Ёвава 16 глава

Кніга Ёвава
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Еп. Кассиана

І адказаў Ёў, і сказаў:

«Чуў я шмат такога; мізэрныя пацяшыцелі вы ўсі.

Ці будзе канец шувейным словам? і што квеле цябе, што ты гэгак адказуеш?

І я мог бы таксама гукаць, як вы, калі б душа вашая была на месцу душы мае; прылучыўся б да вас мовамі й ківаў бы на вас галавою сваёю;

Сіліў бы вас вуснамі сваімі і рухам вуснаў ціхамірыў бы ваш боль.

Як я гукаю, не ціхамірыцца боль мой; як перастану, не адыходзе ад мяне.

Але, цяпер Ён стамаваў мяне, Ён разбурыў усе таварыства мае.

Ты зрабіў імне маршчакі, і яны сьветчаньням сталі супроці мяне; паўстаець на мяне хуцзіня мая, сьветча перад відзеньням маім.

Ён ірваў мяне ў гневе Сваім і ненавідзіў мяне; скрыгатаў зубамі Сваімі на мяне; праціўнік мой войстра вочы Свае на мяне.

Разявілі на мяне раты свае; зьдзекуючыся, б’юць мяне поўху; усі зьберліся супроці мяне.

Аддаець мяне Бог бязбожнаму і кідае мяне ў рукі нягоднага.

Я быў супакойны; але Ён зламіў мяне, схапіў мяне за завыек, і зьмяжджуліў мяне, і пастанавіў мяне мэтаю Сабе.

Абступілі мяне стралцы Ягоныя; Ён расьцінае адкрытыя ныркі мае і не жалее; выліў на зямлю жоўць маю.

Ломе ў імне вылам за выламам; бяжыць на мяне, як дужасіл.

Я пашыў зрэбніну на скуру сваю і ў пыл палажыў рог свой.

Від мой чырвоны ад плачу, і на веках маіх сьмяротны сьцень,

Хоць няма ўсілства ў руках маіх, і малітва мая чыстая.

Зямля не пакрый крыві мае, і хай ня будзе месца галашэньню майму.

І цяпер, вось, на нябёсах Сьветка мой, і Паручнік мой на вышынях!

Прыяцелі мае — насьміханьні мае; мае вока ільлець сьлёзы да Бога.

О, каб мог прававацца муж із Богам, як чалавек із прыяцелям сваім!

Бо лічаныя гады прыходзяць, і сьцежкаю, скуль не зьвярнуся, я пайду.