Паўтор Закону 1 глава

Кніга Паўторанага Закону
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Гэта словы, якія прамаўляў Майсей да ўсяго Ізраэля за Ярданам у пустыні, у Арабе насупраць Суфа, паміж Паранам, і Тафелам, і Лабанам, і Асэротам, і Дызагабам,

Сия словеса, яже глагола моисей всему израилю об ону страну иордана, в пустыни на запады, близ чермнаго моря, между фараном и тофолом, и ловоном и авлоном и златыми рудами:

на адлегласці ў адзінаццаць дзён дарогі ад Гарэба да Кадэс-Барнэ праз горы Сэір.

единонадесяти дний от хорива путь чрез гору сиир даже до кадис-варни.

У саракавым годзе, у адзінаццатым месяцы, у першы дзень месяца сказаў Майсей сынам Ізраэля ўсё, што яму Госпад загадаў, каб ён сказаў ім.

И бысть в четыредесятое лето, в первыйнадесять месяц, в первый день месяца глагола моисей ко всем сыном израилевым, по всему елико заповеда ему Господь к ним,

Пасля таго, як ён забіў Сэгона, цара амарэяў, які жыў у Хесебоне, і Ога, цара Басана, які жыў у Астароце і ў Эдраі,

по убиении сиона царя аморрейска, жившаго во есевоне, и ога царя васанска, жившаго во астарофе и во едраине,

за Ярданам, у зямлі Мааба, пачаў Майсей тлумачыць закон гэты і казаць:

об ону страну иордана в земли моавли, нача моисей изясняти закон сей, глаголя:

«Госпад, Бог наш, прамаўляў да нас на Гарэбе, кажучы: “Досыць ужо вам быць на гэтай гары.

Господь Бог наш глагола нам в хориве, глаголя: да довлеет вам жити в горе сей:

Абярніцеся і выберыцеся, і ідзіце на гару амарэяў і да ўсіх суседзяў іх: у Арабе, і ў гарах, і ў Сэфэле, і ў Нагэбе, і на марскім узбярэжжы; у зямлю хананеяў, і ў Лібан, аж да вялікай ракі Эўфрат.

обратитеся и воздвигнитеся вы, и внидите в гору аморрейску, и ко всем населником аравы, в гору и поле, и к югу и в приморскую землю ханааню, и во антиливан, даже до реки великия, реки евфрата:

Вось, кажа, Я даю вам гэтую зямлю. Ідзіце, вазьміце яе ва ўласнасць, бо яе паабяцаў Госпад бацькам вашым Абрагаму, Ізааку і Якубу, што аддасць яе ім і іх нашчадкам пасля іх”».

видите, предах пред вами землю, вшедше наследите землю, еюже клятся Господь отцем вашым, аврааму и исааку и иакову, дати ю им и семени их по них.

І сказаў ён ім у той час: «Не магу я адзін весці вас;

И рекох к вам во время оно глаголя: не возмогу един водити вас:

Госпад, Бог ваш, памножыў вас, і сёння вас так многа, як зорак у небе.

Господь Бог ваш умножил вы есть, и се, есте днесь яко звезды небесныя множеством:

Дык хай Госпад, Бог бацькоў вашых, дадасць да гэтай лічбы многія тысячы і дабраславіць вас, як Ён гаварыў вам.

Господь Бог отец ваших да приложит вам, яко да будете тысящами сугубо, и да благословит вас, яко же глагола вам:

Не магу я адзін забяспечыць вашы патрэбы, пераносіць вашы цяжары і спрэчкі.

како возмогу един носити труды вашя и тяжести вашя и пререкания ваша?

Абярыце сабе людзей мудрых і богабаязных, лад жыцця якіх выпрабаваны ў пакаленнях вашых, і я пастаўлю іх кіраўнікамі вашымі».

изберите себе мужы мудры и уметелны и смысленны в племенех ваших, и поставлю их над вами старейшины вам.

Тады адказалі вы мне: «Добрая гэта рэч, што ты хочаш зрабіць».

И отвещасте ми и рекосте: добро слово, еже глаголал еси сотворити.

Дык выбраў я тады з вашых пакаленняў мужоў мудрых і выпрабаваных, і паставіў іх князямі над вамі: тысячнікамі, сотнікамі, кіраўнікамі над пяццюдзесяццю, кіраўнікамі над дзесяццю і загадчыкамі працы для пакаленняў вашых.

И взях от вас мужы мудры и уметелны и смысленны, и поставих их владети над вами тысященачалники и стоначалники, и пятьдесятоначалники и десятоначалники, и писмовводители судиям вашым.

