1 да Карынцянаў 2 глава

Першае пасланне да Карынцянаў
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

Я прыйшоў да вас, браты, не для таго, каб абвяшчаць вам Божую таямніцу ўзнёслым словам ці мудрасцю.

И аз пришед к вам, братие, приидох не по превосходному словеси или премудрости возвещая вам свидетелство Божие:

Бо я вырашыў не ведаць нічога між вас, апроч Езуса Хрыста, і то ўкрыжаванага.

не судих бо ведети что в вас, точию Иисуса Христа, и сего распята:

Я стаў перад вамі ў слабасці, у страху і ў вялікім трымценні.

и аз в немощи и страсе и трепете мнозе бых в вас.

А маё слова і прапаведаванне не ў пераканаўчых словах мудрасці, а ў праяўленні Духа і моцы,

И слово мое и проповедь моя не в препретелных человеческия премудрости словесех, но в явлении духа и силы,

каб вера вашая грунтавалася не на чалавечай мудрасці, а на моцы Божай.

да вера ваша не в мудрости человечестей, но в силе Божией будет.

Мы абвяшчаем мудрасць сярод дасканалых, а не мудрасць гэтага свету ці знікомых князёў гэтага свету.

Премудрость же глаголем в совершенных, премудрость же не века сего, ни князей века сего престающих,

Абвяшчаем мудрасць Божую, схаваную ў таямніцы, якую Бог прадвызначыў перад вякамі для нашай славы.

но глаголем премудрость Божию, в тайне сокровенную, юже предустави Бог прежде век в славу нашу,

Ніхто з князёў гэтага свету не пазнаў яе, бо калі б пазналі, не ўкрыжавалі б Пана славы.

юже никтоже от князей века сего разуме: аще бо быша разумели, не быша Господа славы распяли.

Але, як напісана: «Чаго вока не бачыла, і вуха не чула, і не спазнала сэрца чалавека, тое Бог падрыхтаваў тым, хто любіць Яго».

Но якоже есть писано: ихже око не виде, и ухо не слыша, и на сердце человеку не взыдоша, яже уготова Бог любящым его.

Нам жа Бог адкрыў праз Духа, бо Дух пранікае ва ўсё, таксама ў глыбіні Божыя.

Нам же Бог открыл есть духом своим: дух бо вся испытует, и глубины Божия.

Бо хто з людзей ведае чалавечае, акрамя духа чалавека, які ў ім самім? Так і Божага не ведае ніхто, акрамя Духа Божага.

Кто бо весть от человек, яже в человеце, точию дух человека, живущий в нем? Такожде и Божия никтоже весть, точию Дух Божий.

Мы ж прынялі не духа свету, але Духа ад Бога, каб ведаць тое, што нам падаравана Богам.

Мы же не духа мира сего прияхом, но духа иже от Бога, да вемы яже от Бога дарованная нам,

І мы гаворым пра гэта, навучаныя не словамі чалавечай мудрасці, але навучаныя Духам, і тлумачым духоўнае пры дапамозе духоўнага.

яже и глаголем не в наученых человеческия премудрости словесех, но в наученых духа святаго, духовная духовными сразсуждающе.

Цялесны ж чалавек не прымае таго, што ад Духа Божага. Бо гэта для яго глупства, і ён не можа спазнаць, таму што гэта разумеюць духоўна.

Душевен же человек не приемлет яже Духа Божия: юродство бо ему есть, и не может разумети, зане духовне востязуется.

А духоўны чалавек можа разважаць пра ўсё, пра яго ж не можа разважаць ніхто.

Духовный же востязует убо вся, а сам той ни от единаго востязуется.

Бо хто пазнаў дух Пана, каб павучаць Яго? Мы ж маем дух Хрыстовы.

Кто бо разуме ум Господень, иже изяснит и? Мы же ум Христов имамы.