Нээміі 9 глава

Кніга Нээміі
Пераклад Васіля Сёмухі → Перевод Десницкого

На дваццаць чацьвёрты дзень гэтага месяца сабраліся ўсе сыны Ізраілевыя, якія пасьціліся і ў вярэтах і з попелам на галовах сваіх.

На двадцать четвертый день этого месяца собрались сыны Израилевы для поста, одетые в мешковину, с прахом на головах.

І аддзялілася насеньне Ізраілевае ад усіх іншародных, і ўсталі і спавядаліся ў грахах сваіх і ў злачынствах бацькоў сваіх.

Потомки израильтян отделились от всех иноплеменников — они стояли и исповедовались в своих грехах и в провинностях своих отцов.

І стаялі на сваім месцы, і чвэрць дня чыталі з кнігі закона Госпада Бога свайго, і чвэрць спавядаліся і пакланяліся Госпаду Богу свайму.

Так они стояли и четверть дня читали свиток Божьего закона, а четверть дня — исповедовались и поклонялись Господу, своему Богу.

І ўсталі на ўзвышанае месца лявітаў: Ісус, Ванія, Кадмііл, Шэванія, Вуній, Шэрэвія, Ванія, Хэнані, і гучна заклікалі да Госпада Бога свайго.

На возвышении для левитов стояли Ешуа, Бани, Кадмиэл, Шеванья, Бунни, Шеревья, Бани и Кенани и громко взывали к Господу, своему Богу.

І сказалі лявіты — Ісус, Кадмііл, Ванія, Хашаўнія, Шэрэвія, Гадыя, Шэванія, Пэтахія: устаньце, слаўце Госпада Бога вашага адвеку і давеку. Хай славасловяць вартае ўслаўленьня і вышэйшае за ўсякае славаслоўе і хвалу імя Тваё!

Левиты Ешуа, Кадмиэл, Бани, Хашавнея, Шеревья, Ходия, Шеванья и Петахья провозгласили: «Поднимитесь, благословляйте Господа вашего Бога от века и до века! Пусть благословляют люди славное Твое имя — оно превыше любых благословений, любой хвалы!

І сказаў Эздра: Ты, Госпадзе адзіны. Ты стварыў неба, нябёсы нябёсаў і ўсё войска іх, зямлю і ўсё, што на ёй, моры і ўсё, што ў іх, і Ты жывіш усё гэта, і нябесныя войскі Табе пакланяюцца.

Это Ты, Господи, только Ты — сотворил Ты небеса, небеса небес и всё воинство их, землю и всё, что на ней, воды и всё, что в них, всему этому даешь Ты жизнь, и воинство небесное поклоняется Тебе.

Ты Сам, Госпадзе Божа, выбраў Абрагама і вывеў яго з Ура Халдэйскага, і даў яму імя Абрагама,

Это Ты, Господи — Бог, избравший Аврама, Ты вывел его из Ура халдейского и дал ему имя Авраам.

і знайшоў яго сэрца верным прад Табою, і заключыў зь ім запавет, каб даць семені ягонаму зямлю Хананэяў, Хэтэяў, Амарэяў, Фэрэзэяў, Евусэяў і Гергэсэяў. І Ты выканаў слова Сваё, бо Ты праведны.

Ты счел сердце его верным и заключил с ним завет, обещав отдать его потомству землю ханаанеев, хеттов, амореев, периззеев, евусеев и гиргашеев. Ты исполнил обещанное, ибо Ты праведен!

Ты ўбачыў бедства бацькоў нашых у Егіпце і пачуў енк іхні каля Чэрмнага мора,

Ты увидел беду отцов наших в Египте, услышал вопль их у Красного моря,

і паказаў знакі і цуды над фараонам і над усімі рабамі ягонымі, і над усім народам зямлі ягонай, бо Ты ведаў, што яны пагардліва абыходзіліся зь імі, і зарабіў Ты Сабе імя да гэтага дня.

явил знамения и чудеса фараону со всеми слугами его и всему народу той страны, видя упорство их — и прославил имя Свое по сей день.

Ты расьсек перад імі мора, і яны сярод мора прайшлі па сухім, а тых, што гналіся за імі, укінуў у глыбіні, як камень у вялікія воды.

Перед отцами нашими Ты рассек море, посреди моря их посуху провел, а преследователей низринул в пучины, словно камень в могучий поток.

У слупе воблачным Ты вёў іх удзень і ў слупе вогненным уначы, каб асьвятляць ім дарогу, па якой ім ісьці.

Ты шел впереди отцов наших днем в облачном столбе, а ночью — в огненном, освещая им путь, по которому они шли.

І сышоў Ты на гару Сінай і гаварыў зь імі зь неба, і даў ім суды справядлівыя, законы правільныя; пастановы і запаведзі добрыя.

Ты сошел на гору Синай и говорил с ними с небес, Ты дал им праведные повеления, истинный Закон, установления и заповеди благие.

І ўказаў ім сьвятую Тваю суботу і запаведзі, і пастановы і закон падаў ім праз раба Твайго Майсея.

Ты открыл им святую Свою субботу, через Моисея передал им заповеди, установления и законы.