У той час загадаў я суддзям вашым: «Слухайце справу братоў вашых і судзіце справядліва, — суайчыннік ён ці прыбылец.

И заповедах судиям вашым во время оно, глаголя: разслушайте посреде братий ваших, и судите праведно посреде мужа и посреде брата его и посреде пришелца его:

Не глядзіце на асобу на судзе: выслухайце як вялікага, так і малога, не бойцеся ніводнай асобы, бо гэта суд Божы. А калі б якая справа падавалася вам цяжкай, скіроўвайце да мяне, і я выслухаю».

да не познаете лица в суде, малому и великому судиши, и не устыдишися лица человеча, яко суд Божий есть: и речь, яже аще жестока будет у вас, донесете ю ко мне, и услышу ю.

У той час загадаў я вам усё, што вы маеце рабіць.

И заповедах вам во время оно вся словеса, яже сотворите.

Потым пакінулі мы Гарэб і прайшлі ўсю тую вялікую і страшную пустыню, якую вы бачылі, праз гару амарэйскую, як загадаў нам Госпад, Бог наш, і прыйшлі ў Кадэс-Барнэ.

И воздвигшеся от хорива, проидохом всю пустыню великую и страшную ону, юже видесте, путь горы аморрейски, якоже заповеда нам Господь Бог наш: и приидохом до кадис-варни.

І сказаў я вам: «Вы прыйшлі да гары амарэйскай, якую мае нам даць Госпад, Бог наш.

И рекох вам: приидосте до горы аморрейски, юже Господь Бог наш дает вам:

Агледзь зямлю, якую дае табе Госпад, Бог твой, увайдзі і вазьмі яе ва ўладанне, як сказаў табе Госпад, Бог бацькоў тваіх; не бойся і нічога не палохайся».

видите, предаде Господь Бог ваш пред лицем вашим землю: вшедше наследите, якоже глагола Господь Бог отец ваших вам: небойтеся, ни ужасайтеся.

Прыступілі тады вы ўсе да мяне і сказалі: «Пашлём людзей перад намі, каб агледзелі зямлю і паведамілі пра дарогу, якою маем ісці, і пра гарады, у якія маем увайсці».

И приидосте ко мне вси и рекосте: да послем мужы пред нами, и да соглядают нам землю, и да поведят нам ответ, путь, имже дойдем ея, и грады, в няже внидем.

Слова мне спадабалася, і я выбраў паміж вас дванаццаць мужчын, па адным з кожнага пакалення іх.

И угодно бысть слово предо мною, и поях от вас дванадесять мужей, мужа единаго от коегождо племене.

Яны выйшлі, і скіраваліся ў горы, і дайшлі аж да даліны Нэгэлескал, і агледзелі зямлю.

И обратившеся взыдоша на гору, и приидоша до дебри грезновныя, и соглядаша ю:

І ўзялі яны плады тае зямлі, і прынеслі нам, і сказалі: «Добрая тая зямля, якую мае даць нам Госпад, Бог наш».

и взяша в руце свои от плода земли и принесоша к нам, и глаголаху: блага земля, юже Господь Бог наш дает нам.

Але вы не хацелі ісці і не паверылі слову Госпада, Бога вашага.

И не восхотесте взыти, но преслушасте глагол Господа Бога вашего:

І наракалі ў палатках сваіх, і казалі: «Ненавідзіць нас Госпад, таму і вывеў нас з зямлі Егіпецкай, каб выдаць нас у рукі амарэяў ды пагубіць.

и возроптасте в кущах своих и рекосте: ненависти ради изведе ны Господь из земли египетския предати нас в руки аморрейския, потребити нас:

Куды пойдзем? Нашы браты напалохалі сэрца наша, кажучы: народ той шматлікі і перавышае нас ростам, гарады вялікія і аж у неба ўмацаваныя; бачылі мы нават там сыноў Анака».

камо мы взыдем? Братия же вашя отвратиша сердца ваша, глаголюще: язык велик и мног и крепчае нас, и грады велицы и ограждени даже до небесе, но и сыны исполинов видехом тамо.

Дык сказаў я вам: «Не дрыжыце і не бойцеся іх.

И глаголах к вам: не ужасайтеся, ниже убойтеся от них:

Госпад Бог, Які ёсць правадыр ваш, Сам будзе за нас ваяваць, як зрабіў у Егіпце на вачах вашых.

Господь Бог ваш предходяй пред лицем вашим, той повоюет их с вами, по всему елико сотвори вам в земли египетстей пред очима вашима,

Бачыў ты сам на пустыні, як Госпад, Бог твой, насіў цябе, як звычайна носіць бацька свайго сына малога, ва ўсякай дарозе, якой вы ішлі, аж пакуль не прыйшлі вы ў гэтае месца.

