Да Жыдоў 1 глава

Ліст сьвятога Паўлы апостала да Жыдоў
Пераклад Яна Станкевіча → Пераклад Анатоля Клышкi

Бог, што шмат разоў і ўсялякімі спосабамі гукаў здаўна айцом прарокамі,

Бог, Які шматразова і многімі спосабамі прамаўляў у старажытнасці бацькам у прароках,

Апошнімі гэтымі днямі Сынам, Каторага ўстанавіў спадкаемцам усяго, пераз Каторага запраўды й вякі ўчыніў,

у гэтыя апошнія дні прамовіў нам праз Сына, Якога паставіў спадкаемцам усяго, праз Якога Ён і стварыў вякі;

Каторы, будучы зьзяньням славы Ягонае і дакладным выразам істасьці Ягонае і дзержачы ўсе словам магутнасьці Свае, учыніў Сабою ачышчэньне грахоў, сеў па правіцы Вялікасьці на вышынях,

Які, будучы выпраменьваннем славы і ўзорам Яго сутнасці і несучы ўсё словам Сваёй сілы, здзейсніўшы [Сабою] ачышчэнне [нашых] грахоў, сеў праваруч Велічы на вышыні,

Стаўшы толькі пераходзячым ангілаў, колькі вышшае за іх спала Яму імя.

стаўшы настолькі лепшым за Анёлаў, наколькі слаўнейшае за іх атрымаў у спадчыну Імя.

Бо катораму з ангілаў сказаў калі: «Ты Сын Мой, гэтага дня Я нарадзіў Цябе»? і ўзноў: «Я буду Яму Айцом, а Ён будзе Імне Сынам»?

Бо каму з Анёлаў Бог калі-небудзь сказаў: «Ты Мой Сын, Я сёння нарадзіў Цябе»? — І яшчэ: «Я буду Яму Бацькам, і Ён будзе Мне Сынам»?

І, як узноў уводзе Першароднага на зямлю, кажа: «І няхай паклоняцца Яму ўсі ангілы Божыя».

І калі Ён зноў уводзіць Першароднага ў населеную зямлю, Ён кажа: «І няхай паклоняцца Яму ўсе Анёлы Божыя».

А ўзглядам ангілаў кажа: «Каторы чыне ангілаў Сваіх духамі і слугачых Сваіх палаючым агнём».

І што да Анёлаў Ён кажа: «Сваіх Анёлаў творыць вятрамі і Сваіх слугаў полымем агню».

Але ўзглядам Сына: «Пасад Твой, Божа, на векі вякоў, і ськіпэтра справядлівасьці ё ськіпэтра гаспадарства Твайго.

а пра Сына: «Твой трон, Божа, — па век вякоў, і жазло праўды — жазло Твайго царства.

Ты ўлюбіў справядлівасьць і зьненавідзіў бяспраўе; затым памазаў Цябе, Божа, Бог Твой алеям весялосьці над сяброў Тваіх».

Ты палюбіў праведнасць і ўзненавідзеў беззаконне; таму Бог, Твой Бог, памазаў Цябе алеем радасці болей за Тваіх таварышаў».

І: «На пачатку Ты, Спадару, заклаў зямлю, і работа рук Тваіх нябёсы.

І «Ты на пачатку, Госпадзе, заснаваў зямлю, і нябёсы — работа Тваіх рук:

Яны загінуць, але Ты застаешся; і ўсі, як адзецьце, застарэюць,

яны згінуць, а Ты застанешся, і ўсе яны, як вопратка, састарэюць.

І, як ахілім, скруціш іх, і, як адзецьце, зьменяцца; але Ты тый самы, і гады Твае ня скончацца».

І, нібыплашч, Ты скруціш іх, і як адзенне1, яны будуць пераменены; але Ты — той самы, і Твае гады не скончацца».

А ўзглядам каторага з ангілаў сказаў калі: «Сядзі паправе Мяне, пакуль пакладу непрыяцеляў Тваіх казулькаю пад ногі Твае»?

А каму з Анёлаў Ён калі-небудзь сказаў: «Сядзь праваруч Мяне, пакуль Я не пакладу Тваіх ворагаў у падножжа Тваіх ног»?

Ці ня ўсі яны паслугуючыя духі, пасыланыя на паслугу тым, каторым спадзець спасеньне?

Ці не ўсе яны службовыя духі, якія пасылаюцца на падмогу тым, каму належыць атрымаць у спадчыну выратаванне.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

12 1: У некат. рукап. гэтых слоў няма.

« 1 глава 2 глава »