Песьня Песьняў 1 глава

Песьня Песьняў Салямона
Пераклад Антонія Бокуна → Пераклад Яна Станкевіча

 
 

Песьня песьняў Салямона.
 
Песьня над песьнямі Салямонава. О, калі б ён цалаваў мяне цалаваньням вуснаў сваіх! бо любосьць твая лепшая за віно;

«Няхай ён цалуе мяне пацалункамі вуснаў сваіх!» «Бо пяшчоты твае лепшыя за віно.
 
Масьці твае прыемныя нюхаць, імя твае — вылітая масьць; за тое дзявушчыя любяць цябе.

Пах алейкаў тваіх салодкі. Алей разьліты — імя тваё. Дзеля гэтага дзяўчыны кахаюць цябе».
 
Цягні мяне за сабою, пабяжым; павёў мяне кароль да пакояў сваіх; мы радавацца а цешыцца зь цябе будзем; успамінаем любосьць тваю болей як віно; пасьцівыя любяць цябе.

«Цягні мяне за сабой! Пабяжым! Увядзі мяне, валадару, у пакоі свае». «Будзем радавацца і весяліцца з табою, будзем узгадваць пра пяшчоты твае [больш], чым пра віно; заслужана кахаюць цябе!»
 
Чарнявая я, але харошая, дачкі ерузалімскія! як буданы кідарскія, як заслоны Салямонавы.

«Чарнявая я, і зграбная, дочкі Ерусалімскія, як намёты Кедара, як палатніны Салямона.
 
Не глядзіце на мяне, што я чарнявая, што загарэла ад сонца: сынове маці мае ўгневаліся на мяне, пастанавілі сьцерагчы вінішчы, свайго ж вінішча я не ўсьцерагла.

Не глядзіце на мяне, што я смуглявая, бо сонца апаліла мяне. Сыны маці маёй разгневаліся на мяне, паставілі мяне пільнаваць вінаграднікі, а я не ўпільнавала вінаграднік мой.
 
Скажы імне, любовы душою маёй: ідзе ты пасьвішся? ідзе супачываеш паўднём? чаму імне быці як аднэй, што круціцца памеж стадаў таварышаў тваіх?

Распавядзі мне, каханьне душы маёй, дзе ты пасьвіш, дзе адпачываеш апоўдні, каб не блукаць мне між чародаў таварышаў тваіх».
 
Калі ня ведама тэ, найпазарнейшая із жанок, то йдзі сабе па сьлядох авец і пасьві казяняты свае ля сялібаў пастускіх.

«Калі ня ведаеш гэтага, найпрыгажэйшая між жанчынаў, дык ідзі па сьлядах авечак, і пасьві казьлянятаў тваіх каля буданоў пастушыных.
 
Да жаробанькі свае ў цялежках фараонавых я прыраўнаў цябе, о прыяцелка мая!

Да жаробкі ў калясніцы фараона я ўпадобніў цябе, сяброўка мая.
 
Якія харошыя шчокі твае ў прыборах, шыя твая ў кралях.

Прыгожыя шчочкі твае пад кляйнотамі, шыя твая — у каралях.
 
Прыборы залатыя мы зробім табе із срэбнымі бодкамі.

Мы зробім табе кляйноты залатыя з блішчыкамі срэбнымі».
 
Пакуль кароль узьлягае, нард мой выдаець пах свой.

«Пакуль валадар быў за сталом сваім, нард мой разьліваў водар свой.
 
Пучок міровы любовы мой у мяне, меж пелькаў маіх супачывае.

Любы мой для мяне — як мяшэчак з мірам, які начуе на грудзях маіх.
 
Гранка кіпра любовы мой у мяне, у вінішчах Енґедзкіх.

Любы мой для мяне — як гронка кіпровая ў вінаградніках Эн-Геды».
 
О, ты пазорная, прыяцелка мая, о, ты пазорная! вочы твае галубіныя.

«Якая прыгожая ты, сяброўка мая, якая прыгожая! Вочы твае — як галубкі».
 
О, ты пазорны, любовы мой, і прыемны! і пасьцеля наша — зяленіва;

«Які прыгожы ты, любы мой, які цудоўны! Ложак наш — зеляніна,
 
Балькі дамоў нашых — кедры, шалёўкі нашы — кіпрысы.

страха дому нашага — кедры, столь нашая — кіпарысы».
 



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.