Якуба 1 глава

Ліст святога апостола Якуба
Пераклад П. Татарыновіча → Luther Bibel 1984

Якуб слуга Бога і Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса дванаццаці пакаленням, што знайходзяцца ў расцярушэнні, прывет.

Jakobus, ein Knecht Gottes und des Herrn Jesus Christus, an die zwölf Stämme in der Zerstreuung: Gruß zuvor!

Лічэце сабе за вялікую радасьць, браты мае, калі рожныя спакусы вас агорнуць,

Meine lieben Brüder, erachtet es für lauter Freude, wenn ihr in mancherlei Anfechtungen fallt,

ведаючы, што дазнанне веры вашай творыць вытрываласьць;

und wißt, daß euer Glaube, wenn er bewährt ist, Geduld wirkt.

а вытрываласьць гэта дзеля дасканалячае, каб вы былі поўнадасканальнымі без ніякіх недахопаў.

Die Geduld aber soll ihr Werk tun bis ans Ende, damit ihr vollkommen und unversehrt seid und kein Mangel an euch sei.

І калі хто з вас патрабуе мудрасьці няхай просіць у Бога, шчодра даючага без дакораў, і дасцца яму.

Wenn es aber jemandem unter euch an Weisheit mangelt, so bitte er Gott, der jedermann gern gibt und niemanden schilt; so wird sie ihm gegeben werden.

Але хай просіць зь вераю бязь ценю сумніву; хто бо сумняваецца, падобны марской хвалі, ветрам падыманай ды ганянай.

Er bitte aber im Glauben und zweifle nicht; denn wer zweifelt, der gleicht einer Meereswoge, die vom Winde getrieben und bewegt wird.

Гэткі чалавек хай не спадзяецца атрымаць што ад Бога.

Ein solcher Mensch denke nicht, daß er etwas von dem Herrn empfangen werde.

Двудушны муж хісткі ёсьць на ўсіх шляхох сваіх.

Ein Zweifler ist unbeständig auf allen seinen Wegen.

Хай ганарыцца брат пакорны высокасьцю сваёю;

Ein Bruder aber, der niedrig ist, rühme sich seiner Höhe;

а багаты — сваёю нізкасьцю, праміне бо як той квет на траве:

wer aber reich ist, rühme sich seiner Niedrigkeit, denn wie eine Blume des Grases wird er vergehen.

узыйдзе сонца, настане сьпека, высушыць траву і квет ападае, краса выгляду ягонага нікне; так вяне і багаты на сваіх шляхох.

Die Sonne geht auf mit ihrer Hitze, und das Gras verwelkt, und die Blume fällt ab, und ihre schöne Gestalt verdirbt: so wird auch der Reiche dahinwelken in dem, was er unternimmt.

Шчасьлівы муж, які вытрымоўвае спакусу, бо-ж калі быў выпрабаваны, атрымае вянец жыцьця, які абяцаў Бог Любячым Яго.

Selig ist der Mann, der die Anfechtung erduldet; denn nachdem er bewährt ist, wird er die Krone des Lebens empfangen, die Gott verheißen hat denen, die ihn lieb haben.

Ніхто ў спакусе хай не кажа: Бог мяне спакушае; Бог бо не спакушаецца злом і Сам нікога ня кусіць.

Niemand sage, wenn er versucht wird, daß er von Gott versucht werde. Denn Gott kann nicht versucht werden zum Bösen, und er selbst versucht niemand.

Але кажны спакушаецца поцягам і прывабай свае похаці.

Sondern ein jeder, der versucht wird, wird von seinen eigenen Begierden gereizt und gelockt.

Похаць-жа, зачаўшы, родзіць грэх; а грэх дакананы родзіць сьмерць.

Danach, wenn die Begierde empfangen hat, gebiert sie die Sünde; die Sünde aber, wenn sie vollendet ist, gebiert den Tod.

Дык не манеце сабе, браты найдаражэйшыя:

Irrt euch nicht, meine lieben Brüder.

ўсякае найлепшае дарэнне і ўсякі дасканальны дар згары ёсьць, зыйходзіць ад Айца сьвятла, ў якога няма зьменнасьці ані ценю перамены;

Alle gute Gabe und alle vollkommene Gabe kommt von oben herab, von dem Vater des Lichts, bei dem keine Veränderung ist noch Wechsel des Lichts und der Finsternis.

з уласнае бо волі радзіў нас словам праўды, каб мы былі нейкім начаткам яго стварэння.

Er hat uns geboren nach seinem Willen durch das Wort der Wahrheit, damit wir Erstlinge seiner Geschöpfe seien.

Вы гэта ведаеце, браты мае мілыя. Хай, восьжа, кажны чалавек хуткі будзе да слухання, а спавольны да гутаркі й спавольны да гневу.

Ihr sollt wissen, meine lieben Brüder: ein jeder Mensch sei schnell zum Hören, langsam zum Reden, langsam zum Zorn.

