Выслоўяў Саламонавых 18 глава

Кніга выслоўяў Саламонавых
Пераклад Васіля Сёмухі → Русского Библейского Центра

Сваволі шукае прымхлівы, паўстае супроць усяго разумнага.

Неразумны ня любіць думаць, а толькі паказаць бы свой розум.

З прыходам бязбожнага прыходзіць і пагарда, а з вартым пагарды — ганьба.

Слова з вуснаў чалавечых — глыбокія воды; крыніца мудрасьці — бруісты паток.

Нядобра быць ласкавым зь бязбожным, каб абвергнуць праведнага ў судзе.

Вусны бязглуздага цягнуць у незлагадзь, а словы яго выклікаюць бойку.

Язык бязглуздага — пагібель яму, а вусны яго — сетка на душу ягоную.

Словы нагаворшчыка — як прысмакі, і яны гладка ўваходзяць у нутро чалавека.

Нядбалы ў працы сваёй — брат марнатраўцы.

Імя Госпада — моцная вежа: убягае ў яе праведнік, і ў бясьпецы.

Маёмасьць багатага — як моцны горад ягоны, і высокім мурам здаецца яму.

Перад падзеньнем узносіцца сэрца чалавека, а сьціпласьць ідзе наперадзе славы.

Хто дае адказ, ня выслухаўшы, той неразумны і брыдка яму.

Дух чалавека пераносіць яго немачы; а прыгнечаны дух — хто можа ўмацаваць яго.

Сэрца разумнага набывае веды, і вуха мудрых шукае ведаў.

Дарунак дае чалавеку прастору і да вяльможаў давядзе яго.

Першы ў цяжбіне сваёй мае рацыю, але прыходзіць супернік ягоны і паняверыць яе.

Жэрабя спыняе спрэчкі і вырашае паміж моцнымі.

Азлоблены брат няпрыступнейшы за моцны горад, і свары падобныя на замкі замка.

Ад плоду вуснаў чалавека напаўняецца чэрава ягонае; вытворамі вуснаў сваіх ён насычаецца.

Сьмерць і жыцьцё — ва ўладзе языка, і хто любіць яго, скаштуе ад плоду яго.

Хто знайшоў жонку, той знайшоў дабро і атрымаў мілату ад Госпада.

З мальбою гаворыць убогі, а багаты адказвае груба.

Хто хоча мець сяброў, той і сам павінен быць прыязны; і бывае сябар больш прыязны за брата.