Лукаша 1 глава

Паводля Лукаша Сьвятое Эвангельле
Пераклад Сабілы і Малахава → Открытый перевод

Паколькі (ужо) многія ўзяліся складаць апавяданьне адносна добра вядомых між намі падзей,

Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,

як перадалі нам тыя, што ад пачатку былі вачавідцы і служыцелі Слова,

в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,

прыйшло на думку і мне, дасьледаваўшы наноў усё вельмі пільна, апісаць табе па парадку, высокашаноўны Тэахвіле,

решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,

каб (ты) даведаўся адносна таго, (у) чым быў настаўлены: у верагоднасьці (гэных) слоў.

чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.

Быў (жа) у дні Гірада, валадара жыдоўскага, нікаторы сьвятар імем Захар з Авіявай чаргі і жонка ягоная з дачок Агаронавых; і імя ейнае — Альжбета.

Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.

Былі ж (яны) абое праведныя перад Богам, жывучы па ўсіх прыказаньнях і пастановах Госпадавых бяззаганна.

Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.

І ня было ў іх дзіцяці, бо Альжбета была няплодная, і абое (яны) былі састарэлымі ў днях сваіх.

Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.

Выпала ж яму служыць у парадку чаргі сваёй перад (Абліччам) Бога.

Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,

Згодна звычаю сьвятароў атрымаў (ён) жэрабя кадзіць, увайшоўшы ў Сьвятыню Госпада;

выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,

і ўсё мноства народу ў час каджэньня малілася вонках.

а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.

І зьявіўся яму Ангел Госпада, стоячы справа ад кадзільнага ахвярніка.

И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.

І сумеўся Захар, убачыўшы, і страх напаў на яго;

Ужаснулся Захария, страх охватил его,

але Ангел сказаў яму: ня бойся, Захар, бо пачута малітва твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Яан.

но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.

І будзе табе радасьць і весялосьць, і многія ўзрадуюцца з нараджэньня ягонага;

Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,

бо (ён) будзе вялікі перад Госпадам; і ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ў чэраве маткі сваёй;

ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.

і многіх сыноў Ізраэлявых наверне да Госпада Бога іхнага;

Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.

і ён будзе ісьці перад Ім у Духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы ба́цькаў да дзяцей, і няпаслухмяных да мудрасьці праведных, каб падрыхтаваць Госпаду народ гатовы.

Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.

І сказаў Захар Ангелу: па чым пазнаю я гэтае? бо я стары, і жонка мая састарэлая ў днях сваіх.

Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.

І, адказваючы, Ангел сказаў яму: я Гаўрыіл, што перад Вачамі Бога стаю, і пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.

Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.

І вось, будзеш (ты) маўчаць, і ня здолееш гаварыць да таго дня, калі гэтае збудзецца, за тое, што (ты) ня паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час.

А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.

І чакаў народ Захара і дзівіўся, што ён марудзіць у Сьвятыні.

Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.

Выйшаўшы ж, ён ня мог гаварыць да іх, і (яны) пазналі, што (ён) бачыў у Сьвятыні зьяву; і ён даваў знакі ім і заставаўся нямым.

А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.

І сталася, як скончыліся дні служэньня ягонага, прыйшоў (ён) у дом свой.

Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.

Пасьля ж гэтых дзён зачала́ Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, ка́жучы:

Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:

так учыніў мне Госпад у дні, у якія Ён глянуў (на мяне, каб) зьняць зь мяне ганьбу між людзьмі.

«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».

У шосты ж месяц пасланы быў Ангел Гаўрыіл ад Бога ў места Галілейскае, якога назва Назарэт,

А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,

да дзевы, заручанай з мужам, імя якому Язэп, з дому Давідавага; а імя дзевы — Марыля.

к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.

І, увайшоўшы да яе, Ангел сказаў: радуйся, ласкай (Божай) абдараваная! Госпад з табою; багаслаўлена ты між жанок.

Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!

Яна ж, убачыўшы (яго), была зьбянтэжана ад слова ягонага і разважала, што гэта (за) прывітаньне магло бы быць?

Та испугалась, не понимая этого приветствия.

І сказаў ёй Ангел: ня бойся, Марыля; бо (ты) знайшла Багадаць у Бога.

Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!

І вось зачнеш у чэраве і народзіш Сына і дасі Яму Імя: Ісус.

Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага будзе названы, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага,

Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида

і будзе гаспадарыць над домам Якубавым давеку, і Гаспадарству Ягонаму ня будзе канца.

и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.

Марыля ж сказала Ангелу: як гэта будзе, калі (я) ня ведаю мужа?

Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.

І, адказваючы, Ангел сказаў ёй: Дух Сьвяты найдзе́ на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе: вось чаму і нараджаемы Сьвяты будзе названы Сынам Бога.

Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.

І вось, Альжбета, сваячка твая, і яна зачала́ сына ў старасьці сваёй, і гэта (ужо) ёй ёсьць шосты месяц, той, (якую) называюць няплоднай.

