1-ы Карынфянаў 2 глава

Першы ліст да Карынфянаў Апостала Паўла
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская на русском

І я, калі прыйшоў да вас, браты, прыйшоў не каб уразіць бляскам слова ці мудрасцю, абвяшчаючы вам таямніцу Божую.

И аз пришед к вам, братие, приидох не по превосходному словеси или премудрости возвещая вам свидетелство Божие:

Бо я разважыў не ведаць нічога між вас, акрамя Ісуса Хрыста, Яго — укрыжаванага.

не судих бо ведети что в вас, точию Иисуса Христа, и сего распята:

І я быў у вас у слабасці, і ў страху, і ў вялікім трымценні,

и аз в немощи и страсе и трепете мнозе бых в вас.

і маё слова і мая пропаведзь — не ў пераканаўчых словах [чалавечай] мудрасці, а ў выяўленні Духа і сілы,

И слово мое и проповедь моя не в препретелных человеческия премудрости словесех, но в явлении духа и силы,

каб ваша вера была не ў чалавечай мудрасці, а ў сіле Божай.

да вера ваша не в мудрости человечестей, но в силе Божией будет.

Мудрасць жа мы прапаведуем сярод дасканалых, але не мудрасць гэтага веку і не ўладцаў гэтага веку, якія ператворацца ў нішто,

Премудрость же глаголем в совершенных, премудрость же не века сего, ни князей века сего престающих,

а прапаведуем мудрасць Божую ў таямніцы схаваную, якую прадвызначыў Бог раней вякоў для нашай славы,

но глаголем премудрость Божию, в тайне сокровенную, юже предустави Бог прежде век в славу нашу,

якой ніхто з уладцаў гэтага веку не пазнаў: бо, калі б пазналі, то не ўкрыжавалі б Госпада славы;

юже никтоже от князей века сего разуме: аще бо быша разумели, не быша Господа славы распяли.

але, як напісана: «Тое, чаго вока не бачыла, і вуха не чула, і што на сэрца чалавеку не прыходзіла, тое падрыхтаваў Бог тым, хто любіць Яго.»

Но якоже есть писано: ихже око не виде, и ухо не слыша, и на сердце человеку не взыдоша, яже уготова Бог любящым его.

А нам Бог адкрыў гэта праз [Свайго] Духа; бо Дух усё даследуе, нават глыбіні Божыя.

Нам же Бог открыл есть духом своим: дух бо вся испытует, и глубины Божия.

Бо хто з людзей ведае, што ў чалавеку, калі не чалавечы дух, які ў ім? Так і Божага ніхто не ведае, толькі Дух Божы.

Кто бо весть от человек, яже в человеце, точию дух человека, живущий в нем? Такожде и Божия никтоже весть, точию Дух Божий.

Але мы атрымалі не духа [гэтага] свету, а Духа, Які ад Бога, каб ведаць дараванае нам Богам;

Мы же не духа мира сего прияхом, но духа иже от Бога, да вемы яже от Бога дарованная нам,

што мы і кажам — не словамі, якім навучыла чалавечая мудрасць, а тымі, якім навучыў [Святы] Дух, тлумачачы духоўнае духоўнымі словамі.

яже и глаголем не в наученых человеческия премудрости словесех, но в наученых духа святаго, духовная духовными сразсуждающе.

Але душэўны чалавек не прымае таго, што ад Духа Божага, бо яно для яго неразумнасць, і ён не можа пазнаць яго, бо гэта распазнаецца духоўна.

Душевен же человек не приемлет яже Духа Божия: юродство бо ему есть, и не может разумети, зане духовне востязуется.

А духоўны чалавек распазнае ўсё, але сам ён не распазнаецца нікім.

Духовный же востязует убо вся, а сам той ни от единаго востязуется.

Бо хто пазнаў розум Гасподні, каб вучыць Яго? А мы маем розум Хрыстоў.

Кто бо разуме ум Господень, иже изяснит и? Мы же ум Христов имамы.