Выслоўяў 1 глава

Кніга Выслоўяў Саламонавых
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Прыпавесці Саламона, сына Давідава, цара Ізраэльскага,

Притчи соломона сына давидова, иже царствова во израили,

каб спасцігнуць мудрасць і настаўленне, каб зразумець словы мудрасці;

познати премудрость и наказание и уразумети словеса мудрости,

каб атрымаць веды ў навучанні: справядлівасць, прыказанне і законнасць;

прияти же извития словес и разрешения гаданий, уразумети же правду истинную и суд исправляти:

каб простым людзям прыдаць кемлівасці, юнаку — ведаў і развагі.

да даст незлобивым коварство, отрочати же юну чувство же и смысл.

Мудры слухае і павялічвае веды, а разумны прыдбае ўмеласць:

Сих бо послушав, мудрый премудрее будет, а разумный строителство стяжет:

зверне ўвагу на прытчу і алегорыю, словы мудрых і іх загадкі.

уразумеет же притчу и темное слово, речения же премудрых и гадания.

Шанаванне Госпада ёсць аснова ведаў. Мудрасці і навучання адцураюцца бязглуздыя.

Начало премудрости страх Господень, разум же благ всем творящым его: благочестие же в Бога начало чувства, премудрость же и наказание нечестивии уничижат.

Сыне мой, слухай перасцярогі бацькі свайго і не адхіляй запавету маці сваёй,

Слыши, сыне, наказание отца твоего и не отрини заветов матере твоея:

бо яны — вянок годнасці на галаве тваёй і каралі на шыі тваёй.

венец бо благодатей приимеши на твоем версе и гривну злату о твоей выи.

Сыне мой, калі цябе будуць прыцягваць грэшнікі, не прыставай да іх.

Сыне, да не прельстят тебе мужие нечестивии, ниже да восхощеши,

Калі яны скажуць: «Пойдзем з намі! Наладзім засаду дзеля забойства, наставім прыхавана пасткі на бязвіннага;

аще помолят тя, глаголюще: иди с нами, приобщися крове, скрыем же в землю мужа праведна неправедно:

праглынём іх, як пекла: тых, што жывуць, і здаровых, як тых, што сыходзяць у магілу;

пожрем же его якоже ад жива, и возмем память его от земли,

знойдзем усякую каштоўную маёмасць, запоўнім дамы свае здабыткамі;

стяжание его многоценное приимем, исполним же домы нашя корыстей:

далучы долю сваю да нашай, хай будзе адна кішэнь для ўсіх нас»;

жребий же твой положи с нами: обще же влагалище стяжем вси, и мешец един да будет всем нам.

сыне мой, не хадзі з імі, утрымай нагу сваю ад іх сцежак.

Не иди в путь с ними: уклони же ногу твою от стезь их:

Бо ногі іх бягуць да злачынства і спяшаюцца, каб праліць кроў.

нозе бо их на зло текут, и скори суть излияти кровь.

Дарэмна закідваецца сетка перад вачамі мноства птушак.

Не без правды бо простираются мрежи пернатым:

Яны наладжваюць засаду дзеля ўласнага забойства і задумваюць злачынствы супраць сваіх душ.

тии бо убийству приобщающеся, сокровищствуют себе злая: разрушение же мужей законопреступных зло.

Такі шлях у кожнага, хто імкнецца да нарабаванага: захоплівае яно душу таго, хто валодае ім.

Сии путие суть всех творящих беззаконная: нечестием бо свою душу отемлют.

Мудрасць гукае па плошчах, на вуліцах падымае голас свой,

Премудрость во исходех поется, в стогнах же дерзновение водит,

на важнейшым месцы дарог шматлюдных крычыць, каля ўваходу ў гарадскую браму гучаць яе словы:

на краех же стен проповедуется, у врат же сильных приседит, во вратех же града дерзающи глаголет:

«Дакуль жа, невукі, будзеце любіць невуцтва, а насмешнікі — жадаць для сябе высмейвання, і недасведчаныя — ненавідзець навукі?

елико убо время незлобивии держатся правды, не постыдятся: безумнии же досады суще желателие, нечестивии бывше, возненавидеша чувство

Звярніцеся да майго выкрывання: вось, удыхну ў вас дух мой і выкажу вам словы мае.

и повинни быша обличением. Се, предложу вам моего дыхания речение, научу же вас моему словеси.

Бо вось, я клікала, а вы адмовіліся, працягнула руку сваю, але не было нікога, хто заўважыў бы яе.

Понеже звах, и не послушасте, и простирах словеса, и не внимасте,

Вы пагрэбавалі ўсякаю маёю парадаю і адхілілі мае папрокі.

но отметасте моя советы и моим обличением не внимасте:

Такім чынам, і я буду смяяцца з вашай пагібелі і кпіць буду, калі прыйдзе да вас трывога.

убо и аз вашей погибели посмеюся, порадуюся же, егда приидет вам пагуба,

Калі накінецца, як бура, страх, і пагібель узнікне, быццам віхура, калі апануе вас бяда і цесната.

и егда приидет на вы внезапу мятеж, низвращение же подобно бури приидет, или егда приидет вам печаль и градоразорение, или егда найдет на вы пагуба.

Тады прызываць будуць мяне, а не выслухаю, рупліва шукаць мяне будуць, а не знойдуць мяне.

Будет бо егда призовете мя, аз же не послушаю вас: взыщут мене злии и не обрящут.

З-за таго, што настаўленне ненавідзелі і не выбралі страх Госпадаў,

Возненавидеша бо премудрость, словесе же Господня не прияша:

не згадзіліся з маёю парадаю і пагрэбавалі ўсім маім выкрываннем.

ниже хотеша внимати моим советом, ругахуся же моим обличением.

І вось, хай яны спажываюць плён свайго шляху, насычаюцца сваімі парадамі.

Темже снедят своих путий плоды и своего нечестия насытятся:

Адступніцтва невукаў заб’е іх, а нядбаласць бязглуздых загубіць іх.

ибо, зане обидеша младенцев, убиени будут, и истязание нечестивыя погубит.

А той, хто слухае мяне, і прытулак ад страху знойдзе, і спакойны будзе, пазбавіўшыся страху перад ліхімі людзьмі».

Мене же слушаяй вселится на уповании и почиет без страха от всякаго зла.

« 150 глава 2 глава »