іхняга.

І шмат каго зь дзяцей Ізраелявых наверне да Спадара, Бога іхнага.

І будзе ісьці перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непаслухмяным — лад думак праведнікаў, каб падрыхтаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

І ён пойдзе перад Ім у духу а магутнасьці Ільлінае, каб зьвярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей і няслухменых да мудрасьці справядлівых, каб выгадаваць Спадару люд прыгатаваны».

І сказаў Захарыя анёлу: «З чаго даведаюся я гэтае? Бо я — стары, і жонка мая ў гадах пажылых».

І сказаў Захара ангілу: «З чаго я пазнаю гэта? бо я ўжо стары, і жонка мая вельма ацяжараная днямі».

І, адказваючы, сказаў яму анёл: «Я — Габрыэль, які стаю перад Богам, і я пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.

І, адказуючы, ангіл сказаў яму: «Я Гаўрэль, каторы стаю ў прытомнасьці Божай, і я быў пасланы казаць табе, і прынесьці табе дабравесьць.

І вось, будзеш ты маўчаць, і ня зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час».

І вось, ты будзеш бязмоўны, і ня будзеш магчы гукаць аж да дня, калі гэта станецца, бо ты не паверыў словам маім, каторыя споўняцца ўпару».

І чакаў народ Захарыю, і дзівіўся, што ён марудзіць у бажніцы.

Люд жа чакаў Захары й дзіваваўся, што ён так длякаецца ў Доме Божым.

А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і зразумелі, што бачыў відзеж у бажніцы; і ён ківаў ім, і застаўся немы.

І, як ён вышаў, ня мог гукаць да іх; і яны пазналі, што ён відзеў відзень у Доме Божым, бо ён ківаў ім; і застаўся немы.

І сталася, калі скончыліся дні службы ягонай, ён вярнуўся ў дом свой.

І сталася, што, як скончыліся дні адправы ягонае, ён адышоў да дому свайго.

Пасьля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і хавала гэта пяць месяцаў, кажучы:

А па тых днёх зачала Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, кажучы:

«Гэтак учыніў мне Госпад у дні, калі глянуў на мяне, каб зьняць з мяне ганьбу між людзьмі».

«Гэтак імне ўчыніў Спадар за дзён, калі глянуў, каб зьняць ганьбу маю памеж людзёў».

А ў шосты месяц быў пасланы анёл Габрыэль ад Бога ў горад Галілейскі, называны Назарэт,

А шостага месяца пасланы быў ад Бога ангіл Гаўрэль да места Ґалілейскага, званага Назарэт,

да дзяўчыны, заручанай з мужам на імя Язэп, з дому Давіда; а імя дзяўчыны — Марыя.

Да дзявушчае, заручанае з чалавекам, каторага імя было Язэп, з дому Давідавага, а дзявушчае імя: Марыя.

І, увайшоўшы да яе, анёл сказаў: «Радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; дабраслаўлёная ты між жанчынамі».

І, увыйшоўшы да яе, ангіл сказаў: «Здарова, ласкаю абдараваная! Спадар із табою; дабраславёная ты памеж жанок».

Яна ж, убачыўшы яго, устрывожылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта было за прывітаньне.

Яна ж, абачыўшы яго, парушылася на слова ягонае й разважала, што гэта было б за здарованьне.

І сказаў ёй анёл: «Ня бойся, Марыя! Бо ты знайшла ласку ў Бога.

І сказаў ёй ангіл: «Ня бойся, Марыя, бо ты прыдбала ласку ў Бога.

І вось, ты зачнеш ва ўлоньні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

І вось, зачнеш у жываце, і народзіш Сына, і назавеш імя Ягонае: Ісус.

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назавецца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага.

Ён будзе вялікі і назавецца Сынам Навышняга, і Спадар Бог дасьць Яму пасад Давідаў, айца Ягонага;

І Ён будзе валадарыць над домам Якуба на вякі, і Валадарству Ягонаму ня будзе канца».

І будзе гаспадарстваваць у доме Якававым навекі, і гаспадарству Ягонаму ня будзе канца».

А Марыя сказала анёлу: «Як гэта будзе, калі я не спазнала мужа?»

І сказала Марыя ангілу: «Як гэта будзе, калі я мужа ня знаю?»

