Нэгэміна 9 глава

Кніга Нэгэміна
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

І дваццаць чацьвертага дня гэтага месяца зьберліся сынове Ізраелявы — постуючыя, і ў зрэб’ю і з попелам на сабе.

На двадцать четвертый день этого месяца собрались сыны Израилевы для поста, одетые в мешковину, с прахом на головах.

І аддзялілася насеньне Ізраелява ад усіх чужнікоў, і сталі, і спавядаліся з грахоў сваіх і зь бяспраўяў айцоў сваіх.

Потомки израильтян отделились от всех иноплеменников — они стояли и исповедовались в своих грехах и в провинностях своих отцов.

І стаялі на сваім месцу, і чэцьверць дня чыталі з кнігі Закону СПАДАРА, Бога свайго, і чэцьверць спавядаліся а кланяліся СПАДАРУ, Богу свайму.

Так они стояли и четверть дня читали свиток Божьего закона, а четверть дня — исповедовались и поклонялись Господу, своему Богу.

І сталі на вышках зь Левітаў: Ешуа а Вань, Кадмель, Шэваня, Бунь, Шэрэва, Бань, Хенані, і гукалі вялікім голасам да СПАДАРА, Бога свайго.

На возвышении для левитов стояли Ешуа, Бани, Кадмиэл, Шеванья, Бунни, Шеревья, Бани и Кенани и громко взывали к Господу, своему Богу.

І сказалі Левітаве — Ешуа а Кадмель, Бань, Гашалнея, Шэрэва, Года, Шэваня, Петага: «Станьце, дабраслаўце СПАДАРА, Бога свайго, ад веку аж навекі. Хай дабраславяць славутае імя Твае, і няхай яно ўзьвялічыцца над усі дабраславенствы а хвалу!

Левиты Ешуа, Кадмиэл, Бани, Хашавнея, Шеревья, Ходия, Шеванья и Петахья провозгласили: «Поднимитесь, благословляйте Господа вашего Бога от века и до века! Пусть благословляют люди славное Твое имя — оно превыше любых благословений, любой хвалы!

Ты ё Тый, СПАДАРУ, што сам учыніў нябёсы, нябёсы нябёс з усім войскам іх, зямлю а ўсе, што на ёй, моры а ўсе, што ў іх; і Ты жывіш усіх; і войска нябёснае Табе кланяецца.

Это Ты, Господи, только Ты — сотворил Ты небеса, небеса небес и всё воинство их, землю и всё, что на ней, воды и всё, что в них, всему этому даешь Ты жизнь, и воинство небесное поклоняется Тебе.

Ты ё Тый, СПАДАРУ Божа, што абраў Абрама, і вывеў яго з Ура Хальдэйскага, і даў яму імя Абрагам,

Это Ты, Господи — Бог, избравший Аврама, Ты вывел его из Ура халдейского и дал ему имя Авраам.

І знайшоў сэрца ягонае верным перад Сабою, і ўчыніў зь ім змову, каб даць насеньню ягонаму зямлю Канаанаў, Гэцічаў, Аморэяў а Перэзэаяў а Евусэяў а Ґерґесэў; і Ты споўніў слова Свае, бо Ты справядлівы.

Ты счел сердце его верным и заключил с ним завет, обещав отдать его потомству землю ханаанеев, хеттов, амореев, периззеев, евусеев и гиргашеев. Ты исполнил обещанное, ибо Ты праведен!

Ты абачыў гароту бацькоў нашых у Ягіпце, і галашэньне іхнае пачуў ля Чырвонага мора.

Ты увидел беду отцов наших в Египте, услышал вопль их у Красного моря,

І даў знакі а чудосы на фараону, і на ўсіх слугах ягоных і на ўсім людзе зямлі ягонае, бо Ты ведаў, што яны задумлялі ліха на іх, і зрабіў Ты сабе імя дагэтуль.

явил знамения и чудеса фараону со всеми слугами его и всему народу той страны, видя упорство их — и прославил имя Свое по сей день.

Ты прадзяліў перад імі мора, і яны сярод мора прайшлі па сушы, і тых, што гналіся за імі, ты ўкінуў у глыбіні, як камень у вялікія воды.

Перед отцами нашими Ты рассек море, посреди моря их посуху провел, а преследователей низринул в пучины, словно камень в могучий поток.

У стаўпе болачным Ты вёў іх удзень і ў стаўпе агняным — ночы, каб сьвяціць ім дарогу, кудэй ісьці ім.

Ты шел впереди отцов наших днем в облачном столбе, а ночью — в огненном, освещая им путь, по которому они шли.

І зышоў Ты на гару Сынай, і гукаў зь імі зь неба, і даў ім справядлівыя суды, праўдзівыя правы, добрыя ўставы а расказаньні;

Ты сошел на гору Синай и говорил с ними с небес, Ты дал им праведные повеления, истинный Закон, установления и заповеди благие.

І сьвятую сыботу Сваю азнайміў ім, і расказаў ім расказаньні, уставы а правы рукою Масея, слугі Свайго.

