Лукі 1 глава

Эвангельле паводле Лукі
Пераклад Антонія Бокуна → Открытый перевод

Як ужо многія намагаліся напісаць аповесьць пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,

як пераказалі нам тыя, што былі ад пачатку відавочцамі і сталіся паслугачамі Слова,

в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,

надумаў і я, прайшоўшы ўсё нанова, дакладна па парадку апісаць табе, вяльможны Тэафілю,

решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,

каб ты пазнаў надзейнасьць словаў, у якіх быў навучаны.

чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.

Сталася ў дні Ірада, валадара Юдэйскага, [быў] сьвятар з Абіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка ягоная з дачок Аарона, і імя яе — Альжбета.

Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.

Былі яны абое праведныя перад Богам, ходзячы паводле прыказаньняў і пастановаў Госпада беззаганна.

Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.

І не было ў іх дзіцяці, таму што Альжбета была няплодная, і абое яны былі пажылыя ў гадах сваіх.

Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.

І сталася, калі ў парадку чаргі сваёй ён спаўняў абавязак сьвятарскі перад Богам,

Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,

выпала яму паводле звычаю сьвятароў кадзіць, увайшоўшы ў бажніцу Госпадаву.

выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,

І ўсё мноства народу звонку малілася ў час каджэньня.

а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.

І зьявіўся яму анёл Госпада, які стаў з правага боку кадзільнага ахвярніку.

И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.

І ўстрывожыўся Захарыя, убачыўшы яго, і ахапіў яго страх.

Ужаснулся Захария, страх охватил его,

Анёл жа сказаў яму: «Ня бойся, Захарыя! Бо пачутая просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян.

но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.

І будзе табе радасьць і вясёласьць, і многія ўзрадуюцца нараджэньню ягонаму.

Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,

Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і ня будзе піць віно і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ва ўлоньні маці сваёй.

ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.

І многіх з сыноў Ізраіля зьверне да Госпада, Бога іхняга.

Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.

І будзе ісьці перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непаслухмяным — лад думак праведнікаў, каб падрыхтаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.

І сказаў Захарыя анёлу: «З чаго даведаюся я гэтае? Бо я — стары, і жонка мая ў гадах пажылых».

Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.

І, адказваючы, сказаў яму анёл: «Я — Габрыэль, які стаю перад Богам, і я пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.

Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.

І вось, будзеш ты маўчаць, і ня зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час».

А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.

І чакаў народ Захарыю, і дзівіўся, што ён марудзіць у бажніцы.

Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.

А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і зразумелі, што бачыў відзеж у бажніцы; і ён ківаў ім, і застаўся немы.

А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.

І сталася, калі скончыліся дні службы ягонай, ён вярнуўся ў дом свой.

Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.

Пасьля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і хавала гэта пяць месяцаў, кажучы:

Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:

«Гэтак учыніў мне Госпад у дні, калі глянуў на мяне, каб зьняць з мяне ганьбу між людзьмі».

«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».

А ў шосты месяц быў пасланы анёл Габрыэль ад Бога ў горад Галілейскі, называны Назарэт,

А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,

да дзяўчыны, заручанай з мужам на імя Язэп, з дому Давіда; а імя дзяўчыны — Марыя.

к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.

І, увайшоўшы да яе, анёл сказаў: «Радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; дабраслаўлёная ты між жанчынамі».

Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!

Яна ж, убачыўшы яго, устрывожылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта было за прывітаньне.

Та испугалась, не понимая этого приветствия.

І сказаў ёй анёл: «Ня бойся, Марыя! Бо ты знайшла ласку ў Бога.

Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!

І вось, ты зачнеш ва ўлоньні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назавецца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага.

Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида

І Ён будзе валадарыць над домам Якуба на вякі, і Валадарству Ягонаму ня будзе канца».

и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.

А Марыя сказала анёлу: «Як гэта будзе, калі я не спазнала мужа?»

Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.

І, адказваючы, анёл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе. І дзеля гэтага тое, што народзіцца Сьвятое, Сынам Божым назавецца.

Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.

Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і вось ужо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай.

И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,

Бо ў Бога ніводнае слова ня будзе бяз сілы».

ибо всякое слово Бога сбудется.

