1 да карыньцянаў 2 глава

Першае Пасланьне Апостала Паўлы да карыньцянаў
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская на русском

І я, прыйшоўшы да вас, браты, прыйшоў (каб) ня ў высокаўзьнёсласьці слова, альбо мудрасьці абвяшчаць вам сьведчаньне Бога,

И аз пришед к вам, братие, приидох не по превосходному словеси или премудрости возвещая вам свидетелство Божие:

бо я разважыў ня ведаць сярод вас нічога, акрамя Ісуса Хрыста, і Таго ўкрыжаванага;

не судих бо ведети что в вас, точию Иисуса Христа, и сего распята:

і я быў у вас у немачы і ў страху, і ў вялікім трымценьні.

и аз в немощи и страсе и трепете мнозе бых в вас.

І слова маё і навучаньне маё ня ў пераканаўчых словах чалавечай мудрасьці, але ў выяўленьні Духа і сілы,

И слово мое и проповедь моя не в препретелных человеческия премудрости словесех, но в явлении духа и силы,

каб вера вашая была (абгрунтаваная) ня на чалавечай мудрасьці, але на сіле Бога.

да вера ваша не в мудрости человечестей, но в силе Божией будет.

Мудрасьць жа мы апавяшчаем сярод дасканалых: мудрасьць жа ня веку гэтага і ня ўладаў веку гэтага зьнішчаемых,

Премудрость же глаголем в совершенных, премудрость же не века сего, ни князей века сего престающих,

але апавяшчаем мудрасьць Бога, у тайне ўкрытую, якую Бог прадугледзіў для славы нашай перш (усіх) вякоў,

но глаголем премудрость Божию, в тайне сокровенную, юже предустави Бог прежде век в славу нашу,

якую ніхто з уладаў веку гэтага ня пазнаў; бо калі б пазналі (яе, то) ня раскрыжавалі б Госпада славы.

юже никтоже от князей века сего разуме: аще бо быша разумели, не быша Господа славы распяли.

Але як напісана: «ня бачыла вока, і ня чула вуха, і на сэрца чалавека ня прыходзіла тое, што прыгатаваў Бог тым, хто любіць Яго».

Но якоже есть писано: ихже око не виде, и ухо не слыша, и на сердце человеку не взыдоша, яже уготова Бог любящым его.

Нам жа Бог адкрыў (гэта) праз Духа Свайго; бо Дух усё дасьле́дуе, і глыбіні Бога.

Нам же Бог открыл есть духом своим: дух бо вся испытует, и глубины Божия.

Бо хто ведае зь людзей, што ў чалавеку, акрамя духа чалавека, які ў ім? Так і таго, што ў Бога, ніхто ня ведае, акрамя Духа Божага.

Кто бо весть от человек, яже в человеце, точию дух человека, живущий в нем? Такожде и Божия никтоже весть, точию Дух Божий.

Мы ж прынялі ня духа сьвету гэтага, але Духа, Які ад Бога, каб ведаць, што дарована нам ад Бога,

Мы же не духа мира сего прияхом, но духа иже от Бога, да вемы яже от Бога дарованная нам,

што і абвяшчаем ня вучонымі словамі чалавечай мудрасьці, але навучаныя Духам Сьвятым, духовыя (дары) тлумачым (словамі) духовымі (натхнёнымі Духам Сьвятым).

яже и глаголем не в наученых человеческия премудрости словесех, но в наученых духа святаго, духовная духовными сразсуждающе.

Душэўны ж чалавек ня прымае таго, што ад Духа Божага, таму што гэта для яго дурнота, і зразумець (гэта) ён ня можа, таму што разумеецца (гэта) духова.

Душевен же человек не приемлет яже Духа Божия: юродство бо ему есть, и не может разумети, зане духовне востязуется.

Духовы (чалавек) судзіць аб усіх; сам жа нікім ня (можа быць) асуджаным.

Духовный же востязует убо вся, а сам той ни от единаго востязуется.

Бо хто пазнаў Розум Госпада, хто будзе раіць Яму? А мы маем розум (ад) Хрыста.

Кто бо разуме ум Господень, иже изяснит и? Мы же ум Христов имамы.

« 1 глава 3 глава »