и в пустыни сей, юже видесте: яко воспита тебе Господь Бог твой, якоже некий человек питает сына своего, по всему пути в оньже ходисте, дондеже приидосте на место сие.

Але вы так і не паверылі Госпаду, Богу вашаму,

И в словеси сем не веровасте Господеви Богу вашему,

Які ідзе перад вамі ў дарозе і вызначае месца, на якім вам належыць ставіць палаткі, паказваючы вам шлях: ноччу — агнём, каб асвятляць вам дарогу, удзень — у слупе воблачным».

иже предходит пред вами в путь избрати вам место, путеводя вас огнем нощию, показуя вам путь, имже ити по нем, и облаком во дни.

Калі Госпад пачуў голас слоў вашых, то разгневаўся, і прысягнуў, і сказаў:

И услыша Господь (Бог) глас словес ваших, и разгневався клятся, глаголя:

«Не ўбачыць ніводзін чалавек з гэтага пакалення ліхога тую добрую зямлю, якую Я пад прысягай абяцаў бацькам вашым,

аще узрит кто от мужей сих землю благую сию, еюже аз кляхся отцем их,

за выключэннем Калеба, сына Ефоны. Ён яе ўбачыць, яму і сынам яго дам Я гэтую зямлю, па якой ён хадзіў, бо ён рабіў усё, каб быць паслухмяным Госпаду».

разве халев сын иефонниин, сей узрит ю, и сему дам землю, на нюже взыде, и сыном его, понеже прилежит Господеви.

Праз вас і на мяне загневаўся Госпад і казаў: «І ты туды не ўвойдзеш,

И на мя разгневася Господь вас ради, глаголя: ниже ты внидеши тамо:

але Ешуа, сын Нуна, твой паслугач, ён туды ўвойдзе. Яго падбадзёрвай, бо ён размяркуе зямлю Ізраэлю.

иисус сын навин, иже стоит пред тобою, сей внидет тамо: сего укрепи, яко сей даст ю в наследие израилю:

Дзеці вашы, пра якіх гаварылі вы, што павядуць іх у палон, і сыны вашы, якія сёння не разумеюць, што добрае або ліхое, яны ўвойдуць; ім дам Я яе, і яны завалодаюць ёю.

и отрочата ваша, о нихже глаголасте, яко в пленении имут быти, и всяко отроча младо, еже не весть днесь добра или зла, сии внидут тамо, и сим дам ю, и сии наследят ю:

А вы павярніце ды адыдзіце ў пустыню па дарозе праз мора Чырвонае».

и вы обратившеся ополчистеся в пустыню, путем к чермному морю.

І адказалі вы мне: «Зграшылі мы перад Госпадам, мы пойдзем і будзем ваяваць, як загадаў нам Госпад, Бог наш». І вы падперазаліся зброяй і выправіліся на гару.

И отвещасте и рекосте мне: согрешихом пред Господем Богом нашим: мы шедше повоюем, по всему елико заповеда Господь Бог наш нам. И вземше кийждо орудия ратная своя и собравшеся взыдосте на гору.

Госпад сказаў мне: Скажы ім: «Не ўзыходзьце і не ваюйце, бо Я не з вамі, каб не пападалі вы перад ворагамі вашымі».

И рече Господь ко мне: рцы им: не восходите, ниже ратуйте, несмь бо с вами, и да не будете сотрени пред враги вашими.

Сказаў я, ды вы не паслухалі, і супрацівіліся загаду Госпадаву, і, гнаныя пыхаю, вы ўзышлі на вяршыню гары.

И глаголах к вам, и не послушасте мене: и преступисте слово Господне, и понудившеся взыдосте на гору.

Дык выйшаў супраць вас амарэй, які жыў на той гары, і пагнаў вас, як звычайна гоняць пчолы, і пабіў вас ад Сэіра аж да Хормы.

И изыде аморрей живущий на горе той противу вам, и прогна вас, аки бы пчелы творили, и уязвляху вас от сиира даже до ермы.

І вярнуліся вы і плакалі перад Госпадам, але Госпад не выслухаў вас і не захацеў звярнуць увагі на голас ваш.

(И возвратистеся,) и седше плакасте пред Господем, и не послуша Господь гласа вашего, ниже внят вам:

І прабылі вы ў Кадэсе на працягу таго доўгага часу, пакуль вы там заставаліся.

и седесте в кадисе дни многи, елики дни тогда седесте.

« 36 глава 2 глава »