1 да Карынцянаў 2 глава

Першы ліст да Карынцянаў
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

І я, калі прыбыў да вас, браты, прыйшоў, не каб захапляць вас словам ці мудрасцю, але абвяшчаючы вам сведчанне Божае.

И аз пришед к вам, братие, приидох не по превосходному словеси или премудрости возвещая вам свидетелство Божие:

Бо я разважыў, што не ведаю сярод вас нічога, акрамя Ісуса Хрыста, і Таго ўкрыжаванага.

не судих бо ведети что в вас, точию Иисуса Христа, и сего распята:

І быў я сярод вас у немачы, са страхам і з трымценнем вялікім,

и аз в немощи и страсе и трепете мнозе бых в вас.

і слова маё, і навучанне маё не ў пераканаўчасці і мудрасці слоў чалавечай, але ў выяўленні Духа і моцы,

И слово мое и проповедь моя не в препретелных человеческия премудрости словесех, но в явлении духа и силы,

каб вера ваша была не ў мудрасці чалавечай, але ў моцы Божай.

да вера ваша не в мудрости человечестей, но в силе Божией будет.

Мы ж гаворым мудрасць сярод дасканалых, але мудрасць не гэтага веку, не валадароў гэтага веку, якія праходзяць,

Премудрость же глаголем в совершенных, премудрость же не века сего, ни князей века сего престающих,

але гаворым мудрасць Божую ў таямніцы, што прыхавана, якую Бог прызначыў перад вякамі на славу нашу,

но глаголем премудрость Божию, в тайне сокровенную, юже предустави Бог прежде век в славу нашу,

якой ніводзін з валадароў гэтага веку не пазнаў, бо, калі б пазналі, ніколі не ўкрыжавалі б Госпада славы.

юже никтоже от князей века сего разуме: аще бо быша разумели, не быша Господа славы распяли.

Як напісана: «Чаго вока не аглядала, ані вуха не чула, ані ўваходзіла ў сэрца чалавечае, тое Бог прыгатаваў тым, што любяць Яго».

Но якоже есть писано: ихже око не виде, и ухо не слыша, и на сердце человеку не взыдоша, яже уготова Бог любящым его.

Нам жа аб’явіў Бог праз Духа Свайго; Дух бо ўсё пранікае, нават глыбіні Божыя.

Нам же Бог открыл есть духом своим: дух бо вся испытует, и глубины Божия.

Хто ж з людзей ведае, што чалавечае, калі не дух, які ў ім? Таксама і таго, што Божае, ніхто не ведае, апрача Духа Божага.

Кто бо весть от человек, яже в человеце, точию дух человека, живущий в нем? Такожде и Божия никтоже весть, точию Дух Божий.

А мы атрымалі не духа свету, але Духа, Які ад Бога, для ведання таго, што нам Богам даравана.

Мы же не духа мира сего прияхом, но духа иже от Бога, да вемы яже от Бога дарованная нам,

Таму і гаворым гэта не павучаннямі чалавечай мудрасці, але словамі, якім навучыў Дух Святы, тлумачачы духоўным духоўнае.

яже и глаголем не в наученых человеческия премудрости словесех, но в наученых духа святаго, духовная духовными сразсуждающе.

Душэўны ж чалавек не прымае таго, што ёсць ад Духа Божага, бо вар’яцтвам яму здаецца гэта, і не можа ўцяміць, бо [гэта] духоўна прасочваецца.

Душевен же человек не приемлет яже Духа Божия: юродство бо ему есть, и не может разумети, зане духовне востязуется.

Духоўны ж судзіць усё, а яго ніхто не судзіць.

Духовный же востязует убо вся, а сам той ни от единаго востязуется.

Хто ж пазнаў розум Госпада, ды хто будзе дарадчыкам Яго? Мы ж маем розум Хрыстоў.

Кто бо разуме ум Господень, иже изяснит и? Мы же ум Христов имамы.