1 да Карынцянаў 15 глава

Першае пасланне да Карынцянаў
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

Нагадваю вам, браты, Евангелле, якое я абвяшчаў вам і якое вы прынялі, і ў якім трываеце,

Сказую же вам, братие, благовествование, еже благовестих вам, еже и приясте, в немже и стоите,

і праз якое таксама збавіцеся, калі цвёрда захаваеце тое слова, што я абвясціў вам. Калі толькі не дарма паверылі!

имже и спасаетеся, кацем словом благовестих вам, аще содержите: разве аще не всуе веровасте.

Бо спачатку я перадаў вам тое, што і сам прыняў, што Хрыстус памёр за нашыя грахі паводле Пісання і

Предах бо вам исперва, еже и приях, яко Христос умре грех наших ради, по писанием,

што быў пахаваны і ўваскрос на трэці дзень паводле Пісання,

и яко погребен бысть, и яко воста в третий день, по писанием,

і што з’явіўся Кефасу, а потым — Дванаццаці.

и яко явися кифе, таже единонадесятим:

Пасля з’явіўся больш чым пяцістам братам адначасова, большасць з якіх жыве дагэтуль, а некаторыя памерлі.

потом же явися боле пяти сот братиям единою, от нихже множайшии пребывают доселе, нецыи же и почиша:

Потым з’явіўся Якубу, потым — усім Апосталам.

потом же явися иакову, таже апостолом всем:

Пазней за ўсіх з’явіўся і мне, як неданошанаму плоду.

последи же всех, яко некоему извергу, явися и мне.

Бо я найменшы з Апосталаў і не варты называцца Апосталам, паколькі пераследаваў Касцёл Божы.

Аз бо есмь мний апостолов, иже несмь достоин нарещися апостол, зане гоних Церковь Божию.

Але з ласкі Божай я стаў тым, чым ёсць, і ласка Ягоная, дазеная мне, не была дарэмнаю. Наадварот, я працаваў больш за іх усіх, ды і не я, а ласка Божая, што са мною.

Благодатию же Божиею есмь, еже есмь, и благодать его, яже во мне, не тща бысть, но паче всех их потрудихся: не аз же, но благодать Божия, яже со мною.

Таму ці я, ці яны, мы так прапаведуем, а вы так паверылі.

Аще убо аз, аще ли они, тако проповедуем, и тако веровасте.

Калі прапаведуюць, што Хрыстус уваскрос, то чаму некаторыя з вас кажуць, быццам няма ўваскрашэння памерлых?

Аще же Христос проповедуется, яко из мертвых воста, како глаголют нецыи в вас, яко воскресения мертвых несть?

Калі ж няма ўваскрашэння памерлых, то і Хрыстус не ўваскрос!

И аще воскресения мертвых несть, то ни Христос воста:

А калі Хрыстус не ўваскрос, то марнае і прапаведаванне нашае, і вера вашая марная.

аще же Христос не воста, тще убо проповедание наше, тща же и вера ваша.

Тады б мы аказаліся фальшывымі сведкамі Бога, бо сведчылі б супраць Бога, што Ён уваскрасіў Хрыста, якога Ён не ўваскрашаў, паколькі памерлыя не ўваскрасаюць.

Обретаемся же и лжесвидетеле Божии, яко послушествовахом на Бога, яко воскреси Христа, егоже не воскреси, аще убо мертвии не востают:

Бо калі памерлыя не ўваскрасаюць, то і Хрыстус не ўваскрос.

аще бо мертвии не востают, то ни Христос воста:

А калі Хрыстус не ўваскрос, то вера ваша марная і вы далей у грахах вашых.

аще же Христос не воста, суетна вера ваша, еще есте во гресех ваших:

Тады і тыя, што памерлі ў Хрысце, згінулі.

убо и умершии о Христе, погибоша.

Калі мы спадзяёмся на Хрыста толькі ў гэтым жыцці, то мы самыя няшчасныя сярод людзей.

(И) аще в животе сем точию уповающе есмы во Христа, окаяннейши всех человек есмы.

Але Хрыстус уваскрос, Першынец сярод тых, якія памерлі.

