1 да карыньцянаў 13 глава

Першае Пасланьне Апостала Паўлы да карыньцянаў
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская на русском

Калі я гавару мовамі чалавечымі і (нават) ангельскімі, але ня маю любові, то я стаўся (як) медзь зьвінячая, альбо кімбал, які бразгае.

Аще языки человеческими глаголю и ангелскими, любве же не имам, бых (яко) медь звенящи, или кимвал звяцаяй.

І калі маю прароцтва і ведаю ўсе тайны і (маю) усякае веданьне, і калі маю ўсю веру, так каб горы перастаўляць, а любові ня маю, (то) я — нішто.

и аще имам пророчество, и вем тайны вся и весь разум, и аще имам всю веру, яко и горы преставляти, любве же не имам, ничтоже есмь.

І калі я раздам усе маёмасьці мае, і калі аддам цела маё на спаленьне, а любові ня маю, то няма мне ніякай карысьці.

И аще раздам вся имения моя, и аще предам тело мое, во еже сжещи е, любве же не имам, ни кая польза ми есть.

Любоў церпіць доўга, (любоў) — міласэрная, любоў ня зайздросьціць, любоў ня вывышшаецца, ня хванабэрыцца,

Любы долготерпит, милосердствует, любы не завидит, любы не превозносится, не гордится,

ня буяніць, ня шукае свайго, ня раздражняецца, ня заду́мвае ліха,

не безчинствует, не ищет своих си, не раздражается, не мыслит зла,

ня радуецца няправеднасьці, а радуецца разам з праўдай,

не радуется о неправде, радуется же о истине:

усё пакрывае, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё церпіць.

вся любит, всему веру емлет, вся уповает, вся терпит.

Любоў ніколі ня зьнікае, нават калі прароцтвы спыняцца, калі мовы змоўкнуць, калі веданьне шчэзьне,

Любы николиже отпадает, аще же пророчествия упразднятся, аще ли языцы умолкнут, аще разум испразднится.

бо часткова ведаем і часткова прарочым;

От части бо разумеваем и от части пророчествуем:

калі ж прыйдзе дасканалае, то тады, што частковае, шчэзьне.

егда же приидет совершенное, тогда, еже от части, упразднится.

Калі я быў дзіцём, (то) гаварыў як дзіцё, думаў як дзіцё, разважаў як дзіцё, а калі (я) стаў мужчынам, то пакінуў дзіцячае.

Егда бех младенец, яко младенец глаголах, яко младенец мудрствовах, яко младенец смышлях: егда же бых муж, отвергох младенческая.

Бо цяпер мы бачым у алегорыі, як праз люстэрка, а тады (убачым) яўна; цяпер я ведаю часткова, а тады пазна́ю, як і я пазна́ны.

Видим убо ныне якоже зерцалом в гадании, тогда же лицем к лицу: ныне разумею от части, тогда же познаю, якоже и познан бых.

Цяпер жа прабываюць (у нас) гэтыя тры: вера, надзея, любоў; а любоў зь іх — большая.

Ныне же пребывают вера, надежда, любы, три сия: болши же сих любы.