Абакука 1 глава

Кніга Абакука
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Прароцтва, якое ўбачыў прарок Абакук.

Видение, еже виде аввакум пророк.

Дакуль, Госпадзе, буду прызываць Цябе, і Ты не чуеш? Буду лямантаваць Табе аб гвалце, і Ты не збаўляеш?

Доколе, Господи, воззову, и не услышиши? возопию к тебе обидимь, и не избавиши?

Чаму Ты даеш мне бачыць несправядлівасць і глядзіш на крыўду? І рабунак, і гвалт у мяне на вачах, і паўстае звадка, і нараджаецца сварка.

Вскую мне показал еси труды и болезни, смотрити страсть и нечестие? противу мне бысть суд, и судия вземлет.

Дзеля таго закон страчвае сваю моц, і суд не даходзіць да канца, бо бязбожнік крыўдзіць справядлівага, таму прысуд становіцца крывадушны.

Сего ради разорися закон, и не производится в совершение суд: яко нечестивый преобидит праведнаго, сего ради изыдет суд развращен.

«Глядзіце вы, хто пагарджае, дзівіцеся ды адыдзіцеся, бо Я ў дні вашы выконваю тое, ува што ніхто не паверыць, калі б вам хтосьці аб ім гаварыў.

Видите, презорливии, и смотрите, и чудитеся чудесем и изчезните: понеже дело аз делаю во днех ваших, емуже не имате веровати, аще кто исповесть вам.

Бо Я, вось, падыму халдэяў, народ дзікі і нахабны, які жыве на вялікіх абшарах зямлі, каб захапіў ён палаткі не свае.

Зане, се, аз возставляю халдеи, язык горький и борзый, ходящий по широтам земли, еже наследити селения не своя:

Жудасны і страшны ён; ад яго самога паходзіць яго суд і яго ўлада.

страшен и явлен есть, от него суд его будет, и взятие его от него изыдет:

Жвавейшыя за пантэру коні яго і дзічэйшыя за пустынных ваўкоў; і разбягаюцца вершнікі яго: бо і коннікі яго здалёку прыйдуць, прыляцяць, быццам арол, што кідаецца на жыраванне.

и изскочат паче рысей кони его и быстрее волков аравийских, и поедут конницы его и устремятся издалеча и полетят аки орел готов на ядь.

Усе яны прыйдуць, каб учыніць гвалт, ва ўсіх іх твары, быццам палаючы вецер; і збяруць яны палонных, як пясок.

Скончание на нечестивыя приидет, сопротивляющыяся лицам их противу, и соберет яко песок пленники.

І ён будзе здзекавацца з цароў, з валадароў будзе насміхацца; яму кожная крэпасць — гульня, і ён насыпле вал і здабудзе яе.

И той над царьми посмеется, и мучителие играние его, и той над всякою тверделию поругается, и обложит вал, и возобладает ею.

Тады далей ён пойдзе, быццам вецер праляціць; і сілу сваю назаве богам сваім».

Тогда пременит дух и прейдет и помолится: сия крепость Богу моему.

Ці ж не Ты спрадвеку, Госпадзе, Божа мой, Святы мой, Які не памрэш? Госпадзе, Ты на суд прызначыў яго; Скала мая, Ты на пакаранне паставіў яго.

Неси ли ты искони, Господи Боже, святый мой? и не умрем. Господи, на суд учинил еси его, и созда мя обличати наказание его.

Чыстыя вочы Твае, каб не глядзець на ліхоту; і на несправядлівасць не зможаш Ты глядзець. Чаму Ты глядзіш на ліхотнікаў і маўчыш, калі бязбожнік праглынае справядлівейшага за сябе?

Чисто око еже не видети зла и взирати на труды болезненныя: вскую призираеши на презорливыя? премолчаваеши, егда пожирает нечестивый праведнаго?

Ты стварыў людзей, як рыбу марскую, як паўзуна, што не мае кіраўніка над сабою.

и сотвориши человеки яко рыбы морския и яко гады не имущыя старейшины.

Усіх ён ловіць вудаю, цягне іх нератам сваім і збірае ў сетку сваю; з гэтага цешыцца і скача ў радасці.

Скончание удою восхити и привлече его мрежею и собра его сетьми своими: сего ради возвеселится и возрадуется сердце его:

Дзеля таго ахвяру ўскладае нерату свайму і прыносіць ахвяру сетцы сваёй, бо дзеля іх здабыў ён багатую здабычу і тлустая страва яго.

сего ради пожрет мрежи своей и покадит сеть свою, яко теми разблажи часть свою и пищи своя избранныя:

Такім чынам, няўжо мае ён заўсёды выцягваць меч свой, каб забіваць людзей без літасці?

сего ради прострет мрежу свою и присно избивати языков не пощадит.

« 3 глава 2 глава »