2 царстваў 1 глава

Другая кніга царстваў
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская на русском

Пасьля сьмерці Саўла, калі Давід вярнуўся ад разгрому Амалікіцянаў і прабыў у Сэкелагу два дні,

И бысть егда умре саул, и давид возвратися победив амалика, и пребысть давид в секелазе дни два.

вось, на трэці дзень прыходзіць чалавек з табара Саўлавага: вопратка на ім падраная і пыл на галаве ягонай. Прыйшоўшы да Давіда, ён упаў на зямлю і пакланіўся.

И бысть в третий день, и се, муж прииде от полка людий сауловых, ризы же его (бяху) раздраны, и персть на главе его: и бысть егда вниде к давиду (отрок), и пад на земли поклонися ему.

І сказаў яму Давід: адкуль ты прыйшоў? І сказаў той: я ўцёк з табара Ізраільскага.

И рече ему давид: откуду ты пришел еси? И рече ему: от полка израилева аз избегох.

І сказаў яму Давід: што адбылося? раскажы мне. І той сказаў: люд пабег зь бітвы, і мноства зь люду ўпала і памерла, і памерлі і Саўл і сын ягоны Ёнатан.

И рече ему давид: что слово сие? возвести ми. И рече: яко побегоша людие от брани, и падоша мнози от людий, и измроша, и саул и ионафан сын его умре.

І сказаў Давід хлопчыку, які расказваў яму: як ты ведаеш, што Саўл і сын яго Ёнатан памерлі?

И рече давид отроку возвестившему ему: како знаеши, яко умре саул и ионафан сын его?

і сказаў хлопчык, які расказваў яму: я выпадкова прыйшоў на гару Гэлвуйскую, і вось, Саўл упаў на сваю дзіду, а калясьніцы і верхаўцы даганялі яго.

И рече отрок возвещаяй ему: по случаю приидох в гору гелвуйскую, и се, саул нападаше на копие свое, и се, колесницы и вельможи собрашася нань:

Тады ён азірнуўся назад і, угледзеўшы мяне, паклікаў мяне.

и обозреся вспять (саул) и виде мя, и призва мя, и рех: се, аз:

І я сказаў: вось я. Ён сказаў мне: хто ты? І я сказаў яму: я — Амалікіцянін.

и рече ми: кто ты еси? и рех: амаликитин есмь аз:

Тады ён сказаў мне: падыдзі да мяне і забі мяне, бо скруха сьмяротная агарнула мяне, душа мая ўсё яшчэ ўва мне.

и рече ми: прииди убо на мя и убий мя, яко объят мя тма лютая, яко еще душа моя во мне:

І я падышоў да яго і забіў яго, бо ведаў, што ён ня будзе жывы пасьля свайго падзеньня; і ўзяў я вянок, які быў на галаве ў яго, і запясьце, якое было на руцэ ў яго, і прынёс іх гаспадару майму сюды.

и стах над ним, и убих его: ведех бо, яко не будет жив по падении своем: и взяв венец царский, иже бе на главе его, и нарамницу, яже бе на плещу его, и принесох сия к господину моему семо.

Тады схапіў Давід вопратку сваю і падраў яе, таксама і ўсе людзі, якія былі зь ім,

И емься давид за ризы своя, и раздра я, и вси мужие иже с ним раздраша ризы своя,

і галасілі і плакалі, і пасьціліся да вечара за Саўла і за сына ягонага Ёнатана, і за народ Гасподні і за дом Ізраілеў, што загінулі яны ад меча.

и рыдаша и плакашася, и постишася до вечера о сауле, и о ионафане сыне его, и о людех иудиных и о доме израилеве, яко избиени быша мечем.

І сказаў Давід хлопчыку, які расказваў яму: адкуль ты? і сказаў той: я — сын прыхадня Амалікіцяніна.

И рече давид отроку возвестившему ему: откуду ты еси? И рече: сын мужа пришелца амаликитина есмь аз.

Тады Давід сказаў яму: як не пабаяўся ты падняць руку, каб забіць памазанца Гасподняга?

И рече ему давид: како не убоялся еси воздвигнути руку твою погубити христа Господня?

І паклікаў Давід аднаго хлопчыка і сказаў яму: падыдзі, забі яго. І той забіў яго, і ён памёр.

И призва давид единаго от отрок своих и рече: иди, убий его. И уби его, и умре.

І сказаў яму Давід: кроў твая на галаве тваёй, бо твае вусны сьведчылі на цябе, калі ты казаў: я забіў памазанца Гасподняга.

И рече ему давид: кровь твоя на главе твоей, яко уста твоя на тя возвещаша, глаголюще: яко аз убих христа Господня.

І аплакаў Давід Саўла і сына ягонага Ёнатана гэтаю плачнаю песьняю

И плакася давид плачем сим о сауле и о ионафане сыне его,

і загадаў навучыць сыноў Юдавых луку, як напісана ў кнізе праведнага, і сказаў:

и рече еже научити сыны иудины стрелянию. Се написано в книзе праведнаго.

краса твая, о Ізраіле, разьбітая на вышынях тваіх! як загінулі моцныя!

И рече: воздвигни столп, израилю, над умершими на высоких твоих язвеными: како падоша сильнии?

Не расказвайце ў Гэце, не абвяшчайце на вуліцах Аскалона, каб ня радаваліся дочкі Філістымлянаў, каб не весяліліся дочкі неабрэзаных.

не возвещайте в гефе, ниже поведайте на исходищих аскалоних, да не возвеселятся дщери иноплеменничи, ни да возрадуются дщери необрезанных.

Горы Гэлвуйскія! ні раса, ні дождж на вас, хай ня будзе на вас палёў з пладамі, бо там павалены шчыт моцных, шчыт Саўла, як бы ня быў ён памазаны алеем.

Горы гелвуйския, да не снидет роса ниже дождь на вас: и села начатков (житных), яко тамо повержен бысть щит сильных: щит саулов не быти помазан елеем:

Бяз крыві параненых, бяз тлушчу моцных лук Ёнатана не вяртаўся назад, і меч Саўлаў не вяртаўся марна.

от крове язвеных и от тука сильных лук ионафанов не возвратися тощь вспять, и мечь саулов не возвратися тощь:

Саўл і Ёнатан, любасныя і згодныя ў жыцьці сваім, не разлучыліся і ў сьмерці сваёй; імклівейшыя за арлоў, дужэйшыя за львоў яны былі.

саул и ионафан возлюбленнии и прекраснии неразлучни, благолепни в животе своем, и в смерти своей не разлучишася: паче орлов легцы и паче львов крепцы:

Дочкі Ізраільскія! плачце па Саўле, які апранаў вас у пурпуру з акрасамі і здабываў на вопратку вашую залатыя аздобы.

плачите по сауле, дщери израилевы, иже вас облачаше в червленицы со украшением вашим, и возлагаше украшение злато на ризы вашя:

Як загінулі моцныя ў бітве! Забіты Ёнатан на вышынях тваіх.

како падоша сильнии посреде брани? ионафане, до смерти на высоких твоих язвен еси:

Смуткую па табе, браце мой Ёнатане; ты быў вельмі дарагі мне; любоў твая была мне вышэйшая за любоў жаночую.

болезную о тебе, брате мой ионафане, красный ми зело, удивися любовь твоя от мене паче любве женския:

Як загінулі моцныя, загінула зброя баявая!

како падоша сильнии, и погибоша оружия бранная?

« 31 глава 2 глава »