І, адказваючы, анёл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе. І дзеля гэтага тое, што народзіцца Сьвятое, Сынам Божым назавецца.

І, адказуючы, ангіл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на Цябе, і моц Навышняга засьціць табе; затым і народжанае сьвятое назавецца Сынам Божым.

Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і вось ужо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай.

І вось, сваячка твая Альжбета, званая бясплоднай, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і гэты ё шосты месяц ёй, званай бясплоднай.

Бо ў Бога ніводнае слова ня будзе бяз сілы».

Бо ў Бога нічога няма немагчымага».

І сказала Марыя: «Вось я — служка Госпада; няхай станецца мне паводле слова твайго». І адыйшоў ад яе анёл.

І Марыя сказала: «Вось, служэбка Спадарова; хай будзе імне подле слова Твайго». І ангіл адышоў ад яе.

Устаўшы, Марыя ў тыя дні шпарка пайшла ў горную краіну, у горад Юды,

І ўстаўшы Марыя тых дзён, з пасьпехам пайшла да гаравое краіны, да места Юдзінага.

і ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Альжбету.

І ўвыйшла ў дом Захарын, і паздаровала Альжбету.

І сталася, калі Альжбета пачула прывітаньне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлоньні яе, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым.

І сталася, як пачула Альжбета здарованьне Марыіна, што скранулася дзяцянё ў жываце ейным, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым,

І ўсклікнула яна моцным голасам, і сказала: «Дабраслаўлёная ты між жанчынамі, і дабраслаўлёны плод улоньня твайго.

І загукала вялікім голасам, і сказала: «Дабраславёная ты памеж жанок, і дабраславёны плод жывата твайго.

І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?

І скуль гэта імне, што прышла маці Спадара майго да мяне?

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ва ўлоньні маім.

Бо, гля, як толькі гук здарованьня твайго загучэў у вушшу маім, скранулася з радасьці дзецянётка ў жываце маім.

І шчасьлівая тая, якая паверыла, бо зьдзейсьніцца сказанае ёй ад Госпада».

І дабраславёная тая, што паверыла, бо зьдзеецца сказанае ёй ад Спадара».

І сказала Марыя: «Узьвялічвае душа мая Госпада,

І сказала Марыя: «Узьвялічае душа мая Спадара;

і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцы маім,

І ўсьцешыі’ся дух мой у Вогу, Спасу маім;

бо Ён глянуў на паніжэньне служкі Сваёй. Бо вось, адгэтуль шчасьліваю будуць называць мяне ўсе пакаленьні,

Бо глянуў Ён на паніжэньне служэбкі Свае; вось, адгэтуль за шчасьлівую мяне будуць мець усі роды;

бо вялікае ўчыніў мне Магутны, і сьвятое імя Яго,

Бо ўчыніў імне вялічча Дужы; і сьвятое імя Ягонае;

і міласэрнасьць Ягоная з пакаленьня ў пакаленьне для тых, якія баяцца Яго.

І міласэрдзе Ягонае ад роду да роду да тых, што баяцца Яго.

Ён зьявіў уладу рамяном Сваім, расьсеяў ганарыстых думкамі сэрца іхняга;

Зьдзеяў моц цаўём Сваім; расьцярушыў пыхатых падумкамі сэрца іхнага;

скінуў моцных з пасадаў і ўзьвялічыў пакорных;

Ськінуў дужых із пасадаў і павышыў паніжаных.

галодных насыціў дабром, а багатых адпусьціў ні з чым.

Напоўніў прагнучых дабром, а багатых адаслаў пустых.

Падтрымаў Ізраіля, юнака Свайго, успомніў пра міласэрнасьць,

Памог Ізраелю, слузе Свайму, памятуючы на міласэрдзе,

як гаварыў адносна бацькоў нашых, адносна Абрагама і насеньня ягонага на вякі».

Як казаў айцом нашым, Абрагаму а насеньню ягонаму навекі».

Прабыла ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.

І заставалася Марыя зь ёй каля трох месяцаў, і зьвярнулася да дому свайго.

А Альжбеце настаў час нараджаць, і яна нарадзіла сына.

Альжбеце ж выпаўніўся час радзіць, і яна нарадзіла сына.

І пачулі суседзі і сваякі ейныя, што ўзьвялічыў Госпад міласэрнасьць Сваю над ёю, і цешыліся з ёю.