Ныне же Христос воста от мертвых, начаток умершым бысть.

Паколькі праз чалавека прыйшла смерць, так праз Чалавека — і ўваскрашэнне памерлых.

Понеже бо человеком смерть (бысть), и Человеком воскресение мертвых.

Бо, як у Адаме ўсе паміраюць, так і ў Хрысце ўсе будуць ажыўлены.

Якоже бо о адаме вси умирают, такожде и о Христе вси оживут,

Кожны ў свой час: першы Хрыстус, потым тыя, хто належыць Хрысту, падчас прыйсця Ягонага.

кийждо же во своем чину: начаток Христос, потом же Христу веровавшии в пришествии его.

Канец настане тады, калі Ён перадасць Валадарства Богу і Айцу, калі знішчыць усялякае панаванне і ўсялякую ўладу, і сілу.

Таже кончина, егда предаст Царство Богу и Отцу, егда испразднит всяко началство и всяку власть и силу:

Бо трэба, каб Ён валадарыў, пакуль не пакладзе ўсіх ворагаў пад ногі свае.

подобает бо ему царствовати, дондеже положит вся враги под ногама своима.

Як апошні вораг будзе знішчана смерць,

Последний же враг испразднится смерть,

бо ўсё пакладзена пад ногі Ягоныя. Калі ж скажа, што ўсё падпарадкавана, то відавочна, за выключэннем таго, хто падпарадкаваў Яму ўсё.

вся бо покори под нозе его: внегда же рещи, яко вся покорена суть ему, яве, яко разве покоршаго ему вся.

Калі ж усё будзе Яму падпарадкавана, тады і сам Сын падпарадкуецца таму, хто падпарадкаваў Яму ўсё, каб Бог быў усё ва ўсім.

Егда же покорит ему всяческая, тогда и сам Сын покорится покоршему ему всяческая, да будет Бог всяческая во всех.

Бо што ж зробяць тыя, хто прымае хрост за памерлых? Калі памерлыя зусім не ўваскрасаюць, то навошта яны прымаюць за іх хрост?

Понеже что сотворят крестящиися мертвых ради? Аще отнюд мертвии не востают, что и крещаются мертвых ради?

Навошта і мы пастаянна трапляем у небяспеку?

Почто (же) и мы беды приемлем на всяк час?

Я кожны дзень паміраю. Сведчаннем гэтаму ваша пахвала, браты, якую маю ў Езусе Хрысце, Пану нашым!

По вся дни умираю: тако ми ваша похвала, братие, юже имам о Христе Иисусе Господе нашем.

Калі я, як чалавек, змагаўся ў Эфесе з дзікімі звярамі, то якая мне карысць? Калі памерлыя не ўваскрасаюць, будзем есці і піць, бо заўтра памром.

Аще (бо) по человеку со зверем боряхся в ефесе, кая ми польза, аще мертвии не востают? Да ямы и пием, утре бо умрем.

Не падманвайце сябе. Дрэнныя размовы псуюць добрыя звычаі.

Не льститеся: тлят обычаи благи беседы злы.

Абудзіцеся па-сапраўднаму і не грашыце! Бо некаторыя з вас не ведаюць Бога. Кажу гэта вам на сорам.

Истрезвитеся праведно и не согрешайте: неведение бо Божие нецыи имут, к сраму вам глаголю.

Хтосьці скажа: «Як памерлыя ўваскрэснуць? У якім целе яны прыйдуць?»

Но речет некто: како востанут мертвии? коим же телом приидут?

Неразумны! Тое, што ты сееш, не ажыве, перш чым не памрэ.

Безумне, ты еже сееши, не оживет, аще не умрет:

Тое, што ты сееш, сееш не як будучае цела, але як голае зерне, напрыклад, пшаніцы ці чаго іншага.

и еже сееши, не тело будущее сееши, но голо зерно, аще случится, пшеницы или иного от прочих:

Бог жа дае яму такое цела, як хоча, і кожнаму насенню ўласнае цела.

Бог же дает ему тело, якоже восхощет, и коемуждо семени свое тело.

Не ўсе целы аднолькавыя, але адно ў людзей, іншае ў жывёл, іншае таксама ў птушак, яшчэ іншае ў рыб.

