Выслоўяў Саламонавых 23 глава

Кніга выслоўяў Саламонавых
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская на русском

Калі сядзеш есьці ежу з валадаром, дык уважай, што перад табою;

Аще сядеши вечеряти на трапезе сильнаго, разумно разумевай предлагаемая тебе,

і пастаў заслону ў горле тваім, калі ты ненаедны.

и налагай руку твою, ведый, яко сицевая тебе подобает уготовити:

Не спакушайся ласнымі прысмакамі; гэта — уяўная ежа.

аще же несытнейший еси, не желай брашен его: сия бо имут живот ложен.

Ня турбуйся пра тое, каб набыць багацьце; адкінь такія думкі твае.

Не распростирайся убог сый с богатым, твоею же мыслию удаляйся.

Зьвернеш вочы твае на яго, і — яго ўжо няма; бо яно зробіць сабе крылы і, як арол, паляціць да неба.

Аще устремиши на него око твое, никогдаже явится: соделаны бо суть ему крила яко орлу, и обращается в дом настоятеля своего.

Не каштуй ежы ў чалавека зайздросьлівага, і не спакушайся ласнымі прысмакамі ягонымі,

Не вечеряй с мужем завистливым, ниже похощеши пищей его:

бо, якія думкі ў душы ў яго, такі і ён сам; «еж і пі», кажа ён табе, а сэрца яго не з табою.

имже бо образом аще кто поглотит власы, сице яст и пиет: ниже к себе да введеши его и снеси хлеб твой с ним:

Кавалак, які ты зьеў, вырыгнеш, і добрыя словы твае ты ўжывеш марна.

изблюет бо его и осквернит словеса твоя добрая.

У вушы неразумнаму не кажы, бо ён занядбае разумныя словы твае.

Во ушию безумнаго ничтоже глаголи, да не когда поругает разумная словеса твоя.

Не перасоўвай мяжы даўняй і на поле сіротаў не заходзь;

Не прелагай предел вечных и в стяжание сирот не вниди:

бо Абаронца ў іх моцны; Ён заступіцца за справу іхнюю перад табою.

избавляяй бо их Господь крепок есть и разсудит суд их с тобою.

Прыхілі сэрца тваё да вучэньня і вушы твае — да разумных слоў.

Даждь в наказание сердце твое, ушеса же твоя уготовай словесем чувственным.

Не пакідай юнака без пакараньня; калі пакараеш яго дубцом, ён не памрэ:

Не преставай младенца наказовати: аще бо жезлом биеши его, не умрет (от него):

ты пакараеш яго дубцом і ўратуеш душу яго ад пекла.

ты бо побиеши его жезлом, душу же его избавиши от смерти.

Сыне мой! калі сэрца тваё будзе мудрае, парадуецца і маё сэрца;

Сыне, аще премудро будет сердце твое, возвеселиши и мое сердце,

і душа мая будзе радавацца, калі вусны твае будуць казаць слушна.

и пребудут в словесех твои устне к моим устнам, аще права будут.

Хай не зайздросьціць сэрца тваё грэшнікам; а хай будзе яно ва ўсе дні ў страху Гасподнім;

Да не ревнует сердце твое грешником, но в страсе Господни буди весь день:

бо ёсьць будучыня, і надзея твая ня страчана.

аще бо соблюдеши я, будут ти внуцы, и упование твое не отступит.

Слухай, сыне мой, і будзь мудры, і кіруй сэрца тваё на просты шлях.

Слушай, сыне, и премудр бывай и исправляй мысли твоего сердца:

Ня будзь сярод тых, што ўпіваюцца віном, сярод тых, што аб’ядаюцца мясам:

не буди винопийца, ниже прилагайся к сложением и купованием мяс:

бо п’яніца і ненаяда зьбяднеюць, а санлівец апранецца ў рызманы.

всяк бо пияница и блудник обнищает, и облечется в раздранная и в рубища всяк сонливый.

Слухайся бацькі твайго: ён спарадзіў цябе; і не пагарджай маці тваёй, калі яна будзе старая.

Слушай, сыне, отца родившаго тя, и не презирай, егда состареется мати твоя.

Купі ісьціну, і не прадавай мудрасьці і разумнага вучэньня.

Истину стяжи и не отрини мудрости и учения и разума.

Радуецца бацька праведніка, і, хто нарадзіў мудрага — радуецца зь яго.

Добре воспитовает отец праведен, о сыне же премудрем веселится душа его.

Хай весяліцца бацька твой і хай радуецца маці твая, якая цябе нарадзіла.

Да веселится отец и мати о тебе, и да радуется рождшая тя.

Сыне мой! аддай сэрца тваё мне, а вочы твае хай сочаць за шляхамі маімі:

Даждь ми, сыне, твое сердце, очи же твои моя пути да соблюдают.

бо распусьніца — глыбокая прорва, а чужая жонка — вузкі калодзеж;

Сосуд бо сокрушен чуждий дом, и студенец тесен чуждий:

яна, як разбойнік, сядзіць у засадзе і памнажае сярод людзей здраднікаў.

сей бо вскоре погибнет, и всякий законопреступник потребится.

У каго гора? у каго нядоля? у каго бяспрычынныя раны? у каго чырвоныя вочы?

Кому горе? кому молва? кому судове? кому горести и свары? кому сокрушения вотще? кому сини очи?

У тых, што доўга сядзяць за віном, што прыходзяць скаштаваць віна неразьведзенага.

Не пребывающым ли в вине? и не назирающым ли, где пирове бывают?

Не глядзі на віно, як яно чырванее, як яно прамяніцца ў келіху, як яно роўненька ліецца;

Не упивайтеся вином, но беседуйте ко человеком праведным, и беседуйте во проходех: аще бо на чашы и сткляницы вдаси очи твои, последи имаши ходити нажайший белилнаго древа:

пазьней яно ўкусіць, як зьмей, і ўджаліць, як асьпід;

последи же яко от змиа уязвен прострется, и якоже от кераста разливается ему яд.

вочы твае будуць глядзець на чужых жонак, і сэрца тваё загаворыць распуснае;

Очи твои егда узрят (жену) чуждую, уста твоя тогда возглаголют стропотная:

і ты будзеш, як заснулы сярод мора і як на версе мачты.

и возляжеши яко в сердцы моря и якоже кормчий во мнозе волнении.

І скажаш: «білі мяне, мне не балела, штурхалі мяне, і я не адчуваў. Калі прачнуся, зноў буду рабіць тое самае.»

Речеши же: биша мя, и не поболех, и поругашася ми, аз же не разумех: когда утро будет, да шед взыщу, с нимиже снидуся?

« 22 глава 24 глава »