1 да Карынфянаў 2 глава

Першае пасланьне да Карынфянаў
Пераклад Васіля Сёмухі → Українська Біблія. Турконяк

І калі я прыходзіў да вас, браты, прыходзіў абвяшчаць вам сьведчаньне Божае не ў высока ўзьнёсласьці слова ці мудрасьці.

І я, брати, коли прийшов до вас, не прийшов звіщати вам Божу таємницю вишуканими словами й мудрістю,

Бо я пастанавіў сабе нічога іншага між вамі ня ведаць, апроч Ісуса Хрыста, і пры тым — укрыжаванага.

бо я вважав за правильне не знати серед вас нічого, крім Ісуса Христа, і то розп’ятого.

І быў я ў вас зьняможаны і ў страху і ў вялікім трымценьні.

Тож перебував я серед вас у немочі, у страху і у великому трепеті;

І слова маё, і казань мая не ў пераканаўчых словах чалавечай мудрасьці, а ў выяўленьні Духа і сілы,

і моє слово, і моя проповідь — не в переконливих словах мудрості, але в проявах Духа та сили,

каб вера вашая была ня ў мудрасьці чалавечай, а ў сіле Божай.

щоб ваша віра була не через людську мудрість, а через Божу силу.

А мудрасьць мы прапаведуем сярод дасканалых, але мудрасьць ня веку гэтага і ня ўладцаў веку гэтага праходных,

Ми говоримо про мудрість досконалих, а не про мудрість цього віку чи правителів цього віку, які минають.

а прапаведуем мудрасьць Божую, тайную, схаваную, якую Бог вызначыў спрадвеку на славу нашую,

Але ми говоримо про Божу премудрість, заховану в таємниці, яку відкрив Бог перед віками для нашої слави;

якое ніхто з уладцаў веку гэтага не спазнаў; бо, калі б спазналі, дык не ўкрыжавалі б Госпада славы.

її ніхто з правителів цього віку не пізнав, бо коли б пізнали, то не розіп’яли би Господа слави.

А, як напісана: «ня бачыла таго вока і ня чула вуха, і ня ўзыходзіла тое ў сэрца чалавека, што тым Бог падрыхтаваў, хто любіць Яго».

Але, як написано: Чого око не бачило й вухо не чуло і що на серце людині не приходило, — те приготував Бог тим, які люблять Його!

А нам Бог адкрыў гэта Духам Сваім; бо Дух ва ўсё пранікае, і ў глыбіні Божыя.

Нам це Бог відкрив через [Свого] Духа, бо Дух досліджує все, навіть глибини Божі.

Бо хто зь людзей ведае, што ў чалавеку, акрамя духу чалавечага, які жыве ў ім? Так і Божага ніхто ня ведае, акрамя Духа Божага.

Бо хто з людей знає те, що є в людині, крім духа людини, який живе в ній? Так само й Божого ніхто не пізнав, хіба тільки Дух Божий.

Але мы прынялі ня духа сьвету гэтага, а Духа ад Бога, каб ведаць дараванае нам ад Бога;

Ми ж одержали не духа світу, але Духа, Який від Бога, щоби знати те, що дароване нам Богом;

што і абвяшчаем не ад чалавечай мудрасьці вывучанымі словамі, а вывучанымі ад Духа Сьвятога, суадносячы духоўнае з духоўным.

про що й говоримо не вченими словами людської мудрості, але навченими [Святим] Духом, порівнюючи духовне з Духовним.

Душэўны чалавек ня прымае таго, што ад Духа Божага, бо ён лічыць гэта юродзтвам; і ня можа разумець, бо пра гэта трэба разважаць духоўна.

Адже душевна людина не приймає того, що від Божого Духа, бо для неї це безумство й вона не може цього зрозуміти, тому що це досліджується духовно.

А духоўны разважае пра ўсё, а пра яго разважыць ніхто ня можа.

Духовна ж людина про все це судить, а її саму ніхто не судить.

Бо «хто спазнаў розум Гасподні, каб мог разважыць яго?» А мы маем розум Хрыстовы.

Бо хто пізнав розум Господа, хто повчатиме Його? Ми ж маємо розум Христа!