Выслоўяў 14 глава

Кніга Выслоўяў Саламонавых
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Мудрая жонка будуе дом свой, а неразумная разбурыць яго сваімі рукамі.

Мудрыя жены создаша домы: безумная же раскопа рукама своима.

Таго, хто ідзе вернай дарогай, адцураецца той, хто ідзе ганебным шляхам.

Ходяй право боится Господа: развращаяй же пути своя обезчестится.

У вуснах бязглуздага — дубец пыхлівасці, а вусны мудрых берагуць іх.

Из уст безумных жезл досаждения: устне же мудрых хранят я.

Дзе няма быкоў, там стойла пустое; і шмат выгод — у моцы быка.

Идеже несть волов, ясли чисты: а идеже жита многа, явна волу крепость.

Праўдзівы сведка не лжэ, а хітры сведка пашырае хлусню.

Свидетель верен не лжет: разжизает же ложная свидетель неправеден.

Насмешнік шукае мудрасці і не знаходзіць, а для разважлівых веды даступныя.

Взыщеши премудрости у злых, и не обрящеши: чувство же у мудрых удобно.

Ад бязглуздага чалавека адыдзі, бо не знойдзеш вуснаў разважлівых.

Вся противна (суть) мужеви безумну: оружие же чувствия устне премудры.

Мудрасць разумнага — пазнанне свайго шляху, а неразумнасць бязглуздых — блуканне.

Премудрость коварных уразумеет пути их: буйство же безумных в заблуждении.

Бязглуздыя не звяртаюць увагі на грэх, а сярод справядлівых застанецца ласка.

Домове беззаконных требуют очищения, домове же праведных приятни.

Сэрца ведае гаркоту душы сваёй, і ў радасць яго не ўмяшаецца чужы.

Сердце мужа чувственно печаль души его: егда же веселится, не примешается досаждению.

Дом бязбожнікаў разваліцца, а хорамы справядлівых будуць расці.

Домове нечестивых изчезнут, селения же право творящих пребудут.

Ёсць дарога, што здаецца чалавеку справядлівай, але ўрэшце рэшт вядзе яна да смерці.

Есть путь, иже мнится человеком прав быти, последняя же его приходят во дно ада.

Сэрца змешваецца з сумам нават у час смеху, а смутак захоплівае канец радасці.

Ко веселием не примешавается печаль: последняя же радости в плачь приходят.

Шляхамі сваімі будзе задаволены бязглузды, а чалавек добры будзе вышэй за іх.

Путий своих насытится дерзосердый, от размышлений же своих муж благ.

Легкаверны верыць кожнаму слову, а разважлівы абдумвае крокі свае.

Незлобивый веру емлет всякому словеси, коварный же приходит в раскаяние.

Мудры баіцца і пазбягае зла, а бязглузды злоўжывае і разлічвае на сябе.

Премудр убоявся уклонится от зла, безумный же на себе надеявся смешавается со беззаконным.

Нецярплівы зробіць бязглуздасць, а чалавек хітры — нявідны.

Острояростный без совета творит, муж же мудрый многая терпит.

Легкаверныя авалодваюцца бязглуздасцю, а разважлівыя вызначаюцца ведамі.

Разделяют безумнии злобу, коварнии же удержат чувство.

Ліхія схіляюцца перад добрымі, а бязбожнікі — перад дзвярамі справядлівых.

Поползнутся злии пред благими, и нечестивии послужат пред дверьми праведных.

Бедны будзе нявідны нават для свайго самага блізкага, а ў багатых — шмат сяброў.

Друзие возненавидят другов убогих: друзие же богатых мнози.

Хто адцураецца блізкага свайго — грашыць, а хто шкадуе бедных — шчасны.

Безчестяй убогия согрешает, милуяй же нищыя блажен.

Ці не блукаюць тыя, што чыняць ліха? Міласэрнасць і праўда — для тых, хто робіць дабро.

Заблуждающии (неправедницы) делают злая, милость же и истину делают благии. Не ведят милости и веры делателие злых: милостыни же и веры у делателей благих.

Ва ўсялякай працы будзе прыбытак, а слова вуснаў накіроўвае толькі да беднасці.

Во всяцем пекущемся есть изюбилие: любосластный же и безпечальный в скудости будет.

Вянок мудрых — іх багацце, а неразумнасць бязглуздых — глупства.

Венец премудрых богатство их, житие же безумных зло.

Верны сведка вызваляе душы, а крывадушнік — пашырае хлусню.

Избавит от злых душу свидетель верен, разжизает же лживая лестный.

У шанаванні Госпада — цвёрдая ўпэўненасць, і сынам Яго будзе надзея.

Во страсе Господни упование крепости, чадом же своим оставит утверждение (мира).

Шанаванне Госпада — крыніца жыцця, што ўхіляецца ад путаў смерці.

Страх Господень источник жизни, творит же укланятися от сети смертныя.

У мностве народа — годнасць цара, у невялікай колькасці народа — пагібель валадара.

Во мнозе языце слава царю: во оскудении же людсте сокрушение сильному.

Хто цярплівы, тым кіруе вялікая разважлівасць; хто нецярплівы — павялічвае бязглуздасць.

Долготерпелив муж мног в разуме, малодушный же крепко безумен.

Жыццё для цела — здароўе сэрца, зайздрасць — гніенне касцей.

Кроткий муж сердцу врачь: моль же костем сердце чувственно.

Хто гоніць беднага — той упікае яго Творцу; шануе Яго той, хто шкадуе бедных.

Оклеветаяй убогаго раздражает сотворшаго и, почитаяй же его милует нищаго.

Уласнай сапсаванасцю будзе забіты бязбожнік, а справядлівы спадзяецца на несапсаванасць сваю.

Во злобе своей отринется нечестивый: надеяйжеся на Господа своим преподобием праведен.

У сэрцы разважлівага знаходзіцца мудрасць, а сярод бязглуздых яна знойдзецца?

В сердцы блазе мужа почиет премудрость, в сердцы же безумных не познавается.

Справядлівасць узвышае народ, а несправядлівасць — грэх народаў.

Правда возвышает язык: умаляют же племена греси.

Дапушчаны да цара — разумны слуга, а гнеў выклікае той, хто дзейнічае ганебна.

Приятен цареви слуга разумный, своим же благообращением отемлет безчестие.

« 13 глава 15 глава »