І пачулі суседзі а сваякі ейныя, як Спадар узьвялічыў міласэрдзе над ёй, і цешыліся зь ёю.

І сталася, у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хацелі назваць яго паводле імя бацькі ягонага Захарыям.

І сталася, што на восьмы дзень прышлі абразаць дзецянё і звалі яго, подле імені айца ягонага, Захара.

І, адказваючы, маці ягоная сказала: «Не, але ён будзе называцца Янам».

Але маці ягоная, адказуючы, сказала: «Не, але названы будзе Яанам».

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзічаў тваіх, хто называецца гэтым імем».

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзе тваім, каб быў названы гэтым імям».

І пыталіся на мігах у бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.

І паказавалі знакамі айцу ягонаму, як бы яго хацеў назваць.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў, кажучы: «Ян імя яму». І ўсе зьдзівіліся.

А ён, папрасіўшы дошчачкі, напісаў, кажучы: «Яан імя ягонае». І дзіваваліся ўсі.

І адразу расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

І якга адчыніліся вусны ягоныя а язык ягоны, і ён гукаў, хвалячы Бога.

І стаўся страх на ўсіх, што жылі побач, і гаварылі адзін аднаму словы гэтыя па ўсёй горнай краіне Юдэйскай.

І напаў страх на ўеіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй гаравой краіне Юдэі гукалі ўсі гэтыя словы.

І ўсе, якія чулі, складалі [гэта] ў сэрцы сваім, кажучы: «Што ж гэта будзе за дзіця?» І рука Госпада была з ім.

І ўсі, што чулі, складалі ў сэрцах сваіх, кажучы: «Што за дзецянё гэта будзе!» І запраўды рука Спадарова была зь ім.

І Захарыя, бацька ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым, і прарочыў, кажучы:

І Захара, айцец ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і праракаў, кажучы:

«Дабраслаўлёны Госпад, Бог Ізраіля, што адведаў народ Свой і даў выбаўленьне [яму],

«Дабраславёны Спадар, Бог Ізраеляў, што даведаўся й зьдзеяў адкупленьне люду Свайму;

і падняў рог збаўленьня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,

І ўзьняў рог спасеньня нам у доме Давіда, слугі Свайго;

як абвясьціў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі адвеку,

Як казаў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі ад веку,

збавіць [нас] ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх, якія ненавідзяць нас,

Праз спасеньне нас ад варагоў нашых і ад рукі ўсіх ненавідзячых нас;

учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўзгадаць сьвяты запавет Свой,

Што зьдзее міласэрдзе айцом нашым і ўспомне сьвятую ўмову Сваю,

прысягу, якой кляўся Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам

Прысягу, што Ён прысягнуў Абрагаму, айцу нашаму, даць нам,

бяз страху, выбавіўшы нас з рукі ворагаў нашых,

Каб бяз страху, з рукі непрыяцеляў сваіх вывальненыя, служылі Яму

служыць Яму ў сьвятасьці і праведнасьці перад Ім у-ва ўсе дні жыцьця нашага.

Ў сьвятасьці а справядлівасьці перад Ім усі дні жыцьця свайго.

І ты, дзіцятка, будзеш названы прарокам Найвышэйшага, бо будзеш ісьці наперадзе перад абліччам Госпада падрыхтаваць шляхі Яму,

І ты, дзецянё, назавешся прарокам Навышняга, бо пойдзеш перад відам Спадаровым, гатаваць дарогі Ягоныя,

даць народу пазнаць збаўленьне ў адпушчэньні грахоў іхніх,

Даць пазнаньне спасеньня люду Ягонаму ў дараваньню грахоў іхных,

праз унутраную міласэрнасьць Бога нашага, у якой адведаў нас Усход з вышыні,

Пераз чульлівае міласэрдзе Бога нашага, як із вышыні Золак даведаўся да нас,

зьявіць [сьвятло] тым, што сядзяць у цемры і ў ценю сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на шлях супакою».

Даць сьвятло седзячым у цямноце а ў сьценю сьмерці, кіраваць ногі нашыя на дарогу супакою».

А дзіцятка ўзрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустыні да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.

А дзяцё расло а дужэла духам, і было на пустынях аж да дня паказаньня свайго Ізраелю.

« 16 глава 2 глава »