І сказала Марыя: «Вось я — служка Госпада; няхай станецца мне паводле слова твайго». І адыйшоў ад яе анёл.

Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.

Устаўшы, Марыя ў тыя дні шпарка пайшла ў горную краіну, у горад Юды,

Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;

і ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Альжбету.

она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.

І сталася, калі Альжбета пачула прывітаньне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлоньні яе, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым.

Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,

І ўсклікнула яна моцным голасам, і сказала: «Дабраслаўлёная ты між жанчынамі, і дабраслаўлёны плод улоньня твайго.

воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!

І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?

И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ва ўлоньні маім.

Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.

І шчасьлівая тая, якая паверыла, бо зьдзейсьніцца сказанае ёй ад Госпада».

Благословенна поверившая обещанию Господа!

І сказала Марыя: «Узьвялічвае душа мая Госпада,

И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцы маім,

радуется дух мой Богу, Спасителю моему,

бо Ён глянуў на паніжэньне служкі Сваёй. Бо вось, адгэтуль шчасьліваю будуць называць мяне ўсе пакаленьні,

ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,

бо вялікае ўчыніў мне Магутны, і сьвятое імя Яго,

ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,

і міласэрнасьць Ягоная з пакаленьня ў пакаленьне для тых, якія баяцца Яго.

Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.

Ён зьявіў уладу рамяном Сваім, расьсеяў ганарыстых думкамі сэрца іхняга;

Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,

скінуў моцных з пасадаў і ўзьвялічыў пакорных;

низверг владык, неприметных — возвысил,

галодных насыціў дабром, а багатых адпусьціў ні з чым.

нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.

Падтрымаў Ізраіля, юнака Свайго, успомніў пра міласэрнасьць,

Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,

як гаварыў адносна бацькоў нашых, адносна Абрагама і насеньня ягонага на вякі».

обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.

Прабыла ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.

Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.

А Альжбеце настаў час нараджаць, і яна нарадзіла сына.

А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.

І пачулі суседзі і сваякі ейныя, што ўзьвялічыў Госпад міласэрнасьць Сваю над ёю, і цешыліся з ёю.

Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.

І сталася, у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хацелі назваць яго паводле імя бацькі ягонага Захарыям.

На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.

І, адказваючы, маці ягоная сказала: «Не, але ён будзе называцца Янам».

Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзічаў тваіх, хто называецца гэтым імем».

Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».

І пыталіся на мігах у бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.

И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў, кажучы: «Ян імя яму». І ўсе зьдзівіліся.

Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».

І адразу расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.

І стаўся страх на ўсіх, што жылі побач, і гаварылі адзін аднаму словы гэтыя па ўсёй горнай краіне Юдэйскай.

Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.

І ўсе, якія чулі, складалі [гэта] ў сэрцы сваім, кажучы: «Што ж гэта будзе за дзіця?» І рука Госпада была з ім.

Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.

І Захарыя, бацька ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым, і прарочыў, кажучы:

Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:

«Дабраслаўлёны Госпад, Бог Ізраіля, што адведаў народ Свой і даў выбаўленьне [яму],

— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,

і падняў рог збаўленьня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,

Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида

як абвясьціў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі адвеку,

(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),

збавіць [нас] ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх, якія ненавідзяць нас,

избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.

учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўзгадаць сьвяты запавет Свой,

Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,

прысягу, якой кляўся Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам

о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:

бяз страху, выбавіўшы нас з рукі ворагаў нашых,

избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,

служыць Яму ў сьвятасьці і праведнасьці перад Ім у-ва ўсе дні жыцьця нашага.

благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.

І ты, дзіцятка, будзеш названы прарокам Найвышэйшага, бо будзеш ісьці наперадзе перад абліччам Госпада падрыхтаваць шляхі Яму,

А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,

даць народу пазнаць збаўленьне ў адпушчэньні грахоў іхніх,

возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.

праз унутраную міласэрнасьць Бога нашага, у якой адведаў нас Усход з вышыні,

По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,

зьявіць [сьвятло] тым, што сядзяць у цемры і ў ценю сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на шлях супакою».

светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.

А дзіцятка ўзрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустыні да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.

Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.

« 16 глава 2 глава »