Не всяка плоть таже плоть: но ина убо плоть человеком, ина же плоть скотом, ина же рыбам, ина же птицам.

Ёсць целы нябесныя і целы зямныя, але іншая слава нябесных, а іншая — зямных.

И телеса небесная, и телеса земная: но ина убо небесным слава, и ина земным:

Іншая слава сонца, іншая — месяца, іншая таксама слава зорак, бо зорка ад зоркі адрозніваецца славай.

ина слава солнцу, и ина слава луне, и ина слава звездам: звезда бо от звезды разнствует во славе.

Так і ўваскрашэнне памерлых. Сеецца ў тленні, паўстае ў нятленнасці.

Такожде и воскресение мертвых: сеется в тление, востает в нетлении:

Сеецца ў пагардзе, паўстае ў славе. Сеецца ў слабасці, паўстае ў моцы.

сеется не в честь, востает в славе: сеется в немощи, востает в силе:

Сеецца цела зямное, паўстае цела духоўнае. Калі ёсць зямное цела, ёсць і духоўнае.

сеется тело душевное, востает тело духовное. Есть тело душевное, и есть тело духовное.

Так і напісана: «Першы чалавек Адам стаў жывой істотай», апошні Адам — жыватворным духам.

Тако и писано есть: бысть первый человек адам в душу живу, последний адам в дух животворящь.

Але не духоўнае першае, а зямное, потым духоўнае.

Но не прежде духовное, но душевное, потом же духовное.

Першы чалавек з зямлі ёсць пылам; другі Чалавек — з неба.

Первый человек от земли, перстен: вторый Человек Господь с небесе.

Які быў з пылу, такія і тыя, што з пылу; які нябесны, такія і нябесныя.

Яков перстный, такови и перстнии: и яков небесный, тацы же и небеснии:

І як мы насілі вобраз таго, што з пылу, так будзем насіць вобраз нябеснага.

и якоже облекохомся во образ перстнаго, да облечемся и во образ небеснаго.

Але кажу вам, браты, што цела і кроў не могуць атрымаць у спадчыну Валадарства Божае, і тленнае не атрымае ў спачыну нятленнасць.

Сие же глаголю, братие, яко плоть и кровь Царствия Божия наследити не могут, ниже тление нетления наследствует.

Вось, я кажу вам таямніцу: не ўсе мы памром, але ўсе будзем перамененыя,

Се, тайну вам глаголю: вси бо не успнем, вси же изменимся

адразу, у імгненне вока, на гук апошняй трубы. Калі яна загучыць, памерлыя ўваскрэснуць як нятленныя, а мы пераменімся.

вскоре, во мгновении ока, в последней трубе: вострубит бо, и мертвии востанут нетленни, и мы изменимся:

Бо трэба, каб тленнае апранулася ў нятленнасць, а смяротнае апранулася ў несмяротнасць.

подобает бо тленному сему облещися в нетление и мертвенному сему облещися в безсмертие.

Калі ж тленнае апранецца ў нятленнасць, а смяротнае апранецца ў несмяротнасць, тады споўніцца напісанае слова: «Перамога паглынула смерць.

Егда же тленное сие облечется в нетление и смертное сие облечется в безсмертие, тогда будет слово написанное: пожерта бысть смерть победою.

Смерць, дзе твая перамога? Смерць, дзе тваё джала?»

Где ти, смерте, жало? где ти, аде, победа?

Джала смерці — грэх, а сіла граху — Закон.

Жало же смерти грех: сила же греха закон.

Богу ж падзяка, бо Ён даў нам перамогу праз нашага Пана Езуса Хрыста.

Богу же благодарение, давшему нам победу Господем нашим Иисус Христом.

Таму, мае ўмілаваныя браты, будзьце моцнымі, непахіснымі, заўсёды будзьце цалкам адданымі справе Пана і ведайце, што не дарэмная праца ваша ў Пану.

Темже, братие моя возлюбленная, тверди бывайте, непоступни, избыточествующе в деле Господни всегда, ведяще, яко труд ваш несть тощь пред Господем.

« 14 глава 16 глава »