Ты открыл им святую Свою субботу, через Моисея передал им заповеди, установления и законы.

І хлеб ізь неба Ты даваў ім у галадоў іхную, і ваду із скалы тачыў ім у смазе іхнай, і сказаў ім прыйсьці адзяржаць на спадак зямлю, праз каторую Ты падняў руку даць ім.

Они голодали — Ты послал им хлеб с небес, жаждали — воду извел из скалы. Ты отправил их наследовать землю, которую Своей рукой им был готов передать.

Але яны а бацькі нашыя задумлялі ліха, і скалянілі завыйкі свае, і ня слухалі расказаньняў Тваіх;

Но они, наши отцы, упорствовали, не склоняли головы, не слушали заповедей Твоих,

І адмовіліся слухаць, і ня ўспомнелі чудосаў Тваіх, што Ты ўчыніў у іх, і скалянілі шыі свае, і ў сваёй упорлівасьці ўстанавілі правадыра, каб зьвярнуцца да няволі свае. Але Ты Бог дараваньняў, ласкучынюшчы а спагадлівы, памальны да гневу а вельма міласэрны, і не пакінуў іх.

отказывались слушать и не помнили о чудесах, которые Ты с ними сотворил. Не склонили они головы, и в мятеже избрали главаря, кто поведет их назад в египетское рабство — но Ты Бог прощающий, милостивый и терпеливый, Твой гнев медлит, а Твоя любовь велика, Ты не покинул их.

Нават, як яны зрабілі сабе выліванае цялё й сказалі: "Гэта бог твой, што вывеў цябе зь Ягіпту", і рабілі вялікія блявузґаньні;

Они сделали литого тельца и называли его богом, который вывел их из Египта, совершая великое кощунство —

Але Ты, зь вялікае бачнасьці Свае не пакінуў іх на пустыні: стоўп болачны не адходзіў ад іх у дзень, каб весьці іх па дарозе, і стоўп агняны — ночы, каб сьвяціць ім па дарозе, кудэй ім ісьці.

но Ты по великой Своей милости не оставил их в пустыне, не лишил указующего путь облачного столпа днем и огненного ночью, освещая им путь, по которому они шли.

І Ты даў ім Духа Свайго добрага, каб навучаць іх, і манну Сваю не адыймаў ад вуснаў іхных, і ваду даваў ім прагнаць смагу іхную.

Для наставления Ты дал им Дух Твой благой, не лишил их и манны для пропитания, а когда страдали от жажды — давал им воду.

І сорак год Ты жывіў іх на пустыні; яны ня мелі нястачы; адзецьці іхныя не старэлі, і ногі ня пухлі.

Сорок лет Ты поддерживал их в пустыне, и ни в чем они не нуждались: одежде не было сносу, и ноги не опухали.

І Ты даў ім гаспадарствы а люды, і надзяліў ім кажны куток, і яны апанавалі зямлю Сыгона, і зямлю караля Гэшбонскага, і зямлю Оґа, караля Вашанскага.

Ты отдал им народы и царства, каждый уголок вручил им в надел: овладели они землей Сихона, землей царя хешбонского, и землей Ога, царя хашанского.

І сыноў іхных Ты размножыў, як зоры нябёсныя, і прывёў іх да тае зямлі, праз каторую Ты казаў бацьком іхным, што яны прыйдуць дзяржаць яе.

Умножил Ты их детей, словно звезды на небе, ввел их в страну, которую их отцам обещал дать в наследие.

І ўвыйшлі сынове іхныя, і апанавалі зямлю. І Ты ўслышыў перад імі жыхараў зямлі, Канаанаў, і аддаў іх у рукі іхныя, і каралёў іхных, і люды зямлі, каб яны рабілі зь імі подле волі свае.

Туда и пришли потомки, и завладели этой страной, а Ты покорил им ее хананейских жителей: и царей, и народы предал в их руки, чтобы поступили с ними, как пожелают.

І заваявалі яны ўмацаваныя месты й сытую зямлю, і замелі дамы, поўныя ўсялякага дабра, копані, вінныя а аліўныя сады і множасьць садовых дзерваў. Дык яны елі, і пад’елі, і ўеліся, і раскашаваліся ў Тваёй вялікай дабрыні;

И они захватили укрепленные города и плодородные поля, овладели домами, переполненными всяким добром, вырытыми колодцами, виноградниками, масличными и плодовыми деревьями в изобилии. И они насытились полученным, насладились великой Твоей благостью —

Але яны спрацівіліся а збунтаваліся супроці Цябе, і закінулі Права Твае за хрыбет свой, і забівалі прарокаў Тваіх, каторыя сьветчылі супроці іх, каб навярнуць іх да Цябе, і зрабілі вялікія блявузґаньні.

и заупрямились, восстали против Тебя, забросили твой закон, убивали Твоих пророков, которые напоминали им о покаянии, а Тебе ответили великим кощунством.

І Ты аддаў іх у рукі ўцісканьнікаў іхных, каторыя немарасьцілі іх. І часу бяды свае яны галасілі да Цябе, і Ты зь нябёс выслухаваў і, подле шмат якіх бачнасьцяў Сваіх, Ты даваў ім ратаваньнікаў, каторыя ратавалі іх ад рукі ўцісканьнікаў іхных.