И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,

Бо ў Бога ніводнае слова ня застанецца бяссільным.

ибо всякое слово Бога сбудется.

І сказала Марыля: вось (я) — слуга Госпада; няхай станецца мне па слову твайму. І адыйшоў ад яе Ангел.

Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.

Устаўшы ж Марыля ў тыя дні борзда пайшла ў горную краіну, у места Юдзіна,

Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;

і ўвайшла ў дом Захара і прывітала Альжбету.

она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.

І сталася, як Альжбета ўчула прывітаньне Марылі, устрапянулася дзіцятка ў чэраве яе, і напоўнілася Альжбета Духам Сьвятым,

Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,

і закрычала моцным голасам і сказала: багасла́ўлена ты між жанок, і багасла́ўлены Плод чэрава твайго.

воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!

І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?

И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, устрапянулася вясёла дзіцятка ў чэраве маім.

Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.

І шчасьліва паверыўшая, бо збудзецца сказанае ёй ад Госпада.

Благословенна поверившая обещанию Господа!

І сказала Марыля: вяліча́е душа мая Госпада;

И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу Збавіцелю маім,

радуется дух мой Богу, Спасителю моему,

што глянуў (Ён) на пакорлівасьць рабыні Ягонай, бо вось адгэтуль шчасьліваю называць будуць мяне ўсе роды,

ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,

бо вялікае ўчыніў мне Ду́жы; і сьвятое Імя Ягонае;

ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,

і міласэрнасьць Ягоная ў роды радоў для тых, што баяцца Яго.

Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.

(Ён) учыніў сілу Рукою Сваёю; расьсеяў напышаных думкай сэрца іхнага;

Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,

скінуў моцных з пасадаў і ўзьнёс пакорлівых,

низверг владык, неприметных — возвысил,

галодных насыціў дабром, а багатыроў адправіў ні з чым;

нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.

падтрымаў Ізраэля, служку Ягонага, успомніў пра літасьць,

Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,

як сказаў да ба́цькаў нашых, да Абрагама і насеньня ягонага давеку.

обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.

Прабыла-ж Марыля зь ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.

Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.

А Альжбеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.

І пачулі суседзі ды сваякі ейныя, што Госпад явіў вялікую літасьць Ягоную над ёй і радаваліся зь ёю.

Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.

І сталася: у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіця, і хацелі назваць яго па імені бацькі ягонага, Захарам.

На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.

І, адказаўшы, маці ягоная сказала: не, але названы будзе Яанам.

Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».

І сказалі ёй: нікога няма ў радні тваёй, хто завецца імем гэтым.

Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».

І пыталіся знакамі ў бацькі ягонага, як бы (ён) хацеў назваць яго.

И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.

І, папрасіўшы дошчачку, (ён) напісаў, загадваючы: Яан ёсьць імя ягонае. І зьдзівіліся ўсе.

Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».

У той жа час расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і (ён) стаў гаварыць, багаслаўляючы Бога.

И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.

І напаў страх на ўсіх жыву́чых вакол іх; і па ўсёй горнай краіне Юдэйскай расказавалі (пра) усе гэтыя падзеі.

Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.

І ўсе, хто пачуў, склалі (гэта) у сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе дзіця гэтае?» І Рука Госпада была зь ім.

Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.

І Захар, бацька ягоны, быў напоўнены Духам Сьвятым і прарочыў, кажучы:

Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:

«Багаславен Госпад Бог Ізраэляў таму, што наведаў і ўчыніў збаўленьне народу Ягонаму.

— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,

І ўзьняў Рог збаўленьня нам у доме Давідавым, слугі Ягонага,

Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида

як абвясьціў праз вусны былых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх,

(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),

збаўленьне ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх нянавідзячых нас;

избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.

учыніць літасьць ба́цькам нашым і ўспомніць Запавет Свой сьвяты,

Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,

прысягу, якой прысягаўся Абрагаму, ба́цьку нашаму:

о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:

даць нам бяз страху, збавіўшы ад рукі ворагаў нашых, служыць Яму

избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,

у сьвятасьці і праведнасьці перад Ім усе дні жыцьця нашага.

благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.

І ты, дзіця, прарокам Найвышэйшага названы будзеш; бо (ты) будзеш ісьці перад Абліччам Госпада, (каб) падрыхтаваць шляхі Яму;

А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,

даць веданьне збаўленьня народу Ягонаму ў дараваньні грахоў іхных

возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.

па прычыне сардэчнай літасьці Бога нашага, у каторай адведаў нас Усход з вышынí,

По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,

(каб) прасьвяціць тых, што сядзяць у цемры і цяню сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на дарогу міру».

светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.

А дзіця даро́сьлела і ўмацоўвалася духам, і было ў пустэльнях аж да дня зьяўленьня свайго Ізраэлю.

Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.

« 16 глава 2 глава »