1 да Фесаланікійцаў 1 глава

Першае пасланьне да Фесаланікійцаў
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская Библия

Павал і Сілуан і Цімафей Царкве Фесаланіцкай у Богу Айцы і Госпадзе Ісусе Хрысьце: мілата вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.

Па́ѵелъ и҆ сїлѹа́нъ и҆ тїмоѳе́й цр҃кви солѹ́нстѣй ѡ҆ бз҃ѣ ѻ҆ц҃ѣ̀ и҆ гд҇ѣ ї҆и҃сѣ хр҇тѣ̀: блгдть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ и҆ гд҇а ї҆и҃са хр҇та̀.

Увесь час дзякуем Богу за ўсіх вас, спамінаючы вас у малітвах нашых,

Благодари́мъ бг҃а всегда̀ ѡ҆ всѣ́хъ ва́съ, помина́нїе ѡ҆ ва́съ творѧ́ще въ моли́твахъ на́шихъ,

няспынна памятаючы вашу дзею веры і працу любові і цярплівасьць спадзяваньня на Госпада нашага Ісуса Хрыста прад Богам і Айцом нашым,

непреста́ннѡ помина́юще ва́ше дѣ́ло вѣ́ры, и҆ трѹ́дъ любвѐ, и҆ терпѣ́нїе ѹ҆пова́нїѧ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀, пред̾ бг҃омъ и҆ ѻ҆ц҃е́мъ на́шимъ,

ведаючы выбраньне ваша, любасныя браты;

вѣ́дѧще, бра́тїе возлю́бленнаѧ, ѿ бг҃а и҆збра́нїе ва́ше:

бо наша зьвеставаньне ў вас было ня ў слове толькі, а і ў сіле, і ў Сьвятым Духу і з многімі сьведчаньнямі, як вы самі ведаеце, якія мы былі для вас паміж вамі.

ѩ҆́кѡ бл҃говѣствова́нїе на́ше не бы́сть къ ва́мъ въ сло́вѣ то́чїю, но и҆ въ си́лѣ, и҆ въ дс҃ѣ ст҃ѣ, и҆ во и҆звѣще́нїи мно́зѣ, ѩ҆́коже и҆ вѣ́сте, каковѝ бы́хомъ въ ва́съ ра́ди ва́съ.

І вы пачалі пераймаць нас і Госпада, прыняўшы слова ў вялікіх смутках з радасьцю Духа Сьвятога,

(За҄ 263.) И҆ вы̀ подѡ́бницы бы́сте на́мъ и҆ гд҇ѹ, прїе́мше сло́во въ ско́рби мно́зѣ съ ра́достїю дх҃а ст҃а́гѡ,

так што вы зрабіліся ўзорам усім веруючым у Македоніі і Ахаі.

ѩ҆́кѡ бы́ти ва́мъ ѡ҆́бразъ всѣ҄мъ вѣ́рѹющымъ въ македо́нїи и҆ а҆ха́їи.

Бо ад вас пранеслася слова Гасподняе ня толькі ў Македоніі і Ахаі, але і па ўсіх усюдах прайшла слава пра веру вашую ў Бога, так што нам ні пра што ня трэба распавядаць.

Ѿ ва́съ бо промче́сѧ сло́во гд҇не не то́кмѡ въ македо́нїи и҆ а҆ха́їи, но и҆ во всѧ́ко мѣ́сто вѣ́ра ва́ша, ѩ҆́же къ бг҃ѹ, и҆зы́де, ѩ҆́кѡ не тре́бовати на́мъ глаго́лати что̀.

Бо самі яны распавядаюць пра нас, які прыход мы мелі ў вас і як вы навярнуліся ад ідалаў да Бога, каб служыць Богу жывому і сапраўднаму

Ті́и бо ѡ҆ на́съ возвѣща́ютъ, како́въ вхо́дъ и҆мѣ́хомъ къ ва́мъ, и҆ ка́кѡ ѡ҆брати́стесѧ къ бг҃ѹ ѿ їдѡлъ, рабо́тати бг҃ѹ жи́вѹ и҆ и҆́стиннѹ

і чакаць зь нябёсаў Сына Ягонага, Якога Ён уваскрэсіў зь мёртвых, Ісуса, Які ратуе нас ад будучага гневу.

и҆ жда́ти сн҃а є҆гѡ̀ съ нб҃съ, є҆го́же воскр҃сѝ и҆з̾ ме́ртвыхъ, ї҆и҃са, и҆збавлѧ́ющаго на́съ ѿ гнѣ́ва грѧдѹ́щагѡ.

« 4 глава 2 глава »