1 да Карынцянаў 13 глава

Першае пасланне да Карынцянаў
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

Калі я гавару мовамі людзей і анёлаў, а любові не маю, я — як медзь звонкая або гулкія цымбалы.

Аще языки человеческими глаголю и ангелскими, любве же не имам, бых (яко) медь звенящи, или кимвал звяцаяй.

Калі маю дар прароцтва і спазнаў усе таямніцы, і маю ўсякія веды і паўнату веры, каб перастаўляць горы, а любові не маю, то я — нішто.

и аще имам пророчество, и вем тайны вся и весь разум, и аще имам всю веру, яко и горы преставляти, любве же не имам, ничтоже есмь.

Калі раздам усю маёмасць сваю і аддам цела сваё на спаленне, а любові не маю, няма мне з гэтага ніякай карысці.

И аще раздам вся имения моя, и аще предам тело мое, во еже сжещи е, любве же не имам, ни кая польза ми есть.

Любоў доўгацярплівая, любоў ласкавая, не зайздросціць, любоў не пыхлівая, не ганарыцца,

Любы долготерпит, милосердствует, любы не завидит, любы не превозносится, не гордится,

не бессаромная, не шукае свайго, не гневаецца, не памятае зла,

не безчинствует, не ищет своих си, не раздражается, не мыслит зла,

не радуецца несправядлівасці, але радуецца разам з праўдай.

не радуется о неправде, радуется же о истине:

Усё зносіць, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё церпіць.

вся любит, всему веру емлет, вся уповает, вся терпит.

Любоў ніколі не мінае. Не так як прароцтвы, якія спыняцца, ці мовы, якія змоўкнуць, ці веды, якія скончацца.

Любы николиже отпадает, аще же пророчествия упразднятся, аще ли языцы умолкнут, аще разум испразднится.

Бо мы часткова пазнаем і часткова прарочым,

От части бо разумеваем и от части пророчествуем:

а калі настане дасканалае, тады тое, што частковае, знікне.

егда же приидет совершенное, тогда, еже от части, упразднится.

Калі я быў дзіцём, то як дзіця гаварыў, як дзіця думаў, як дзіця разважаў; а калі стаў мужчынам, то пакінуў дзіцячае.

Егда бех младенец, яко младенец глаголах, яко младенец мудрствовах, яко младенец смышлях: егда же бых муж, отвергох младенческая.

Бо цяпер мы бачым праз люстэрка, цьмяна, а тады — тварам у твар. Цяпер я ведаю часткова, тады ж спазнаю так, як і я спазнаны.

Видим убо ныне якоже зерцалом в гадании, тогда же лицем к лицу: ныне разумею от части, тогда же познаю, якоже и познан бых.

А цяпер трываюць вера, надзея і любоў — гэтыя тры, але найбольшая з іх любоў.

Ныне же пребывают вера, надежда, любы, три сия: болши же сих любы.