І хлеб зь неба Ты даваў ім у голадзе іхнім і ваду з каменю крынічыў ім у смазе іхняй, і сказаў ім, каб яны пайшлі і авалодалі зямлёю, якую Ты, падняўшы руку Тваю, запрысягнуўся даць ім.

Они голодали — Ты послал им хлеб с небес, жаждали — воду извел из скалы. Ты отправил их наследовать землю, которую Своей рукой им был готов передать.

Але яны і бацькі нашыя ўпарціліся, і шыю сваю трымалі пругка, і ня слухаліся наказаў Тваіх;

Но они, наши отцы, упорствовали, не склоняли головы, не слушали заповедей Твоих,

не захацелі слухацца і ня ўспомнілі цудоўных дзеяў Тваіх, якія Ты рабіў зь імі, і трымалі шыю сваю пругка і з упартасьці сваёй паставілі над сабою правадыра, каб вярнуцца ў рабства сваё. Але Ты Бог, Які любіць дараваць, добры і міласэрны, доўгацярплівы і шматлітасьцівы, і Ты не пакінуў іх.

отказывались слушать и не помнили о чудесах, которые Ты с ними сотворил. Не склонили они головы, и в мятеже избрали главаря, кто поведет их назад в египетское рабство — но Ты Бог прощающий, милостивый и терпеливый, Твой гнев медлит, а Твоя любовь велика, Ты не покинул их.

І хоць яны зрабілі сабе літое цяля і сказалі: вось бог твой, які вывеў цябе зь Егіпта, і хоць рабілі вялікія абразы,

Они сделали литого тельца и называли его богом, который вывел их из Египта, совершая великое кощунство —

але Ты, зь вялікай міласэрнасьці Тваёй, не пакідаў іх у пустыні; слуп воблачны не адыходзіў ад іх удзень, каб весьці іх па шляху, і слуп вогненны ўначы, каб сьвяціць ім у дарозе, якою яны ішлі.

но Ты по великой Своей милости не оставил их в пустыне, не лишил указующего путь облачного столпа днем и огненного ночью, освещая им путь, по которому они шли.

І Ты даў ім Духа Твайго добрага, каб настаўляць іх, і манну Тваю не адбіраў ад вуснаў іхніх, і ваду даваў ім дзеля наталеньня смагі іхняй.

Для наставления Ты дал им Дух Твой благой, не лишил их и манны для пропитания, а когда страдали от жажды — давал им воду.

Сорак гадоў Ты карміў іх у пустыні; яны ні ў чым ня мелі нястачы, вопратка іхняя не старэла, і ногі іхнія ня пухлі.

Сорок лет Ты поддерживал их в пустыне, и ни в чем они не нуждались: одежде не было сносу, и ноги не опухали.

І Ты даў ім царства і народы, і падзяліў ім, і яны авалодалі зямлёю Сігона, і зямлёю цара Есэвонскага, і зямлёю Ога, цара Васанскага.

Ты отдал им народы и царства, каждый уголок вручил им в надел: овладели они землей Сихона, землей царя хешбонского, и землей Ога, царя хашанского.

І сыноў іхніх Ты памножыў, як зоркі нябесныя, і ўвёў іх у зямлю, пра якую Ты казаў бацькам іхнім, што яны прыйдуць валодаць ёю.

Умножил Ты их детей, словно звезды на небе, ввел их в страну, которую их отцам обещал дать в наследие.

І ўвайшлі сыны іхнія, і авалодалі зямлёю. І Ты скарыў ім жыхароў зямлі, Хананэяў, і аддаў іх у рукі іхнія, і цароў іхніх, і народы зямлі, каб яны рабілі зь імі па сваёй волі.

Туда и пришли потомки, и завладели этой страной, а Ты покорил им ее хананейских жителей: и царей, и народы предал в их руки, чтобы поступили с ними, как пожелают.

І занялі яны ўмацаваныя гарады і тлустую зямлю, і ўзялі ў валоданьне дамы, напоўненыя ўсялякім дабром, вадаёмы, высечаныя з каменю, вінаградныя і масьлічныя сады і мноства дрэў з пладамі на ежу. Яны елі, насычаліся, тлусьцелі і мелі асалоду зь вялікай дабрыні Тваёй;

И они захватили укрепленные города и плодородные поля, овладели домами, переполненными всяким добром, вырытыми колодцами, виноградниками, масличными и плодовыми деревьями в изобилии. И они насытились полученным, насладились великой Твоей благостью —

і зрабіліся ўпартыя і ўзбурыліся супроць Цябе: і занядбалі закон Твой, забівалі прарокаў Тваіх, якія ўмаўлялі іх зьвярнуцца да Цябе, і рабілі вялікія абразы.

и заупрямились, восстали против Тебя, забросили твой закон, убивали Твоих пророков, которые напоминали им о покаянии, а Тебе ответили великим кощунством.

І Ты аддаў іх у рукі ворагам іхнім, якія ўціскалі іх. Але калі, у цяжкі для яго час, яны заклікалі Цябе, Ты выслухваў іх зь нябёсаў, і зь вялікай міласэрнасьці Тваёй, даваў ім ратавальнікаў, і яны ратавалі іх ад рук ворагаў іхніх.