Гнеў бо да справядлівасці Божай ня спрычыняецца.

Denn des Menschen Zorn tut nicht, was vor Gott recht ist.

Таму, адкінуўшы ўсялякую нечысьць ды лішнюю злосьць, з лагоднасьцю прыймайце ўсеванае слова, могучае збавіць вашыя душы.

Darum legt ab alle Unsauberkeit und alle Bosheit und nehmt das Wort an mit Sanftmut, das in euch gepflanzt ist und Kraft hat, eure Seelen selig zu machen.

Будзьце выканальнікамі слова, а не слухачамі толькі, ашукваючымі сябе.

Seid aber Täter des Worts und nicht Hörer allein; sonst betrügt ihr euch selbst.

Бо калі хто слухае слова ды ня выконвае, той падобны да чалавека, што прызіраецца ў люстры прыроднаму абліччу:

Denn wenn jemand ein Hörer des Worts ist und nicht ein Täter, der gleicht einem Mann, der sein leibliches Angesicht im Spiegel beschaut;

ён азірнуў сябе і адыйшоў ды зараз забыўся, якім быў.

denn nachdem er sich beschaut hat, geht er davon und vergißt von Stund an, wie er aussah.

А хтоб пранік дасканалы закон вольнасьці ды вытрываў быў ім, ня слухачом забудчывым стаўшыся, але выканальнікам дзела, той шчасьлівы будзе ў чыне сваім.

Wer aber durchschaut in das vollkommene Gesetz der Freiheit und dabei beharrt und ist nicht ein vergeßlicher Hörer, sondern ein Täter, der wird selig sein in seiner Tat.

Каліж хто думае, што ён пабожны, ня сутрымоўваючы языка свайго, але абласучваючы сэрца сваё, таго пабожнасьць пустая.

Wenn jemand meint, er diene Gott, und hält seine Zunge nicht im Zaum, sondern betrügt sein Herz, so ist sein Gottesdienst nichtig.

Чыстай і беззаганнай перад Богам і Айцом ёсьць тая пабожнасьць: каб вясьці догляд сірат і ўдоваў, а сябе ўсьцярэгчы неапаганеным ад гэтага сьвету.

Ein reiner und unbefleckter Gottesdienst vor Gott, dem Vater, ist der: die Waisen und Witwen in ihrer Trübsal besuchen und sich selbst von der Welt unbefleckt halten.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

2 Спакусы — розныя праціўнасці жыцця. Хрысціянін хоча дасканальна з’адзініцца з Хрыстусам праз цярплівасць у злыбядах, таму ён так цэніць нагоды да цярпення.

5 Патрэбная мудрасць — прызнанне свайго празначэння, сэнсу і правільнага шляху жыццёвага. І хто моліць яе шчырым сэрцам і верай няхіслівай, Бог з прыхільнасцю дасьць яе.

9 Пакорны — паніжаны убогасцю, упаследжаннем свайго стану, гэткі бо хутчэй можа спадзявацца ад Бога спачуцьця і вывышэння, калі не праклінаціме свае долі; а багаты хай і пры сваіх дастатках жыццёвых стараецца быць пакорным, няма бо чаго вывышацца маемасцю надта знікомаю. Кажнаму сваё выпрабаванне й адказнасьць.

13 Спакушаць абазначае у св. Пісанні або падбухторваць да благога, і гэтак Бог нікога не спакушае, або гартаваць у цноце, на гэта Бог насылаў напркл. выпрабаванне на Адрагама (Жыд. 11:17). Так і кажнаму чалавеку Бог дае вольны выбар між дабром і злом, быць паслухмяным Сабе, або — не, але нікога не спакушае, робячы зло прывабным, бож Ён Сам, Дабро несканчальнае, ёсць найвышэйшай прывабай, таму нікім ня можа спакушацца; над Ім бо зло ня мае сілы. Спакушае чалавека похаць, яна, моў распусніца, блазніць яго, каб прыжыць з ім грэх, які сваім чарадом родзіць моральную смерць.

17 Дар вышэйшы, уздым волі да нейкага чыну нап., паходзячы ад Бога, які можна назваць дарам Божым, пазнаецца па сваёй грунтоўнай сталасці; а плыткахіслівыя парывы, выбухаючыя й знікаючыя, бы дым — гэта самаабман.

18 Адкуплены чалавек родзіцца, згодна з вечнаю Прамудрасцю, Словам Праўды, каб стацца зачаткам, пяршынёю, новага жыцця.

19 Чалавек не павінен быць скоры да гневу, ён бо чалавечы, а Бог пасвойму мерае.

25 Закон Хрыстуса (Эванэлія), гэта закон свабоды, бо даны дзецям Божым, выконваючым яго з любасці, а не нявольнікам спаўняўшым яго толькі з боязі кары.

26 Існа пабожны кілзае свой язык, ня крыве душою, каб выкруціцца перад сваім сумленнем, сее любасць, высцярагаючыся усякай гідоты.

2 глава »