Выслоўяў 23 глава

Кніга Выслоўяў Саламонавых
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Калі ты ўсеўся, каб есці з кіраўніком, назірай уважліва, што пастаўлена перад тварам тваім,

Аще сядеши вечеряти на трапезе сильнаго, разумно разумевай предлагаемая тебе,

і прыстаў нож да свайго горла, калі ты прагны.

и налагай руку твою, ведый, яко сицевая тебе подобает уготовити:

Не жадай ад ежы яго, бо гэта хлеб падманны.

аще же несытнейший еси, не желай брашен его: сия бо имут живот ложен.

Не клапаціся пра багацце, але адпачывай у разважлівасці сваёй.

Не распростирайся убог сый с богатым, твоею же мыслию удаляйся.

Калі павернеш вочы свае да багацця — яго ўжо няма, бо крылы сабе прыправіць; бо зробіць яно сабе крылы, як у арла, і паляціць у неба.

Аще устремиши на него око твое, никогдаже явится: соделаны бо суть ему крила яко орлу, и обращается в дом настоятеля своего.

Не снедай з чалавекам зайздросным і не жадай ежы яго;

Не вечеряй с мужем завистливым, ниже похощеши пищей его:

бо, як лічыць ён у душы сваёй, — такі і сам ён. «Снедай і пі», — кажа ён табе, а розум яго — не з табою.

имже бо образом аще кто поглотит власы, сице яст и пиет: ниже к себе да введеши его и снеси хлеб твой с ним:

Лусту, што ты з’еў, — вырыгнеш, і дарэмна растраціш прыгожыя размовы свае.

изблюет бо его и осквернит словеса твоя добрая.

Не гавары ў вушы неразумных, бо пагрэбуюць яны ведамі языка твайго.

Во ушию безумнаго ничтоже глаголи, да не когда поругает разумная словеса твоя.

Не перанось даўнейшай мяжы, на ніву сірот не ўваходзь:

Не прелагай предел вечных и в стяжание сирот не вниди:

бо ў іх ёсць магутны Збавіцель, і Ён Сам будзе супраць цябе разбіраць справу іх.

избавляяй бо их Господь крепок есть и разсудит суд их с тобою.

Прывядзі сэрца сваё да ведаў, а вушы свае — да слоў ведаў.

Даждь в наказание сердце твое, ушеса же твоя уготовай словесем чувственным.

Не пазбаўляй юнака настаўлення; бо калі ўдарыш яго розгаю — не памрэ:

Не преставай младенца наказовати: аще бо жезлом биеши его, не умрет (от него):

ты ўдарыш яго дубцом і душу яго вызваліш ад пекла.

ты бо побиеши его жезлом, душу же его избавиши от смерти.

Сыне мой, калі мудрым будзе сэрца тваё, будзе цешыцца з табою і маё сэрца,

Сыне, аще премудро будет сердце твое, возвеселиши и мое сердце,

і паясніца мая будзе радавацца, калі вусны твае будуць казаць вернае.

и пребудут в словесех твои устне к моим устнам, аще права будут.

Хай не зайздросціць сэрца тваё грэшнікам, але ўвесь дзень жыві ў страху Госпадавым;

Да не ревнует сердце твое грешником, но в страсе Господни буди весь день:

бо ёсць будучыня ў цябе, і не аднімецца твая надзея.

аще бо соблюдеши я, будут ти внуцы, и упование твое не отступит.

Слухай, мой сыне, і будзь мудры, і роўна па дарозе накіроўвай душу тваю.

Слушай, сыне, и премудр бывай и исправляй мысли твоего сердца:

Не будзь на балях п’яніцаў ані на баляваннях цела,

не буди винопийца, ниже прилагайся к сложением и купованием мяс:

бо п’яніца і гуляка збяднеюць, а дрымотны апранецца ў лахманы.

всяк бо пияница и блудник обнищает, и облечется в раздранная и в рубища всяк сонливый.

Слухай бацьку свайго, які парадзіў цябе, і не будзь пагардлівы, калі састарэе маці твая.

Слушай, сыне, отца родившаго тя, и не презирай, егда состареется мати твоя.

Купляй праўду і не прадавай; купляй мудрасць, і веды, і розум.

Истину стяжи и не отрини мудрости и учения и разума.

Узрадуецца радасцю бацька справядлівага; а хто парадзіў мудрага — узвесяліцца ў ім;

Добре воспитовает отец праведен, о сыне же премудрем веселится душа его.

хай радуюцца твой бацька і маці твая, хай радуецца тая, што нарадзіла цябе.

Да веселится отец и мати о тебе, и да радуется рождшая тя.

Сыне мой, дай мне сваё сэрца, хай вочы твае зберагуць шляхі мае.

Даждь ми, сыне, твое сердце, очи же твои моя пути да соблюдают.

Бо яма глыбокая — распусніца, а чужая жанчына — цеснае падзямелле.

Сосуд бо сокрушен чуждий дом, и студенец тесен чуждий:

бо расстаўляе яна пасткі на дарозе, быццам разбойнік, і памнажае несправядлівых сярод людзей.

сей бо вскоре погибнет, и всякий законопреступник потребится.

У каго: «Гора»? У каго: «Ах»? У каго сваркі? У каго скарга? У каго раны без прычыны? У каго памутненне вачэй?

Кому горе? кому молва? кому судове? кому горести и свары? кому сокрушения вотще? кому сини очи?

У тых, хто прабывае ў віне і ідзе, каб пакаштаваць змяшанага [віна].

Не пребывающым ли в вине? и не назирающым ли, где пирове бывают?

Не глядзі на віно, як яно чырванее, як гожа блішчыць у кубку, як лёгка цячэ праз горла,

Не упивайтеся вином, но беседуйте ко человеком праведным, и беседуйте во проходех: аще бо на чашы и сткляницы вдаси очи твои, последи имаши ходити нажайший белилнаго древа:

бо ўрэшце рэшт — укусіць, як гадзюка, свой яд, як вужака, запусціць.

последи же яко от змиа уязвен прострется, и якоже от кераста разливается ему яд.

Вочы твае ўбачаць рэчы дзіўныя, а сэрца тваё будзе гаварыць нясталае;

Очи твои егда узрят (жену) чуждую, уста твоя тогда возглаголют стропотная:

і будзеш ты, як той, што спіць сярод мора, і быццам той, што заснуў на мачце карабля:

и возляжеши яко в сердцы моря и якоже кормчий во мнозе волнении.

«Пабілі мяне, а мне не было балюча, ударылі мяне, а я нічога не адчуў; калі прачнуся — ізноў буду шукаць гэта».

Речеши же: биша мя, и не поболех, и поругашася ми, аз же не разумех: когда утро будет, да шед взыщу, с нимиже снидуся?

« 22 глава 24 глава »