Тогда Ты на беду им предавал их в руки угнетателей — а они в беде вызвали к тебе, и Ты с небес слышал их и по великому Своему милосердию посылал им избавителей, чтобы избавили их от руки угнетателей.

А калі супакойваліся, дык спачатку пачыналі рабіць благое перад абліччам Тваім, і Ты аддаваў іх у рукі няпрыяцеляў іхніх, і яны панавалі над імі. Але калі яны зноў заклікалі Цябе, Ты выслухваў іх зь нябёсаў і зь вялікай міласэрнасьці Тваёй, выбаўляў іх шмат разоў.

Но они, едва передохнув, снова начинали творить пред Тобой зло, и ты оставлял их врагам, которые правили ими — а они каялись и взывали к Тебе, и ты с небес слышал их и избавлял по великому Своему милосердию, и так многократно.

Ты нагадваў ім зьвярнуцца да закона Твайго, але яны ўпарціліся і ня слухалі наказаў Тваіх і ўхіляліся ад пастановаў Тваіх, якімі жыў бы чалавек, калі б выконваў іх і хрыбет свой зрабілі ўпарцістым, і шыю сваю трымалі пругка, і ня слухаліся.

Так ты убеждал их вернуться к Закону Твоему, но они упорно отказывались слушать Твои заповеди и грешили против правосудия Твоего — а ведь в этом человек и находит жизнь, если только исполнит! Но шея их окаменела, голова их не склонилась, они были непослушны.

Чакаючы іхняга навароту, Ты марудзіў шмат гадоў і нагадваў ім Духам Тваім праз прарокаў Тваіх, але яны ня слухалі. І Ты аддаў іх у рукі іншаземных народаў.

Долгие годы Ты терпеливо наставлял их Своим Духом, но они не стали слушать, и тогда Ты предал их в руки язычников.

Але Ты зь вялікай міласэрнасьці Тваёй, Ты ня вынішчыў іх да канца і не пакідаў іх, бо Ты Бог добры і літасьцівы.

Но по великому Своему милосердию Ты не истребил их до конца и не оставил их, ведь Ты — Бог милостивый и терпеливый.

І сёньня, Божа наш, Божа вялікі, моцны і страшны, Які захоўвае запавет і міласьць! хай ня будзе малым перад абліччам Тваім уся пакута, якая спасьцігла нас, цароў нашых, князёў нашых, і сьвятароў нашых, і прарокаў нашых, і бацькоў нашых і ўвесь народ Твой ад дзён цароў Асірыйскіх да сёньня.

И теперь, Боже наш, Бог великий, могучий и страшный, верно хранящий завет, да не сочтешь Ты ничтожным то страдание, что обрушилось на нас: на царей, на вождей, на священников и на пророков, на наших отцов и на весь Твой народ со дней царей ассирийских и по сю пору.

Ва ўсім, што спасьцігла нас, Ты праведны, бо Ты рабіў паводле праўды, а мы вінаватыя.

Но во всем, что нас постигло, видна Твоя правда, ибо дела Твои истинны, а мы творили зло.

Цары нашыя, князі нашыя, сьвятары нашыя і бацькі нашыя ня выконвалі закону Твайго, і ня слухалі наказаў Тваіх і напамінаў Тваіх, якімі Ты нагадваў ім.

Ни цари наши, ни вожди наши, ни священники и отцы наши не соблюдали Твоего Закона и не слушали заповедей Твоих и наставлений, которыми Ты их убеждал.

І ў царстве сваім пры вялікім дабры Тваім, якое Ты даваў ім, і на прасторнай і тлустай зямлі, якую Ты выдзеліў ім, яны ня служылі Табе і не адварочваліся ад ліхіх дзеяў сваіх.

В собственном своем царстве, при великих твоих благодеяниях, на земле широкой и обильной, которой ты их наделил, не служили они Тебе, не оставляли злых своих дел.

І вось, мы цяпер рабы; на той зямлі, якую Ты даў бацькам нашым, каб карміцца яе пладамі і яе дабром, вось, мы рабы.

И вот сегодня мы — рабы. В той самой стране, которую Ты дал нашим отцам, чтобы они вкушали ее плоды и пользовались ее благами — теперь мы в ней рабы.

І ўтворы свае яна багата прыносіць царам, якім Ты ўпакорыў нас за грахі нашыя. І целамі нашымі і быдлам нашым яны валодаюць, як самі хочуць, і мы ў вялікім уціску.

Обильный ее урожай — для царей, которых Ты поставил над нами за наши грехи. Распоряжаются они и нашими телами, и скотом нашим, как пожелают, а мы в большой беде.

Пасьля ўсяго гэтага мы даём цьвёрдае абавязацельства і падпісваем, і на подпісе пячатка князёў нашых, лявітаў нашых і сьвятароў нашых.

(\va 10:1\va) И во всем этом мы даем письменное ручательство и запечатывают его наши вожди, левиты и священники».

« 8 глава 10 глава »