Тогда Ты на беду им предавал их в руки угнетателей — а они в беде вызвали к тебе, и Ты с небес слышал их и по великому Своему милосердию посылал им избавителей, чтобы избавили их от руки угнетателей.

Як жа супакоеваліся, то ізноў пачыналі рабіць ліха перад відзеньням Тваім, і Ты пакідаў іх у руках непрыяцеляў іхных, і яны панавалі над імі. Але як яны зьвярнуліся а галасілі да Цябе, Ты выслухаваў іх ізь нябёс і выбаўляў іх шмат разоў, подле бачнасьцяў Сваіх.

Но они, едва передохнув, снова начинали творить пред Тобой зло, и ты оставлял их врагам, которые правили ими — а они каялись и взывали к Тебе, и ты с небес слышал их и избавлял по великому Своему милосердию, и так многократно.

Ты сьветчыў ім зьвярнуцца да Права Твайго, але яны задумлялі ліха й ня слухалі расказаньняў Тваіх а судоў Тваіх, каторымі жыў бы чалавек, калі б паўніў іх, але грашылі супроці іх, і адхінулі плечы свае, і скалянілі завыек свой, і ня слухалі.

Так ты убеждал их вернуться к Закону Твоему, но они упорно отказывались слушать Твои заповеди и грешили против правосудия Твоего — а ведь в этом человек и находит жизнь, если только исполнит! Но шея их окаменела, голова их не склонилась, они были непослушны.

І Ты адвалок дзеля іх шмат год, і сьветчыў ім Духам Сваім прарокамі Сваімі; але яны не прыслухаліся. І Ты аддаў іх у руку людам земляў.

Долгие годы Ты терпеливо наставлял их Своим Духом, но они не стали слушать, и тогда Ты предал их в руки язычников.

Але, зь вялікае бачнасьці Свае, Ты ня выгубіў іх сусім чыста ані пакінуў іх, бо Ты Бог ласкучынюшчы а спагадлівы.

Но по великому Своему милосердию Ты не истребил их до конца и не оставил их, ведь Ты — Бог милостивый и терпеливый.

Дык цяпер, Божа наш, Божа вялікі, магутны а страшны, змову а міласэрдзе заховуючы, хай ня менее перад Табою ўся гарота, што стрэла нас, каралёў нашых, князёў нашых а сьвятароў нашых а прарокаў нашых а бацькоў нашых а ўвесь люд ад часу каралёў Асырскіх аж дагэтуль.

И теперь, Боже наш, Бог великий, могучий и страшный, верно хранящий завет, да не сочтешь Ты ничтожным то страдание, что обрушилось на нас: на царей, на вождей, на священников и на пророков, на наших отцов и на весь Твой народ со дней царей ассирийских и по сю пору.

Ты, адылі, справядлівы ў вусім, што прышло на нас, бо Ты рабіў праўдзіва, а мы рабілі нягодна.

Но во всем, что нас постигло, видна Твоя правда, ибо дела Твои истинны, а мы творили зло.

Ані каралёве нашы, князі нашы, сьвятарове нашы ані айцове нашы не дзяржалі Права Твайго ані прыслухаліся да расказаньняў Тваіх а сьветчаньняў Тваіх, каторымі Ты сьветчыў ім.

Ни цари наши, ни вожди наши, ни священники и отцы наши не соблюдали Твоего Закона и не слушали заповедей Твоих и наставлений, которыми Ты их убеждал.

Бо яны ня служылі Табе ў каралеўстве сваім ані ў вялікім дабру, што Ты даваў ім, ані ў прасторнай а сытой зямлі, каторую Ты даў ім, ані адвярнуліся ад нягодных учынкаў сваіх.

В собственном своем царстве, при великих твоих благодеяниях, на земле широкой и обильной, которой ты их наделил, не служили они Тебе, не оставляли злых своих дел.

Вось, мы нявольнікі цяпер і на зямлі, каторую Ты даў бацьком нашым есьці плады яе й дабро яе, вось, мы нявольнікі на ёй.

И вот сегодня мы — рабы. В той самой стране, которую Ты дал нашим отцам, чтобы они вкушали ее плоды и пользовались ее благами — теперь мы в ней рабы.

І яна даець шмат уроду каралём, хаторых Ты пастававіў над намі за грахі нашы. Яны самадумам пануюць таксама над целамі нашымі й над статкам нашым; а мы ў вялікім уціску.

Обильный ее урожай — для царей, которых Ты поставил над нами за наши грехи. Распоряжаются они и нашими телами, и скотом нашим, как пожелают, а мы в большой беде.

І з прычыны ўсяго гэтага мы робім змову цьвярдую й падпісуем, а князі нашы, Левітаве, сьвятарове прыкладаюць пячаць».

(\va 10:1\va) И во всем этом мы даем письменное ручательство и запечатывают его наши вожди, левиты и священники».

« 8 глава 10 глава »